Wie?

Gisteren zag ik de indrukwekkende film ‘Black K Klansman’ van Spike Lee.

Dan voel ik me schuldig

Ik ben altijd bezig met mijn ziekte, ms, voel me continu ziek, en de mensen in de film zijn gewoon (ik ook, hoor), en moeten vooral bezig zijn met de rol die de maatschappij hen aan doet.

Met een beetje pech hebben sommigen van hen ook ms.. Ik let nóg beter op zodat ik nóg minder racistisch ben, beloofd!

Overcoming MS

Wat me met mijn ziekte echt wel helpt is OMS (thank you, sir Jellinek!) Ik deed het eerst al netjes, zonder dat ik wist dat het oms was. Ik was vegetarische, at wel vis en ik bewoog / sportte. Ik had nog geen diagnose namelijk en vanwege de gekke koeienziekte besloten we geen vlees meer te eten. En dat beviel super. Het eten was bijzonder, ook  omdat we elke keer iets nieuws aten.

Ik kreeg van de neuroloog altijd de verbaasde opmerking dat ik al drie onveranderde MRI-scan- uitslagen had. Tot de laatste uitslag. Maar dat kwam omdat ik dingen onbedoeld had losgelaten. Toch weer die cappuccino. Toch weer een koekje, vlaai, ontbijtkoek. Niet meer mediteren (kost teveel tijd), te weinig mindfulness-cursussen geven. Overigens. volgens de neuroloog heeft het (ook) te maken met het feit dat ik al zolang ziek ben.

Weer terug

Omdat ik, door stress en onzorgvuldig eten (en doordat ik al lang ziek ben) weer meer klachten kreeg en omdat de uitslag van de mri-scan negatief was veranderd, ben ik me tóch weer meer gaan toeleggen op oms.

En nu nog de maatschappelijke ‘fout’ die we wereldwijd blijven maken. Ik wil daar niet aan meedoen. Gaat dat lukken?