F is over de kop gegaan met haar fiets, ‘vet hard gevallen’. Ik heb haar, voor zo ver dat geen pijn deed, geknuffeld, aandacht gegeven. Was dat genoeg? Ik hoop het. Voor wat ik er aan kan doen als moeder. En ik breek mijn nek erover wat mindfulness me nog meer kan bieden. Ja, ik […]
365 dagen-blog – dag 31, Beukborrel
Gisteren had ik Beukborrel, omdat adviesbureau De Beuk 40 jaar bestaat. Ik ben vanuit Bunde-Maastricht helemaal met de trein naar Utrecht gereisd. Het was een vermoeiende reis, maar…ik kan het nog. Voorlopig geniet ik er nog van. Het duurt weer even voordat ik, als het aan mij ligt, zo’n enerverende onderneming aanga.
En toen reisde ik terug. Toen begonnen er pas écht problemen. Vertraagde treinen, overdruk vanwege de spijbelactie van scholieren. Men hielpen me altijd met de rollator. Maar door de vertraging en doordat ik in Eindhoven (daar reed mijn trein niet verder) de trap af ging voor de wc was het wel héél veel energieverlies.
Dat doet me weer denken over mijn overmoedige voornemen: ik zou mijn ziekte accepteren. Tot gisteren dacht ik nog dat ik me niet zou laten omduwen. Vandaag, op de terugreis, had ik het er moeilijk mee. Maar, ik wil wél genieten!
Dus acceptatie zit wat dichterbij en met wat kleinere dingen.
Geef een reactie