F is over de kop gegaan met haar fiets, ‘vet hard gevallen’. Ik heb haar, voor zo ver dat geen pijn deed, geknuffeld, aandacht gegeven. Was dat genoeg? Ik hoop het. Voor wat ik er aan kan doen als moeder. En ik breek mijn nek erover wat mindfulness me nog meer kan bieden. Ja, ik […]
Na mij de zondvloed?
Denk jij dat? Of denkt je zoon of dochter dat?
Of doen alle anderen dat? En fout?
De klimaatacties door jongeren laten zien dat zij, net als wij dat hadden, de behoefte hebben om de toekomst nog mooi mee te maken. En mooi dat jij of je kinderen daar zelf verantwoordelijkheid voor nemen door te spijbelen, te reizen, spanborden te maken en te tonen.
En er is geen oplossing, nog niet. En papieren tijgers als voornemens op papier helpen ook niet. Maar het is handig dat er wel wat gebeurt, dat iedereen mee doet. Het klimaatprobleem gaat iedereen, op de hele wereld aan. Iedereen moet verantwoordelijkheid nemen.
Zo, doordat ik ver weg van Den Haag woon en ziek ben, heb ik op deze manier mijn beperkte stem laten horen.
Jongere demonstranten, ik omarm jullie!
365 dagen-blog – dag 31, Beukborrel
Gisteren had ik Beukborrel, omdat adviesbureau De Beuk 40 jaar bestaat. Ik ben vanuit Bunde-Maastricht helemaal met de trein naar Utrecht gereisd. Het was een vermoeiende reis, maar…ik kan het nog. Voorlopig geniet ik er nog van. Het duurt weer even voordat ik, als het aan mij ligt, zo’n enerverende onderneming aanga.
En toen reisde ik terug. Toen begonnen er pas écht problemen. Vertraagde treinen, overdruk vanwege de spijbelactie van scholieren. Men hielpen me altijd met de rollator. Maar door de vertraging en doordat ik in Eindhoven (daar reed mijn trein niet verder) de trap af ging voor de wc was het wel héél veel energieverlies.
Dat doet me weer denken over mijn overmoedige voornemen: ik zou mijn ziekte accepteren. Tot gisteren dacht ik nog dat ik me niet zou laten omduwen. Vandaag, op de terugreis, had ik het er moeilijk mee. Maar, ik wil wél genieten!
Dus acceptatie zit wat dichterbij en met wat kleinere dingen.
365 dagen-blog – dag 30, overcoming MS
Vandaag ga ik logeren
Een oude werkgever, waar ik goede herinneringen aan heb, bestaat 40 jaar en houdt een borrel voor oud-werknemers. Maar, als je, zoals ik, ver van de randstad woont, is het een lange reis. Ik ga vanavond logeren bij mijn zusje, die dicht bij Utrecht woont.
Ik doe veel met OMS (overcoming MS). Ik eet veganistisch met vis, train minimaal drie keer per week en mediteer dagelijks een half uur. Vooral het eten levert vaak wat complicaties op. Dus ik heb een green smoothie meegenomen voor het ontbijt. Ik drink nu alleen the buitenshuis en water. Alcohol buitenshuis durf ik niet goed.
Het gaat. Eten thuis smaakt prima en een green smoothie als ontbijt is heel lekker – vind ik
365 dagen-blog – dag 29, a beginner’s mind
Gisteren had ik zen-meditatieles. Mijn doel is om MS, mijn ziekte te accepteren. Het ziet er niet naar uit dat ik ooit beter word, maar ik wil wel 80+ worden. En ik wil, met alle beperkingen van dien, van het leven genieten.
Voorbereiding van de eerste les MBCT: a beginner’s mind
Gisteren ben ik begonnen om voor iemand les 1 van Mindfulness Based Cognitive therapy (MBCT) voor te bereiden. Dat gaat over de automatische piloot. Ik heb er al eerder over geblogd: je leerde ooit lopen, maar je herinnert je niet meer hoe dat ging. En nu, je doet het gewoon. Aan het begin pak je dingen aan met de beginner’s mind. Daarna doe je het op de automatische piloot. Dat heeft zijn voordelen. Maar soms denk je: waarom doe ik dat eigenlijk altijd zo? Zou het ook anders kunnen?
Zoals de zwembadpas van Kees de Jongen uit het boek van Theo Tijssen. Mooi idee, toch?
365 dagen-blog – dag 28, zorgen maken
Mag dat?
Mindfulness geeft aan dat je zorgen maken in veel gevallen niet handig is. Tóch maak ik me wel eens zorgen. Om B., die een onderzoek heeft bij de cardio vanwege hartritme-stoornissen.
Waar ik me zorgen over maak?
Over hem, zij gezondheid. Over wat hij emotioneel voor me betekent. Maar ook over de rol die hij speelt als mantelzorger. In die volgorde. Dat laatste is ook van belang voor onze kinderen.
Even weer terug naar mindfulness
Mindfulness zet er terecht een kanttekening bij, maar wat mij betreft is aandacht voor wat er gebeurt en voor een ander niet verkeerd.
Zo wil ik het benoemen: zorgen en aandacht voor een ander.