iljas

Bye bye Facebook!

11 april 2018 door iljas Reageer

Omdat ik al langer last had van Facebook (mijn ‘vrienden’ zonden veel en ontvingen minder – ik ook, en ik wil niet met privacy-gedoe kampen) doe ik mee met het initiatief van Arjen Lubach. Dus: bye-bye Facebook!

Heb je gestemd?

21 maart 2018 door iljas Reageer

Ik heb gestemd

Op de partij waar ik achter sta en tegen MiV. In Meerssen is de gemeentelijke wereld flink in de war. Het gaat alleen om conflicten en afgunst. Het is moeilijk om te begrijpen op wie je wilt stemmen. Ik ben lijst-duwer voor de partij waar ik achter sta, KIJK!!!.

Ik heb begrepen dat mensen niet willen stemmen. Dat is geen oplossing, denk ik. Ik ben uitgesproken democraat en vind het heel belangrijk dat ik gebruik maak van de gelegenheid om mee te doen. Ik hoop dat er veel mensen wel gaan stemmen.

Waar laat jij je door leiden?

Wie vraagt?

17 maart 2018 door iljas Reageer

‘With perfection you and I would not exist’

Stephen Hawking is dood. Hij heeft me laten zien dat er ondanks zijn ziekte toch nog mogelijkheden zijn.Dat geldt ook voor de kandidaten bij de Paralympics. Zij moeten heel hard werken om te presteren. En ze krijgen minder aandacht dan hun mede-kandidaten bij de gewone Olympische Spelen.
Hier gaat Mindfulness over. Doe dat wat je wilt en wat je denkt te kunnen.

Hersenz en vragen
Weet je nog dat ik het in de vorige blog over vragen had? Daar wil ik nog even over doorgaan. Don verdaag had ik begeleiding bij Hersenz. Ik moest over een mat met blokken eronder lopen en kijken of dat lukte. Feedback vragen speelde daarbij en analyseren wat er nodig is om een mat veilig over te steken. Wat er ook bij kwam, was om hulp vragen. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan.

B vertelde mij een verhaal over iemand in de trein zat die blind was. En zij vertelde aan een ander hoezeer ze ongevraagd de hulp zat was. Mensen pakken haar zonder dat ze gezegd hebben, vast en gaan haar leiden naar…
Als je zoals ik ziek bent, dan zijn er mensen die al ongevraagd voor je beginnen te regelen. Daarom heb ik er zo’n moeite mee om te accepteren dat hulp goed kan zijn. Ik wil nog heel veel dingen zelf doen en ik vraag alleen maar om hulp als ik het echt nodig heb. Ik wil niet teveel weggeven omdat ik denk dat het mij ook terug zet in wat ik kan. Dus ik kan hulp vragen als ik het nodig heb, maar mensen die hulp willen bieden, zouden ook moeten vragen wat ik nodig heb.

Omdat ik veel niet meer kan, willen veel mensen mij helpen. Maar ik denk dat iemand als Stephen Hawking zo lang in leven is gebleven doordat hij vooral in zichzelf geloofde. En ik denk ook dat geldt voor de topsporters van de Paralympics. Daar heb ik respect voor. Zo wil ik ook zijn.

Vragen

14 maart 2018 door iljas Reageer

Vandaag had ik een gesprek met iemand waarbij ik weer begreep hoe belangrijk het is om iets te vragen aan een ander in plaats van zelf de oplossing te willen geven.

Aandacht
Dat is precies waar de naam van deze site over gaat: ‘een goed gesprek met’. Het gaat er om dat je met iemand kan praten en niet dat je iemand alles voorlegt. Dat je aandacht geeft aan een ander. Dat je verantwoordelijkheid vraagt van een ander. Daar ging het over. Je kunt wel altijd voor een ander willen zorgen, maar je kunt hem of haar ook de aandacht geven die hij of zij nodig heeft. Dat noem ik ‘een goed gesprek met’.

Verantwoordelijkheid
Ik ben zelf in verband met MS ook gebaat bij zorg van een ander. Maar ik merk dat ik wel graag zelf wil bepalen wat ik nodig heb. Een vraag van een ander in plaats van een opmerking of de wetenschap wat ik nodig zou hebben, accepteer ik. Dat kan je ook helpen om duidelijkheid te krijgen over wat jij als persoon wilt hebben of nodig hebt. Daar ging het in mijn gesprek van vandaag over. Als je iemand een vraag voorlegt, is het ook makkelijker om de verantwoordelijkheid te leggen op de plek waar het hoort.

Conflict en slachtofferschap

13 maart 2018 door iljas Reageer

Ik ben de laatste tijd een paar keer mensen tegengekomen die leven bij conflicten en die niet in staat zijn om dat conflict los te laten. Het intrigeerde mij. Ik vraag me dan af waarom mensen dat doen en wat het oplevert. Ik besloot om het uit te zoeken.

Wat is een conflict?
‘Een conflict is een situatie waarin twee of meer partijen methodes hanteren, doelstellingen nastreven of waarden aanhangen die, daadwerkelijk of in de perceptie van de partijen, onverenigbaar zijn en daardoor in botsing komen. Het is een onopgeloste tegenstrijdigheid.’ – Wikipedia

Ik heb niet de indruk dat conflictmakers in staat zijn om methodes te hanteren. Wat ik zelf wel denk is dat het inderdaad een onopgeloste tegenstrijdigheid is. Het gaat vooral om interpretatie en om slachtofferschap

Wat kun je doen aan slachtofferschap?

B. vertelde me over een artikel dat hij had gelezen over twee mannen die een bijzondere manier hadden gevonden om uitzichtloos werkzoekende mensen weer aan de gang te krijgen. Eén van de zaken die heel belangrijk lijken te zijn, is aandacht voor de manier waarop mensen zich slachtoffer voelen. En de manier waarop ze slachtoffer blijven. Conflict heeft dus blijkbaar ook te maken met slachtofferschap. Dat denk ik tenminste.

Hoe los je dat op?
Daarmee is mij wel duidelijk dat het goed is om aandacht te geven aan de slachtofferrol die iemand zich heeft aangemeten. Volgens mij is het handig om dat te benoemen. Vandaaruit kan een persoon die zich slachtoffer voelt naar een oplossing toewerken. Daarmee kan ik wel zien dat conflict vaak berust op interpretatie.

Ik ervaar die interpretatie ook weleens. Door MS ben ik geneigd tot bijvoorbeeld stevige reacties naar mensen toe (vaak mijn kinderen) over de manier waarop ze met mij omgaan (mijn ziekte). Daarom is het goed bezig te zijn met Hersenz (omgaan met veranderingen). Daarin wordt aandacht gegeven aan de manier waarop gedrag leidt tot reacties. Ik leer daar veel van, maar ik ben ook gevoelig voor het conflict. Ik doe mijn best, tel tot 10, pas de regel stop-denk-doen toe, snap dat mijn gedrag kan leiden tot een specifieke reactie.

Zouden we dat niet allemaal vaker moeten doen, ondersteund door Hersenz of niet?