MS en energie – dat staat dicht bij elkaar

21 augustus 2017 door Reageer

Mijn directe achterban komt vandaag terug van ‘A camping flight to Lowlands’. Het was er fantastisch. Ik gun het ze en ik ben jaloers op ze. Mijn ziekte (MS) laat het niet meer toe om erbij te zijn. Maar: de belangrijkste reden om niet meer mee te gaan (een paar jaar geleden was ik er wel) is energie. En mijn blaas werkt niet meer zo goed.

 

Energie

De energie leek het niet goed te trekken. Ik ging ervan uit dat ik daar thuis minder last van zou hebben. Slechts deels is dat zo. Mensen die heel dichtbij me staan, deden ongevraagd alles voor me: afwassen, vuilniszak buitenzetten, opruimen, spullen aannemen. Dat was lief. Maar het stond me ook in de weg. Mensen kwamen. Die kregen koffie van me. ‘Moet ik je vuilniszak opruimen?’ Mijn antwoord was ‘nee’. Zo vol was hij toch nog niet? Wel, dus. Dat was voor mij de kans om hem ze;f op te ruimen. dicht te knopen en buiten te zetten. Dat kan ik! Hij stond zaterdag nog achterom, ik zou hem z0ndagavond voor aan straat zetten. Maar dat was al gedaan toen ik even weg was! In plaats van dat ik geholpen ben, kost het me veel energie. En ook goed opgeruimde spullen moet ik nu zoeken omdat ik ze ergens anders bewaar. Ook dat kost energie.

Wat kan ik nog?

Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen. Wat ik nog kan, doe ik en wat niet meer lukt, daar vraag ik hulp voor. Die krijg ik en die waardeer ik. Maar als ik er iets van zeg, van ongevraagde hulp, heb ik mensen beledigd. Daar gaat mijn energie weer. Mindfulness zegt daarover: ‘Er is wat er is’. Dan neem ik dat maar voor lief. Dat accepteer ik dan maar.

Ik bereid me met goed genoegen en met belangstelling voor op de terugkomst en de mooie verhalen van B en de kids en, er is wat er is.

Onderwerp: acceptatie, belangstelling, energie, mindfulness, MS Tags: , , , ,

Wat MS met me doet

14 juni 2017 door Reageer

Aangezien ik van veel mensen complimenten lees en hoor over ‘hoe goed’ ik de ziekte MS doorsta (ten dele is dat waar), vertel ik je nu ook maar mindere dingen. Het moet maar.

Ik heb last van gebrek aan concentratie en korte termijngeheugen

[Lees meer…]

Onderwerp: aandacht, acceptatie, mantelzorger, mindfulness, MS Tags: , , , ,

Een goed gesprek met – yoga en mindfulness

13 april 2017 door Reageer

Mijn voordeel

Wie zei ook weer: ‘elk nadeel heb ze voordeel’? Ik heb wel een voorbeeld hiervan. Door mijnziekte (MS) kan ik niet meer zo goed werken. Daarom heb ik geen last van drukte. Tenminste, niet echt. Want doordat ik ziek ben, kan ik niet zoveel op een dag aan.

MBCT

 

 

 

 

 

 

 

 

Waar ik wél blij mee ben, is een les yoga extra per week. Op een bijzondere plek (Vaeshartelt Maastricht), met een bijzondere yoga-juf. J is bij mij komen kijken of ik genoeg ruimte zou hebben voor yoga. Toch niet.

Een goed alternatief is deze plek. J en ik hebben koffie gedronken. We bespraken elkaars levensloop. Ik vertelde haar wat mindfulness voor mij en mijn ziekte heeft betekend. Voor de diagnose heeft mijn depressie (ook een symptoom) tot mindfulness geleid. Alweer: ‘ieder voordeel heb ze…’

Mindfulness heeft me geholpen om hier en nu te denken, van dingen te genieten én dingen te verafschuwen. Bij acceptatie van mijn ziekte heeft het geholpen.  Het heeft me ook geleerd om me met mezelf bezig te houden en met mijn naasten. Niet met anderen. Het geeft me nog wel een probleempje om niet mee te gaan met ‘achterklap’ en negatief geklets over anderen. Ik wil in zo’n geval laten merken dat ik iemand heb gehoord en verder stil zijn. Dat is soms wat ingewikkeld.Vooral omdat ik verbaal nogal snel kan zijn.

