365 dagen- blog dag 65, waarop wordt gebaseerd of een medicijn wel/niet mag?

Onlangs schreef ik over LDN. Ik heb het er met meer mensen over gehad. Voors en tegens zijn besproken en de twijfels zijn nog steeds groot. David Healy (psychiater) gaf een interview aan Trouw (13 maart). Hij geeft daarin zijn twijfels over het gesjoemel met medicijnen. Het merendeel, zo geeft hij aan.

Eerlijke geneeskunde

Met mijn orthomoleculair therapeut (dank je wel, E) sprak ik over de ‘waarheid’ waarop een medicijn gebaseerd is. Ik vertelde haar over LDN. Ze was meteen enthousiast en refereerde aan een boek dat ik wil lezen: ‘Eerlijke geneeskunde’ van Julia Schopick. De schrijfster quote daarin onder meer een chronisch zieke patiënt. Die bepaalt of hij beslissingen goed- of afkeurt door het gevoel in zijn onderbuik, de intuïtie, dus.

Misschien is dat net zo handig als of misschien nog handiger dan het ‘gelijk’ van een medicus. Hij of zij weet veel, maar is ook maar een mens.

De huisarts

Ik kan me herinneren dat mijn oma galblaasontsteking had. Dat is enorm pijnlijk, maar dat bracht haar niet af van extreme beleefdheid. Want ja, de dokter weet het en tegen de dokter zeg je ‘u’. De dokter, toen nog geen 50, zei ‘je’ tegen mijn 80-jarige oma. Hij had ‘gelijk’. Ik was nog heel jong / klein toen ik bij het gesprek was, maar gevoelsmatig, intuïtief klopte het niet.

Is dat wat er gebeurt met de ‘basis’ waarop een medicijn wel of niet mag?

Ik weet het niet