Een goed gesprek met ....

Over dat wat we allemaal meestal graag doen - over effectieve non-verbale communicatie, zakelijk en privé

MS is een hersenziekte – Wist je dat? Dat kan ik ook wel merken. Ik heb moeite met multitasking (wie niet?) en aandacht en ik ben, zoals ik dat noem: ‘omgevingsdoof’. Ervaringsdeskundigen {bijvoorbeeld door hersenbloeding, verkeersongeluk, …) met wie ik spreek , weten dat ook. Een ervaringsdeskundige heeft in Trouw van Literatuur en Geest – […]

365 dagen-blog – dag 13

door Reageer


MS is een hersenziekte – Wist je dat?

Dat kan ik ook wel merken. Ik heb moeite met multitasking (wie niet?) en aandacht en ik ben, zoals ik dat noem: ‘omgevingsdoof’. Ervaringsdeskundigen {bijvoorbeeld door hersenbloeding, verkeersongeluk, …) met wie ik spreek , weten dat ook. Een ervaringsdeskundige heeft in Trouw van Literatuur en Geest – 18/1 daarover geschreven. Hij laat weten dat beter worden niet gaat, maar dat wel ermee omgaan kan. Mindfulness heeft mij dat geleerd, nog vóórdat ik de diagnose kreeg.

Ziek blijf ik, en ermee omgaan kan ik. Meestal wel en soms niet.

365 dagen-blog – dag 12

door Reageer

Gisteren viel ik, twee keer!

Er is toch echt iets met me aan de hand. Maar ik val langzaam ‘all the way’. Ik heb bijna geen pijnlijke plekken.

Over mindfulness: Dit vond ik op MS News every day: After two months, tests showed the participants had less anxiety, depression, and fatigue and better cognitive function.

According to Dr. Klatt, this is because the program gave participants the ability to stop fighting their MS. “Mindfulness helped them begin to let go of the frustration that they can’t control [the disease],” Klatt said. They were able to accept their MS, reduce their stress, and hopefully, improve the quality of their lives.

Over mijn ervaringen met ms en mindfulness

Eerst dacht ik, tegen beter weten in, dat ik van MS zou afkomen. Als ik er maar goed voor zorgen dat ik genoeg eet, beweeg, mediteer. Nu accepteer ik dat ik ziek ben, en dat ik met eten, bewegen en mediteren kan zorgen voor minder snelle achteruitgang.

Maar vallen doe ik toch

Zorgen voor hulp en voorzorgsmaatregelen dan maar.

365 dagen-blog – dag 11

door 1 Reactie


Ken je de term ‘Beginner’s mind’?

Als kleintje leer je voor het eerst lopen. Vaak levert dat bewondering van ouderen op. Dat leer je, met moeite, maar je leert het moeilijk af. Van kleins af aan zet ik de ene voet voor de andere. Gelukkig kan ik dat nog, maar wel veel langzamer en wankeler. Omdat ik gewend ben aan lopen, wil ik graag snel dingen doen. Mijn hele systeem is erop aangepast.

Het duurt even voordat je ‘mind’ zich aanpast aan wat je lang geleden geleerd had en als vanzelf kon, en nu niet meer, in je hoofd aan te passen. Bij mindfulness weten we dat en kunnen we daar iets mee doen. Een ziekte gaat misschien niet weg, maar je kunt er wel mee omgaan, het accepteren!

365 dagen-blog – dag 10

door Reageer

Mindfulness en aandacht

Vandaag bezocht de ergo therapeut me.

Ze kwam omdat ik met de fijne motoriek worstel. We kwamen erachter dat vooral dubbeltaken moeilijk zijn. En ik kwam er later achter dat mindfulness me wel helpt om me te kunnen concentreren om specifiek hier en nu aandacht te geven. Ik merk dat mensen die ‘zonder mindfulness’ leven meer geneigd zijn om heel veel elementen (gedachten, ideeën, mensen, relaties, …) te willen koppelen. Het lukt me niet altijd, vanwege MS heb ik meer moeite om me te concentreren dan een ‘gewoon’ mens, maar het helpt

Jou ook?

Ik kan je helpen om het te leren en ervan te genieten.

365 dagen-blog – dag 9

door Reageer

Ik ben lui (geworden)

Door mijn ziekte en daarbij behorende beperkte bewegingsmogelijkheid en vermoeidheid heb ik mantelzorg nodig. Die heb ik, heel goed. Mijn man, mijn kinderen, mijn ouders, ze helpen me allemaal. Alleen… soms té goed.

Ze doen veel al, voordat ik daarom gevraagd heb. Zij weten hoe dingen moeten, vooral technische en digitale. En ik laat ze, uit gemakzucht, maar.Voordat ik doorheb hoe zoiets moet(veel te moeilijk om snel tesnappe), heb ben zij het al gedaan.

Een goede relatie

Ik las ergens iets over een goede relatie met drie elementen: toewijding, vertrouwen en communicatie. Dat zit wel goed tussen B en mij. Tussen G en mij valt er nog iets te doen. Vooral de communicatie laat wat na. G groeit op, helpt heel goed, maar weigert te communiceren. Ik blijf maar rustig, maar voel me ongehoord of onbegrepen.

Uiteindelijk ben ik nog wel communicatietenschapper. Ik denk te weten wat werkt (vragen bijvoorbeeld) en wat niet, maar blijkbaar niet als het mezelf aan gaat.

Rustig blijven en accepteren. dus