Bye bye Facebook

Ik heb geen account meer 

Ik was al langer aan het twijfelen aan wat ik van Facebook moest vinden, maar ik was stiekem verblind, denk ik. Iedereen heeft toch Facebook? Ja, B weigert principieel mee te doen. Maar de kinderen hebben het en heel veel mensen in mijn omgeving. Belangrijk, toch? Ik was al niet zo zeker van het nut. Ik begon met Facebook in de tijd van Hyves in Nederland. Ik was voorzitter van de Douzelage-tak in Meerssen. Dat is een EU-stedenband. De contacten die ik daar had, waren beter bereikbaar via Facebook, dus dat gaf mogelijkheden. Tot dit weekend had ik nog steeds een account. Toen, dichtbij me, onware roddels via Facebook tot me kwamen, was dat de druppel. Daar wil ik niet aan mee doen of bij horen.

Netwerk van vrienden

De bedoeling van Mark Zuckerberg of wie dan ook van Facebook was om een digitaal netwerk op te zetten van en voor vrienden. Dat is een beetje uit de hand gelopen, denk ik. Ik had veel Facebook-contacten met bekenden, maar minder met vrienden. En ik wil geen spelletjes met mensen doen of verjaardagen van iedereen weten, laat staan mijn eigen verjaardag doorgeven. En al die reclame, wat heeft dat met vrienden te maken? Ik hoef ook niet zo nodig de foto’s van kinderen en kleinkinderen te bewonderen. Volgens mij gaat het overigens voor de meeste mensen meer om zenden dan om ontvangen. Ik wil daar liever niet aan mee doen.

Hoe moet het nu zonder?

Kan dat? Ik zou het raar vinden om niet meer zonder te kunnen. Dat is net zoiets als zonder auto kunnen of moeten. Vanwege mijn ziekte kan ik niet meer auto rijden. Dat is bijzonder onhandig, maar, als ik eerlijk ben, is dat echt het ergste niet. En wat levert dat op, zonder een digitaal vriendennetwerk? Misschien niets? Of misschien andere of meer vrienden, goede gesprekken? Meer tijd? Ik zal het merken. Veel plezier met of zonder Facebook.