iljas

Hoe?

11 oktober 2018 door iljas Reageer

Een andere vraag, zonder ‘w’. De vraag die ik nu stel, is aan mezelf gericht. Een antwoord heb ik al. Maar…zou het lukken?

Mijn antwoord:

Op dit moment geef ik een cursus Mindfulness Based Cognitive Theory (MBCT) aan lotgenoten (MS). Het is een cursus van 8 afleveringen. Hier vind je er meer over. Dat gaat me goed af. We (we zijn met vier, normaal bied ik MBCT 1 op 1 aan) hebben vergelijkbare problemen en vraagstukken en we kunnen elkaar vragen stellen en beantwoorden.

Ik vertelde dat aan P, mijn fysiotherapeute, die met vergelijkbare mensen (CVA, parkinson en let op, er zijn geen namen genoemd) werkt. P. gaf me toen de tip om MBCT aan te bieden aan lotgenoten, op een plek die nu klaar wordt gemaakt

Ik vind het leuk om dat wat ik geleerd heb en wat het mij heeft gebracht over te dragen op andere lotgenoten. We zijn er nog niet, maar het biedt mooie kansen!

Hoe verder?

MBCT heeft volgens mij veel potentie voor langdurige ziekte. Bij ziekenhuizen wordt het voor cardiologie vaak aangeboden. En ik ben ervaringsdeskundige. En, ik heb ook baat bij MBCT geven. Alleen, ik kan voor de zorgverzekering niet werken (niet geprobeerd, trouwens) omdat mijn ziekte me in de weg zit. Heb jij een oplossing? Ik hoor het graag!

Waarom?

5 oktober 2018 door iljas Reageer

De volgende vraag. En veel voorkomend. En vaak suggestief.Vaak leidt de ‘waarom’-vraag naar: “ja, maar…”

Herkenbaar?

Misschien doe je dat zelf nooit, maar je kunt wel zo’n reactie krijgen. ‘Waarom’ kan ook gebruikt worden als aandacht of nieuwsgierigheid. Dát vind ik zelf leuk. dan wil ik of jij meer. Ik merk dat het prettig is om over vragen na te denken. En dat het prettig is om het antwoord niet al op de achtergrond te voelen. Dat maakt mijn leven een stuk prettiger.

Mindfulness

Gisteren gaf ik mindfulness-training aan MS-dames. Het biedt ons allemaal antwoorden op dingen waar we met onze ziekte tegenaan lopen. Daarbuiten ook. Ook ‘gewone’ stervelingen hebben ‘waarom’-vragen en lopen tegen zaken aan die hen niet bevallen. Waarom? Mindfulness biedt mij een redelijk antwoord, en nóg ben ik soms ontevreden of ongelukkig. Tijdelijk, gelukkig.

In het kader van OMS: notenbrood

28 september 2018 door iljas Reageer

Over OMS (overhoring MS) heb ik al eerder geschreven, maar we maakten dot notenbrood a; eerder. Het is overheerlijk en vrij makkelijk. Ik eet het ook wanneer anderen taart of hier in het zuiden vlaai eten, met honing. Dit brood is ook perfect voor glutenallergie of -intolerantieHier is het recept.

200 g walnoten

200 g amandelen (onze tamme kastanjes zijn rijp, dus in een experiment hebben we die geprobeerd, dat gaat ook!)

100 g hazelnoten

8 eiwitten (i.h.k.v. OMS, anders 6 eieren)

gedroogd fruit (bijvoorbeeld rozijnen, gedroogde perziken …)

Gooi de noten in de keukenmachine. Klop de eieren, mix alle noten en het fruit door elkaar. Verdeel alles in een ingevet bakblik. Leg er zilverpapier overheen. Zet in een voorverwarmde oven op 150 graden, 45 minuten mét zilverpapier, daarna 45 minuten zonder zilverpapier. Daarna: houd het baklik op zijn kop en haal het brood eruit. Smullen maar!

Waar?

28 september 2018 door iljas Reageer

We hadden het over vragen. ‘Waar’ is bijzonder. Je denkt misschien aan een plaatsbepaling, maar het kan ook over gelijk of over ongelijk gaan. Of over liegen.

De laatste tijd verneem ik in gesprekken over ‘waar’heden waarvan gesprekspartners overtuigd zijn dat ze waar zijn. Dat hoor ik vaak. En ik ben via Netflix een serie aan het volgen waar nu ‘liegen’ centraal staat. Volgens mij is het wel heel bekend hoe dat werkt. ‘Normale’ mensen liegen veel of weinig. Autistische mensen zijn eerlijk. Kijk maar eens naar A-typical op Netflix.

Ik ben vrij eerlijk

Dat denk ik en daarover krijg ik vaak een negatief oordeel. Want ik ben snel en vertel makkelijk de waarheid.

Is dat schadelijk?

Soms komt dat hard aan. Zwijgen is misschien het best. Maar, dan moet het wel ‘waar’ Lijken! Dus, niet te veel meer vragen over waar of niet.

Wat?

11 september 2018 door iljas Reageer

Steeds meer merk ik het belang van vragen. Niet alles weten. Veel intelligente mensen zeggen dat ze vooral heel veel niet weten.

Zo intelligent zijn ze wel! Ik stelde mezelf altijd al vragen, en mindfulness heeft me nóg meer geleerd om dingen in vraag te stellen of ze gewoon los te laten. ‘Laat maar’. Weten levert niet veel op. Wie weet wat? Vaak weten we ‘het’ niet. En acceptatie is het enige wat ertoe doet.

In een krantenbericht (sorry, ik weet niet meer welk) wordt onderscheid gemaakt tussen de aard van twee mensen: zij die overleven en naleven en zij die van hun leven iets willen maken, onderscheid willen maken. Ik geloof dat ik bij die tweede partij hoor. En ik ken mensen die bij elke partij horen.

Brengt me meteen bij mijn ziekte, ms. Ik kan me afvragen: waarom ik? Dat heb ik regelmatig gedaan. Ik heb nog geen antwoord gevonden. Mij leidt het tot de vraag waar ik over sprak met mijn orthomoleculair therapeut. Heb ik een bijzondere eigenschap die me deze ziekte geeft? Een antwoord heb ik (nog) niet. Het maakt niet uit. Als ik doorleef met ms dan wel graag met onderscheid.

Ik wil zo goed mogelijk doorleven en genieten van wat en wie ik heb.