corona

Mijn blog – rust

10 maart 2021 door iljas Reageer

Bert en Ernie zijn onze katten

Broer en zus. en al heel oud – 15 jaar oud. Ik bekijk ze vaak. Ze stralen rust uit. Nu slapen ze nog meer dan toen ze jonger waren, maar ze rusten veel. Daarom zijn er veel opmerkingen dat ze dik zijn, maar mij maakt dat niet uit. Ze eten samen dagelijks samen een half blik voer en droge korrels.

Maar ze bewegen niet meer veel. Zelfs muizen (ze zijn er niet meer veel) laten ze met rust. In het geval van mensen is beweging doen. Bij katten…

Ik geniet van hun rust, van dat wat ze uitstralen. Dat helpt ook in Corona-tijd. Ze zijn aaibaar en ik ben er trots op dat we ze 15 jaar geleden hebben gered van de verdrinkingsdood.

Zouden ze daarom voor rust zorgen?

Mijn blog – moeilijke tijd

22 januari 2021 door iljas Reageer

Dit is niet mijn seizoen

Wintertijd en dan ook nog corona-tijd. In deze tijd gebeurt er weinig, Ik ben niet geneigd om te bloggen. B werkt online, G heeft online-les en is het liefst boven. Hij woont min of meer op kamers. En C is vandaag nog hier, maar houdt afstand.

En ik, verveel me

Om de depressiviteit tegen te gaan ben ik weer actief begonnen met meditatie, de online-retraite van SeeTrue en IAM. Dat helpt me. Ik gebruik mijn kennis van Zen meditatie ook.

Klimmen tegen MS

Tijdens de eerste lock-down zaten we veel buiten en fietste ik regelmatig. Nu veel minder. En waar ik wel heel blij van ben is het voorstel van B om, in aanloop naar ‘Klimmen tegen MS’ op 27 juni 2021 alvast naar de Mont Ventoux toe te fietsen. Daar zie ik naar uit.

Overigens, ik ben geen complotdenker. Ik ga uit van slimme mensen die zich verdiepen in zeer besmettelijke ziekten. En dat is heel erg voor mesen die zelfstandig werk niet meer kunnen uitvoeren en misschien geen eten of kleren meer hebben. En ik denk dan aan wat bijvoorbeeld de oorlog heeft gegeven. Besmetting of de kans op besmetting is klote. Arm zijn of worden is klote.

Leven, zelfs verveling is beter

Mijn blog – lui?

12 januari 2021 door iljas Reageer

Corona, dat maakt het nóg ingewikkelder

Daardoor en in de winter kan niets meer, zeker met mijn ziekte. Ik kan, door SPMS, niet meer werken. Ik heb weinig energie, veel pijn (vooral ’s nachts), kan me moeilijk bewegen. Maar nadat de Corona-pandemie toesloeg, werd ik nóg meer teruggeworpen op niets doen. Gisteren kon ik niets meer dan slapen en lezen. Het was mijn ‘off-day’.

En het is mijn omstandigheid van verveling en luiheid. Dát doet me ‘pijn’.

Wat nu?

Ik had een bezigheid (werk als communicatiewetenschapper) en nu bijna niet meer. Ik ‘mopperde’ tegen B toen hij zei dat hij zei dat ik makkelijk altijd kon uitslapen en hij full-time, online weliswaar, werkt en geld verdient. Maar ik ben lui geworden, en ik heb geen keus. Daar baal ik van. Ik ken mensen die geen werk of bezigheid hebben. Die hebben daarvoor gekozen en ik wil ze vragen hoe dat voor hen werkt.

Ken je de film:

About a boy

waarin Hugh Grant niets doet en niets hoeft te doen omdat hij van zijn vader een erfenis had met een kerstlied. En het gaat me niet om geld en carrière, maar het gaat meer om bezigheid en inspiratie. Ik heb in de studie communicatiewetenschap gekozen voor het goede gesprek, dát spreekt me aan. Daar ben ik graag mee bezig. Misschien heeft een ander daar ook voordeel van. Corona zorgt ook voor veel eenzame mensen. Ik denk dat een leuke en zinvolle bezigheid me energie geeft, me minder luiheid geeft.

Weet jij iets leuks?

Mijn blog – misschien wel de laatste

29 december 2020 door iljas Reageer

Van 2020 dan. Tussen mijn vorige bericht en dit zat relatief veel tijd omdat ik wat computerproblemen had. Nu niet meer.

Behalve de kou was het wel wandelweer (ik in elektrische rolstoel dan). Corona levert wel in wintertijd veel ongemakken op. We kunnen veel mensen niet meer bezoeken, horeca werkt niet.

Zou het ons iets leren?

In die toekomst, als Corona getemd is? Veel mensen houden niet zo van verandering. Die willen het liefst terug naar hoe het was.

Maar hoe was het dan? Het lijkt alweer zo lang geleden dat alles ‘normaal’ was.

Als het dat ooit al was.

Mijn blog – geduld

1 december 2020 door iljas Reageer

Ik heb geen geduld. Dat hoort bij veel dingen. Mijn ziekte, een goed gesprek, luisteren, Corona… We zijn er niet zo goed in, in geduld. Ik ken wėl iemand die veel geduld heeft. Dat waardeer ik zeer. Ik moet overigens wel oppassen dat ik er zelf onlukkig mee omspring. Als zij antwoordt: ‘Daar moet ik eens over nadenken, daar kom ik later op terug’, dan word ík ongeduldig: ‘Wanneer kom je daarop terug?’

Grappig dat iedereen elkaar te weinig geduld toekent. Dat is misschien menselijk, dat hoort niet zo bij ons. Maar een gesprek vaart wél goed bij geduld!

Wil je een sinterklaascadeau mindfulness geven (of krijgen?)