Ik ben moe en wankel Ondanks 2,5 pilletjes ldn voel ik me nu slecht, slechter dan verwacht. Maar, ik heb iets gelezen over optimisme. Over onderzoeksresultaten die bewijzen dat rasoptimisten (mensen die altijd een pluspunten ergens in herkennen) gezonder zijn en gemiddeld langer leven. Zo’n rasoptimist wil ik ook zijn. Ik ben met een rasoptimist […]
365 dagen- blog dag 126, aandacht
Wat ik vaak merk, is dat ieder zijn of haar eigen ding centraal stelt. Hardop, voor iedereen. Mensen stellen zelden een vraag aan een ander: ‘Hoe gaat het met jou?’ Toegegeven, ik doe dat ook te weinig. Maar als het eens nodig zou zijn, bijvoorbeeld bij een handwerkbijeenkomst waaraan ik deelneem, durf ik niets te vragen. Met een beetje pech vraag ik teveel van ze. Gewoon, normaal doen, aandacht vragen en geven: ‘hoe gaat het met jou?’
Ik weet het, ik ben momenteel in niet zo’n goeden doen. Ik ben wat depressief. En íedereen is het schuld. Wachten op beter weer en mijn geliefden weer om me heen helpt.
Vraag jij weleens iets aan een ander over hem- of haarzelf?
Goedemorgen weer,
Vanochtend een uitgebreide reactie geschreven, en besef dat ik die kwijt ben. Besef dat het moeilijk is om te herhalen wat ik schreef, het krijgt voor mij iets flets om dat te proberen ….
Dat neemt niet weg, dat ik je wil laten weten dat ik je blogs graag lees, en graag hoor hoe het met je gaat.
Ik probeerde in die verdwenen reactie iets te verwoorden van de onmacht die ik kan ervaren in het omgaan met andermans en eigen ziekteprocessen. De vraag “hoe gaat het met je?” en een “goed gesprek” daarover vraagt wel wat. Er staan vaak beelden en veronderstellingen in de weg, en de woorden ontbreken om op een genuanceerde wijze te verwoorden hoe het werkelijk gaat.
Wellicht is dat een reden dat ik graag lees over hoe mensen – zoals jij – met je ziekte omgaan. Ik krijg daarmee woorden voor innerlijke belevingen en de dynamiek daarin van anderen. Het leven is altijd zoveel meer dan de ziekte. Ook dat laat je zien. Herkenbaar, en ook weer zo geheel anders.
Dank voor het delen van je overdenkingen en ervaringen!
Heel veel sterkte, en liefs voor jullie allemaal,
Agneta, oud Rli-collega van Bart
Hallo Agnetha, lief van je. En ja, er is meer dan de ziekte en het staat me 100% in de weg. De blogs schrijf ik als een soort dagboek. Het geeft mij de gelegenheid om ermee om te gaan. Groet, Ilja