Ik zou jou en anderen (ziek of niet) willen laten mee genieten van wat MBCT een mens kan brengen. Doe je mee? Of digitaal? Ik geef les met liefde en overtuiging.

Bel of mail me en we maken een afspraak.

Onderwerp: acceptatie, depressie, mindfulness, MS Tags: ,

Wat is het doel van geneeskundigen?

9 maart 2017 door Reageer

Ik accepteer mijn ziekte, dat zei ik al. Maar tot op zekere hoogte.

Onderzoekers doen hun best om MS te genezen

En ik wil óók genezen! Toch. Zozeer heb ik mijn ziekte niet geaccepteerd. Wat ik wel doe, is zaken om me in de gegeven omstandigheden zo goed mogelijk te voelen. Zoals mindfulness (en daarbij horende meditaties), sporten, yoga en voeding.

 

Maar wat levert het op?

In de drie laatste MRI-scans die ik had, was geen verandering te zien. Daar kreeg ik complimenten over van de medische staf. En ik kreeg pas de diagnose MS 13 jaar na de eerste schub. Ik wist van niks en heb me toen ook door niks laten leiden. Ik liep hard. Na een tijdje noemde ik het maar gewoon hollen, omdat het mie meer goed ging. ‘Ik ben te zwak’, dacht ik.  Overigens, ik was en ben wel vege/vistariër. Al lang, gevoelsmatig. Maar ik heb weleens aan mijn neuroloog gevraagd of het MS-centrum (het zegt wetenschappelijk te zijn) aandacht geeft aan voeding. Hij ontkende dat.

Zoektocht naar medicijnen

Er worden wel medicijnen onderzocht. Leveren die ook medici geld op? Welk doel stellen ze zichzelf? Mensen genezen of nóg meer geld verdienen met geneesmiddelen? Ik weet het niet. Ik ben te laat aan de slag gegaan bij het MS-centrum, vanwege de late diagnose (mijn neuroloog is niet de heer Huppertz die bij het MS-centrum de scepter zwaait en ik heb inmiddels secundair-progressieve MS). Maar mijn leefstijl helpt me om voorlopig overeind te blijven. Dan is dat maar geaccepteerd.

________________________________________________________________________________________________________________________________________
Wat geeft mindfulness mij en jou?
Mindfulness helpt me helder te blijven. Ziek of niet. Ik mediteer regelmatig (soms te weinig wat mij betreft). Maar het belangrijkste wat mindfulness me brengt, is de benadering van het leven. Met mindfulness in mijn achterhoofd zijn gedachten geen feiten meer, zodat ik niet vastloop in andermans opmerkingen en oordelen.
Dat is wat ik heb geleerd. Ik zie ook in dat mindfulness voor iedereen zinvol is, zelfs als je ‘normaal’ bent.

Ik kan je helpen als jij er ook van wilt leren

Onderwerp: acceptatie, mindfulness, MS, voedsel Tags: , , ,

Geaccepteerd! Maar…

20 februari 2017 door Reageer

Twee blogs geleden vertelde ik je trots dat ik het geaccepteerd heb, dat ik MS heb. Dat is ook zo, wees gerust. Maar ik heb nu last van één van de zwaarste symptomen van ms: depressie, seizoensdepressie.

Vorige week scheen vooral de zon. Dat is mijn weer. Van heel vroeger al, toen was regen voor mij een hel (dat heeft iedereen, dat weet ik, maar ik had het meer dan anderen). Nu regent het en is het vochtig en ben ik down. Ik voel het overigens ook in mijn lichaam. Alles kost meer moeite. Dus ik ben maar weer gestopt met geleidelijke afbouwen van antidepressiva (ik slik 10 mg per dag) en ik zit aan de lichttherapie.

 

Hoe dichter bij de evenaar, des te minder MS-patyienten leven er. Vitamine D is een belangrijk ingrediënt voor minder achteruitgang. Tegelijk  kan de gemiddelde MS-patiënt niet goed tegen warmte. Blijkbaar komt dat door het effect daarvan op ontstekingen. Ik ga ook het liefst met de kerstdagen maar bijvoorbeeld Zuid-Spanje. Dan is het wel zonnig maar nog niet extreem warm. Maar het moet wel droog zijn.

