Ik kan de pc weer gebruikten. Ik typte op mijn I Pad, want het toetsenbord van de PC viel steeds uit. Werken met de I Pad weg onhandig. Alles doet het, maar mijn houding was verknipt. Ik kan ook nog eens niet blind typen. Ik heb de diagnose ms al te lang. Maar, gewoon, met […]
Mijn blog – weer een toetsenbord!
Ik kan de pc weer gebruikten. Ik typte op mijn I Pad, want het toetsenbord van de PC viel steeds uit. Werken met de I Pad weg onhandig. Alles doet het, maar mijn houding was verknipt. Ik kan ook nog eens niet blind typen. Ik heb de diagnose ms al te lang. Maar, gewoon, met een toetsenbord aan de pc red ik me. Jippie!!!
Wat me raakte
Gisteren zag ik de documentaire van Dieuwertje Blok over Woddstock. Omdat het 50 jaar geleden gebeurde, gaf ze er aandacht aan.
Dat wist ik wel
En jij ook. De geschiedenis van Woodstock staat bij mij en veel anderen hoog in het vaandel. Het ging gisteren in de documentaire nog eens over de aandacht, aardigheid, acceptatie van toen. Alle mensen, mannen, vrouwen, kleuren waren gelijk en gaven elkaar positieve aandacht. Dat is nu overal veel minder. Geweld is er meer, verschillen zijn er meer. vooroordelen zijn er meer. In het zuiden, waar ik ben opgegroeid, werden die verschillen toen (vorige eeuw, 1969) ook al groot uitgeweid. Ik begrijp niet zo goed hoe ik het idee dat zowel mannen als vrouwen, ouderen, jongeren, armeren, rijken, slimmeren, dommeren,… allemaal gelijk zijn, altijd al vanzelfsprekend vind.
Maar: Naast alle dingen die ik heb en ben, ben ik toch ziek.
Daar kan menseninvloed niets aan veranderen.
Mijn blog – (te) goed weer ☀️
Te warm om te kamperen
Om G’s prestaties te volgen, kamperen we op een boerderijcamping in Achterveld. Op een weiland midden in de zon, met nauwelijks schaduw. Het regent hier nog niet en het is verschrikkelijk. Warm. Deze omgeving, ons land, is niet ingesteld op dit weer. En ik heb er, door mijn ziekte, extra veel last van. Ik ben nóg meer invalide. Maar we blijven nog even.
Ik accepteer het, ook omdat ik graagbij mijn achterban ben.
Want er is wat er is, mindfulness in gedachten
365-dagen blog, mensen ‘weten’ alles al
De pc werkt niet meer. Dus nu maar het alternatief van de I-Pad.
Ieder nadeel…
Bij mozaïek sprak ik met mensen over mijn festival-ervaring. Later in rolstoel, op een podiumpje bovenin, pole position. ‘O, dat wil ik ook’, riep V enthousiast. En dat laat me denken aan mijn minder-valide vriendinnen die geen rolstoel, rollator of invalidenparkeerkaart willen, omdat ze niet willen dat een ander er ‘iets’ van vindt. Maar goed, ik weet niet of mindfulness (gedachten zijn geen feiten) me wijs heeft gemaakt of dat ik zelf zo ‘slim’ ben.
Ik zeg maar zo: ieder nadeel heb ze voordeel.
Die rolstoel soms ook
365 dagen-blog, wat geef ik aan een jarig kind?
Gisteren kreeg ik het ‘verzoek’ voor een verjaardagscadeau: een enveloppe. Voor een kind dat 12 wordt.
Wat gaat ze daarmee doen?
Sparen? Voor wat of wie? Ik vind het een moeilijk punt. Een envelopje is makkelijker dan een verantwoord cadeau. Maar ik zeg altijd tegen mijn kinderen dat ze met een goed doel op de proppen moeten komen. Als ze een envelopje willen, moeten ze aangeven waar het geld heen gaat. Dat heeft mijn purerende kinderen al veel weerstand opgeleverd.
Het voordeel van een cadeau waarover nagedacht is, is dat de gever met aandacht iets heeft uitgekozen en het ook echt aan de ontvanger gunt.
Of is dat te optimistisch?
In de maatschappij waarin we nu leven, heeft iedereen geld zat, zelfs kinderen, de meeste dan. En de persoon waar ik morgen naartoe ga, krijgt haar envelopje,
zo lui ben ik wel.
365 dagen- blog dag 139, voortgang met LDN
Zoals beloofd vertel ik álles
Onderweg naar mozaīek bedacht ik dat LDN me nu niets oplevert. Zelfs geen bijwerkingen. Mijn tabletten zijn nu even op, maar ik heb op 6 juni een afspraak met de orthomoleculair arts. Nu al (E), omdat ik dacht dat LDN me nekklachten bezorgde. Dat is niet zo. Geen bijwerkingen zoals ik al aangaf.
Maar het zette me wel, al fietsend, aan het denken
Ik legde het voor aan B. Die vindt dat ik niet (zoals zo vaak) te snel moet stoppen. Voor de arts ben ik verzekerd en LDN is niet te duur. Ik gebruik als één van de weinige soortgenoten betaferon zonder problemen en moet ermee doorgaan omdat mijn neuroloog dat wil. Het is mij als niet-arts niet duidelijk of de twee medicijnen elkaar in de weg staan.
Maar goed, ik houd LDN aan. Misschien stop ik inderdaad weer te snel
- 1
- 2
- 3
- …
- 11
- Volgende pagina »