365 dagen-blog – dag 9

Ik ben lui (geworden)

Door mijn ziekte en daarbij behorende beperkte bewegingsmogelijkheid en vermoeidheid heb ik mantelzorg nodig. Die heb ik, heel goed. Mijn man, mijn kinderen, mijn ouders, ze helpen me allemaal. Alleen… soms té goed.

Ze doen veel al, voordat ik daarom gevraagd heb. Zij weten hoe dingen moeten, vooral technische en digitale. En ik laat ze, uit gemakzucht, maar.Voordat ik doorheb hoe zoiets moet(veel te moeilijk om snel tesnappe), heb ben zij het al gedaan.

Een goede relatie

Ik las ergens iets over een goede relatie met drie elementen: toewijding, vertrouwen en communicatie. Dat zit wel goed tussen B en mij. Tussen G en mij valt er nog iets te doen. Vooral de communicatie laat wat na. G groeit op, helpt heel goed, maar weigert te communiceren. Ik blijf maar rustig, maar voel me ongehoord of onbegrepen.

Uiteindelijk ben ik nog wel communicatietenschapper. Ik denk te weten wat werkt (vragen bijvoorbeeld) en wat niet, maar blijkbaar niet als het mezelf aan gaat.

Rustig blijven en accepteren. dus