Seizoensdepressie – wat is dat?

Seizoensdepressie is anders dan een sombere bui. Ik heb veel sombere gevoelens en geniet niet meer zo van de dingen die ik normaal wel leuk vind. Ik  heb een bijna onstilbare zucht naar koolhydraten: chips, koekjes, chocolade… (dat las ik ergens en dat klopt! Dank je wel voor de informatie). Het hoort erbij, helaas. Dat moet ik maar accepteren. Ik wil er wel eerder bij zijn, zodat dat sombere gevoel misschien niet meer hoeft. Dat is beter voor mij en voor mijn achterban.

En weet je wat ook helt? Mindfulness!

Mij helpt het wel, gedeeltelijk. Als jij wilt, kan ik je daarmee helpen: 1 op 1 of online

 

Onderwerp: acceptatie, depressie, mindfulness, MS Tags: ,

Acceptatie – een mooie laatste rouwfase

13 februari 2017 door 4 Reacties

Toen ik de diagnose MS kreeg, was ik eerst vooral bezig om allereerst te ‘begrijpen’ dat de zaken die ik voelde en meemaakte, niet alleen maar tussen de oren zaten. Het was een soort bevestiging” ‘zie je wel?, ik klaag niet zo maar.’ En natuurlijk wilde ik me ook alleen maar bezighouden met genezing.

Rouw

Volgens Elizabeth Kübler-Ross kent rouwverwerking 5 verschillende, opeenvolgende fasen. Ik ben dat eens proberen uit te zoeken toen mijn collega zelfmoord had gepleegd. Toen was een poging tot begrip voor mij belangrijk. Het is overigens niet echt gelukt. Maar nu, zelf ziek, voelde ik opeens acceptatie van mijn  hoedanigheid / mijn lot. Dat voelt wel goed. Volgens de theorie van Kübler-Ross is dat een eindfase. Het lucht mij wel een beetje op. Zaterdag was ik bij de gala-zitting van carnaval. Het was leuk. Ik kon niet zo goed mee dansen en- drinken, maar ik heb me wel goed vermaakt. Al mijn omstanders weten van mijn ziekte en helpen me goed.

Acceptatie

In de eerste jaren deed ik maar niet mee met de festiviteiten. Nu wel. Ik denk en doe mee op mijn manier en ik accepteer mijn inbreng en mijn rol. In het weekend zijn we bij de kringloopwinkel geweest en hebben we spullen gekocht voor een bar. Op de foto zie je het resultaat. De acceptatie houd ik vast!

Onderwerp: acceptatie, MS Tags: , , ,

Kiezen of klagen – mindfulness helpt

9 februari 2017 door Reageer

In Nederland wordt wat afgeklaagd

De overheid en vreemdelingen doen alles verkeerd. En dan te bedenken dat de Nederlandse bevolking tot één de gelukkigste samenlevingen te wereld, volgens de statistieken dan. En dat klagen houdt me bezig. Want de verkiezingen worden vaak overgeslagen.

De mensen die niet stemmen, klagen die nooit?

[Lees meer…]

Onderwerp: acceptatie, geluk, mindfulness, MS, overheid, samenleven Tags: , ,

Een goed gesprek met – MS en acceptatie

8 september 2016 door Reageer

De volgende keer kom ik terug op meer zaken over meditatie, maar dit wilde ik even eerst:

acceptatie

Acceptatie

Ik ben ziek. Aanvankelijk, 13 jaar na de eerste ‘schub’ , was ik ‘opgelucht’. Ik dacht: dus dát waren symptomen van MS. Nu,drie jaar na de diagnose speelt ook de irritatie. ik ben daarnet gevallen met een kop thee in mijn hand. Als ik val, val ik altijd langzaam en kan ik mezelf niet meer opvangen. Pijn valt meestal wel mee. Maar ja, die irritatie. Acceptatie is wat mij betreft dus wel van belang.

Mindfulness geeft daar aandacht aan

[Lees meer…]

Onderwerp: acceptatie, mindfulness, MS Tags: , ,