In Les 7 van MBCT las ik: Welke dingen geven me een goed gevoel, versterken het gevoel dat ik echt leef in plaats van alleen maar besta? Daarbij moest ik denken: wat kan ik daarmee? Ik denk dat het goed is om aandacht, positief, aan mezelf te geven. Ik worstel daar vaak mee. Waarom leef […]
Mijn blog – aandacht
Dank je voor de aandacht
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik gevallen was. Ik kreeg daar reacties op. En vragen. Dank jullie voor de zorgen en aandacht. Ik heb nog pijn in mijn kaak, maar dat is alles. En G gaat redelijk, maar is heel erg verkouden. Hij krijgt vandaag de uitslag van een Corona-test. G was boos op me, omdat ik zijn malaise heb gerapporteerd. Sorry, G. Hopelijk is het resultaat negatief. Voor de bezorgde lezers heb ik een vraag:
Was het aandacht?
Of is het nieuwsgierigheid? Er zijn veel mensen nieuwsgierig. Op dit moment, in Corona-tijd, hanteren veel mensen complottheorie. #ikdoe wel/niet mee. Heeft dat ook met aandacht te maken? Of met nieuwsgierigheid? Ik weet het niet. Ik kan blij zijn met aandacht.
En daar houd ik het bij.
Mijn blog – gevallen
Gevallen ben ik. Hard. Als ik dreig te vallen, dan kan ik me niet meer opvangen. En ik wilde was in de wasmand doen, gewoon gelijkvloers, maar ik verloor mijn evenwicht en viel met mijn kaak op de wasmand. Een paracetamol (2) helpt (enigszins).
En nu?
Op zo’n momenten vraag ik me dat altijd af. Waartoe ben ik op aarde? Dan ga ik alle mooie dingen die ik me herinner en alle dingen die in het vooruitzicht staan. En ik maak me zorgen om G, die zich ziek voelt. Hij wordt morgen getest. Maar hij is nog jong. Een flinke griep zou het in geval van Corona zijn.
Ik heb net een audiologisch interview van Lex Bohlmeijer via de Correspondent beluisterd. Hoogleraar psyche-diagnostiek Paul Verhaeghe uit Gent besteedt veel aandacht aan de maatschappelijke context, het economische bestel, de omgeving van werk en opvoeding, die een rol[elen bij welzijn, fysiek en mentaal.
Heb ik echt MS?
Dat zal wel. Maar hoe kom ik eraan? Dat wordt nog steeds onderzocht. Vitamine D speelt een rol, en voedsel. Maar ik heb altijd redelijk gegeten (ik houd niet van het meeste fast food en ben al lang vegetarisch). Verhaeghe is niet tegen de medische wetenschap, maar hij geeft wel aan dat er te weinig aandacht is voor de rol van zoals bovengenoemd =, zaken die ook een rol kunnen spelen bij ziekte. Ik ben licht depressief, door MS. Ook door wat de ziekte me aandoet. Bijvoorbeeld vallen, niet meer kunnen werken, wandelen, sporten…
Ik blijf maar overeind, voor mezelf, voor mijn omgeving. Corona gaat wel over
Mijn blog – normaal?
Normaal, wat is dat voor jou?
In mijn vorige blog over beter worden. Ik vroeg me af of ik normaal zou worden. Maar ja, wat is dat? Ik heb net in verband met Corona al vernomen over ‘het nieuwe normaal’. Dat tekent dat normaal na Corona anders wordt.
En wat is dat dan?
Als ik beter ben, kan ik dan weer hardlopen, klimmen, gewoon werken, alles onthouden? En dan, wil ik dat? Het voordeel van het nadeel van ziek zijn vind ik minder stress. Toen ik vroeger werkte, kon ik regelmatig niet slapen omdat ik te hard gewerkt had. In de online retraite van SeeTrue en IAM waaraan ik regelmatig deelneem, stelde Rob de vraag of ik eens nadenk over de zin van het leven. Dat is een goede vraag, de zin van het leven.
Van welk leven?
Dat van mij? Dat van iedereen? Dat van mensen die al duizenden jaren dood zijn? Ik vroeg me af waar het idee vandaan kwam. De zin van het leven. Waarom leef ik? Gaat het over opleiding, relaties, nageslacht? Gaat het over herinneringen?
Wat blijft jou bij?
Van mij? Van wie? Wat doet het ertoe? En dat betekent niet dat ik me druk wil maken over ‘het nieuwe normaal’, over mijn normaal als ik beter ben.
Mijn blog – lang geleden
Ik heb lang niet geblogd. Omdat het heel slecht met me gaat. Alles doet pijn. Ik doe alles altijd zo goed mogelijk. Voor mezelf, maar ook voor mensen om me heen. B heeft echter nu ook aangegeven, dat hij ziet dat het niet goed meer met me gaat. Hij maakt zich zorgen. Misschien heeft hij wel gelijk.
Zelf bedenk ik waarom ik leef. Om anderen, om waar ik gelukkig van ben, om waar ik anderen gelukkig mee kan maken.
Weet jij het?
Ik hoor het graag van je, omdat zo goed mogelijk door wil en zoveel mogelijk mensen plezier en genoegen wil geven.
Straks heb ik een afspraak met de dokter, de huisarts. Niet over Corona, maar over iets waar de neuroloog geen antwoord op heeft. Dagelijks mediteren helpt me. Ik word er opgeruimder van. Iemand helpen net online mindfulness helpt mij ook.
Mijn blog – waarom communicatie?
Onlangs las ik over een interview met een neuropsycholoog. Hij merkte op dat mensen, zeker in deze corona-tijd, continu nieuws willen opvangen. Volgens mij is de Corona-tijd beperkt. Communicatie is er altijd en overal.
Kijk maar eens naar alle social media, hoezeer die bepalen hoe mensen willen (laten) weten. Ik denk aan whats app. En aan de smileys waar dat (zeker in whatsapp-groepen) erbij hoort. Ik vraag me af waarom de zender dat dan doet. Vraag je je weleens af ‘
Waarom
schrijf ik die boodschap? En voor wie?’ Als communicatiewetenschapper houdt me dat bezig. Ik blog omdat ik zo mijn notities kan vastleggen. Ik weet dat anderen het prettig vinden om de teksten te lezen. Ik plaats weinig plaatjes omdat ik je daar niet mee wil lastigvallen. Je hebt fantasie genoeg om iets bij deze tekst te verzinnen, toch?
En wat whatsapp betreft, vraag ik me soms af wat iedereen wil laten weten aan iedereen. De neuropsycholoog van het interview gaf aan dat de veelheid van informatie-opname leidt tot verbrokkeling van het brein. Ergens anders las ik dat het leidt tot intelligentie-afname.
Dat wil ik niet!
Daarom (misschien ook uit gemakzucht) lees ik niet vaker dan twee keer per dag mijn apps, lees ik even vaak mails, lees ik ’s ochtends de kramt, kijk ik nooit naar het journaal en reageer ik zelden op groepspaps. Ik wil jou daar niet mee beledigen, maar ik voel me niet prettig bij het verzenden van zaken waarvan ik niet kan weten waarom ik het doe.