De meeste mensen antwoorden met ‘goed’ Is dat zo? Of is dat alleen maar voor de beleefdheid? Ik zeg voor de eerlijkheid ‘slecht’. Meestal antwoorden de vragers meelevend ‘ja, maar…’ Ja, het gaat slecht met me. Ik loop moeilijk, heb weinig energie. Maar, neurologen zeggen dat MS ongeveer over 5 jaar ‘geneesbaar’ is. Maar ja, […]
Mijn blog – toekomst, verbinding, vooruitgang
Ik heb net een Webinar van de SER gevolgd. Dat was ‘interessant’. Voor mij ging het over toekomst, verbinding, vooruitgang. En ik hoorde verbinding. Laten we met elkaar praten, niet over elkaar. Niet negatief. Niet #ikdoenietmeermee, maar denken aan het voordeel van het nadeel van corona. Er gaat veel mis en het kost veel. Maar het kan ook veel opleveren.
Als ik die gesprekken zie, dan wil ik ook weer werken. Het belang van werk en wat het voor mensen kan doen, werd benoemd. Dat wil ik ook.
‘Belangrijk’ zijn.
 |
Mijn blog- een hulphond
In de Correspondent stond het verhaal van een hulphond voor een mevrouw met PTSS. Een sterk verhaal. Ik dacht meteen:
Dat wil ik ook!
Maar dat kan niet. Ik kan niet zo goed lopen. Maar ik denk dat het goed is om verder te kijken dan naar mensen. En ruimte te geven aan emotie.
Kan een hond ook op de mijn fiets?
Als je de Correspondent leest, zoek het artikel maar eens op. en als je nog geen lid bent, abonneer je. de correspondent biedt goede artikelen. En je kunt naar veel artikelen luisteren.
Mijn blog -aandacht, anders
In Les 7 van MBCT las ik:
Welke dingen geven me een goed gevoel, versterken het gevoel dat ik echt leef in plaats van alleen maar besta?
Daarbij moest ik denken: wat kan ik daarmee? Ik denk dat het goed is om aandacht, positief, aan mezelf te geven. Ik worstel daar vaak mee. Waarom leef ik nog? Voor wie leef ik nog?
En ik las een tekst van Tich Nhat Than: Bewustzijn bestaat op twee niveaus: in de kiem als zaadjes, en de manifestatie van deze zaadjes (denk aan planten, bloemen, bomen). Stel dat er een zaadje van boosheid in ons is. Wanneer de omstandigheden gunstig zijn voor dit zaadje kan het gebeuren dat het uitgroeit tot een vorm die we woede noemen. Het vlamt op en het bezorgt ons veel ellende. Het is dan erg moeilijk om blij te zijn. Echter, wanneer er lange tijd geen aanleiding is om boos te zijn, wordt dat zaadje steeds zwakker. Er is dan meer nodig om het zaadje toch uit te laten groeien. Elke keer dat een zaadje de gelegenheid heeft zich te manifesteren, komen er meer van dat soort zaadjes bij. Als we vijf minuten lang boos zijn, worden er gedurende deze vijf minuten nieuwe boosheidszaadjes geproduceerd.
Gelukkig zijn er mooie momenten waar ik graag aandacht aan geef: bijvoorbeeld onze kleine vakantie in Zwolle e.o. We hebben er gefietst (lekker vlak) en we hebben er heerlijk gegeten. Vooral Mexicaans eten. Onze bed & Breakfast was buiten het centrum van Zwolle en héél rustig en we hebben heerlijk geslapen. En het slechte zaadje dat ik bij me heb, mijn ziekte, verdient mijn aandacht. Vergeten of negeren kan wat mij betreft niet. En soms is het moeilijk om ermee te zijn. Maar ik doe het ermee. Ik heb bij de Stichting Gips gezien dat iedereen andere van zichzelf meeneemt en ‘ermee is’.
Dát geeft me een goed gevoel.
Mijn blog – aandacht
Dank je voor de aandacht
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik gevallen was. Ik kreeg daar reacties op. En vragen. Dank jullie voor de zorgen en aandacht. Ik heb nog pijn in mijn kaak, maar dat is alles. En G gaat redelijk, maar is heel erg verkouden. Hij krijgt vandaag de uitslag van een Corona-test. G was boos op me, omdat ik zijn malaise heb gerapporteerd. Sorry, G. Hopelijk is het resultaat negatief. Voor de bezorgde lezers heb ik een vraag:
Was het aandacht?
Of is het nieuwsgierigheid? Er zijn veel mensen nieuwsgierig. Op dit moment, in Corona-tijd, hanteren veel mensen complottheorie. #ikdoe wel/niet mee. Heeft dat ook met aandacht te maken? Of met nieuwsgierigheid? Ik weet het niet. Ik kan blij zijn met aandacht.
En daar houd ik het bij.
Mijn blog – gevallen
Gevallen ben ik. Hard. Als ik dreig te vallen, dan kan ik me niet meer opvangen. En ik wilde was in de wasmand doen, gewoon gelijkvloers, maar ik verloor mijn evenwicht en viel met mijn kaak op de wasmand. Een paracetamol (2) helpt (enigszins).
En nu?
Op zo’n momenten vraag ik me dat altijd af. Waartoe ben ik op aarde? Dan ga ik alle mooie dingen die ik me herinner en alle dingen die in het vooruitzicht staan. En ik maak me zorgen om G, die zich ziek voelt. Hij wordt morgen getest. Maar hij is nog jong. Een flinke griep zou het in geval van Corona zijn.
Ik heb net een audiologisch interview van Lex Bohlmeijer via de Correspondent beluisterd. Hoogleraar psyche-diagnostiek Paul Verhaeghe uit Gent besteedt veel aandacht aan de maatschappelijke context, het economische bestel, de omgeving van werk en opvoeding, die een rol[elen bij welzijn, fysiek en mentaal.
Heb ik echt MS?
Dat zal wel. Maar hoe kom ik eraan? Dat wordt nog steeds onderzocht. Vitamine D speelt een rol, en voedsel. Maar ik heb altijd redelijk gegeten (ik houd niet van het meeste fast food en ben al lang vegetarisch). Verhaeghe is niet tegen de medische wetenschap, maar hij geeft wel aan dat er te weinig aandacht is voor de rol van zoals bovengenoemd =, zaken die ook een rol kunnen spelen bij ziekte. Ik ben licht depressief, door MS. Ook door wat de ziekte me aandoet. Bijvoorbeeld vallen, niet meer kunnen werken, wandelen, sporten…
Ik blijf maar overeind, voor mezelf, voor mijn omgeving. Corona gaat wel over
- « Previous Page
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- …
- 157
- Next Page »