Dat zegt P regelmatig Ik vraag dan meewarig wat wat is. En dan krijg ik een veelbetekenende glimlach terug. Ik weet niet wat wat is. Diezelfde persoon vertelt ook over de ‘ellende’ waar iedereen mee te maken heeft: ziekte, depressie, scheiding, conflicten, ‘het is wat’ (wordt dat ermee bedoeld?) Wat met mij is Ik ben […]
365 dagen- blog dag 124 en 125, accepteren
De Dalai Lama zei ooit:
Als je met een ernstig probleem geconfronteerd wordt, denk dan goed na. Is er een oplossing, dan heeft het geen zin om u op te winden. Is er geen oplossing, dan heeft het geen nut om u op te winden.
Dat komt ook op in de meditatie die ik gisteren deed. Ongemakkelijke situaties kan ik accepteren, me ertegen afzetten of negeren. Het eerste is misschien het beste. Maar we doen het liever niet.
Oei, wat ik eergisteren vertelde, hoort daarbij. En ja, ik accepteer dat ik ziek ben. Doordat te doen, levert het me energie op. Ik probeer wel dingen uit, met mijn ziekte. Ik wil weten wat ik nog kan, en wat niet. En dat valt vaak tegen.
Maar: er is wat er is!
365 dagen- blog dag 113 en 114, het heuvelland
Gisteren bezocht ik de fietswedstrijd van G in Mechelen, de Kleebergchallenge. Omstanders zeiden dat hij goed bergop rijdt, maar hij zegt zelf dat hij dalend veel tijd verliest. Kan ik me voorstellen. Hij weegt lang niet zoveel als de anderen. Geeft daarmee geen zwaartekracht bij de daling. Maar: het landschap daar is prachtig en het regende bijna niet. De zon scheen zelfs!
Ik had een goede zitplek. Mijn begeleiders vonden een rolstoel handiger. Wat mij betreft doe ik dat liever niet. Ik merk dan ook dat de manier waarop ik nog zelfstandig wil zijn sterk achteruitloopt. Rolstoelen, vermoeidheid, andere dingen…. Tijd voor meer succes met LDN of iets anders. Over acceptatie (of niet) gesproken. Soms helpt zelfs mindfulness niet.
Ik wil niet meer ziek zijn!
365 dagen- blog dag 111, (galgen)humor
In het koffiegesprek dat ik regelmatig bijwoon, ging het over euthanasie. Onder de gesprekspartners waren er voor- en tegenstanders. “Ik ben niet bang om door te gaan’, zegt één persoon triomfantelijk. Ik ook niet, denk ik. Ik vertel doodleuk het verhaal van de gedachte aan zelfmoord die ik regelmatig had toen ik depressief (nu niet meer) was. Dan wilde ik zelfmoord plegen, maar uiteindelijk was ik bang voor de lijdensweg voor mezelf en voor de impact op nabestaanden.
Ik ga nog niet
Ik heb geen angst voor de dood. Ik kan over mijn eigen verhaal wel lachen. Andere mensen hebben er veel meer pijn van. Ik denk dat mindfulness me veel heeft geleerd om hierover na te denken.’Er is wat er is’. Acceptatie is de beste en veiligste manier om met het leven om te gaan.
Iedereen heeft wel ‘wat’.
365 dagen- blog dag 106, mindfulness
Voor mij betekent wat ik gisteren vertelde veel. Aandacht en acceptatie. Zoals de bekende voetballer ooit zei: ‘Elk nadeel heb ze voordeel’ ~(of andersom?) Mij levert mozaïek acceptatie van mijn ziekte en het genot van het ‘werk’ en het resultaat op.
Iets voor jou?
Het is in deze regio makkelijk te leren. In andere regio’s, denk ik, ook. Het kan ook wat anders zijn. Ik heb bijvoorbeeld ook voordeel van dit blog en van de reacties van mensen op mijn ‘werk’. De aanhalingstekens die ik gebruik, is omdat werk veel lijkt, maar dat het mij vooral energie oplevert.
Hopelijk haal jij er ook voordeel uit.
365 dagen- blog dag 103, accepteren en aandacht
Vandaag had ik een lesje ‘acceptatie’
Van mijn fyssio (dank je wel, P.). Met de pijn in mijn nek kan ik mijn houding aanpassen en niets overmatige doen. Ik ga niet die boodschap doen die ik wilde doen en ik vraag meer om hulp.
En mijn aandacht ging naar mijn tante en haar achterban
Nog even niet
We gingen naar de dienst voor de begrafenis van mijn tante. B drukte zijn gevoel bij de mis goed uit. Het was in Meerssen, de basiliek, op paaszaterdag. Volgens de RK beweging is dat onderdeel van de goede week en wordt er dan geen communie gedaan. Ik neem nooit een hostie, want ik ben niet gelovig (B ook niet). Ik gebruik mijn beperkte validiteit als excuus. Daarnaast wil ik recht doen aan voor wie dat wél belangrijk vindt, mijn overleden tante, onder meer. Terugkomend op de opmerking van B: de mis was prima. Pastoor sprak goed en aandachtig. De blazers en de liedjes van mijn zusje waren goed.
Zo’n aandacht gun ik mezelf en mijn naasten ook, ooit.