Gevallen ben ik. Hard. Als ik dreig te vallen, dan kan ik me niet meer opvangen. En ik wilde was in de wasmand doen, gewoon gelijkvloers, maar ik verloor mijn evenwicht en viel met mijn kaak op de wasmand. Een paracetamol (2) helpt (enigszins).

En nu?

Op zo’n momenten vraag ik me dat altijd af. Waartoe ben ik op aarde? Dan ga ik alle mooie dingen die ik me herinner en alle dingen die in het vooruitzicht staan. En ik maak me zorgen om G, die zich ziek voelt. Hij wordt morgen getest. Maar hij is nog jong. Een flinke griep zou het in geval van Corona zijn.

Ik heb net een audiologisch interview van Lex Bohlmeijer via de Correspondent beluisterd. Hoogleraar psyche-diagnostiek Paul Verhaeghe uit Gent besteedt veel aandacht aan de maatschappelijke context, het economische bestel, de omgeving van werk en opvoeding, die een rol[elen bij welzijn, fysiek en mentaal.

Heb ik echt MS?

Dat zal wel. Maar hoe kom ik eraan? Dat wordt nog steeds onderzocht. Vitamine D speelt een rol, en voedsel. Maar ik heb altijd redelijk gegeten (ik houd niet van het meeste fast food en ben al lang vegetarisch). Verhaeghe is niet tegen de medische wetenschap, maar hij geeft wel aan dat er te weinig aandacht is voor de rol van zoals bovengenoemd =, zaken die ook een rol kunnen spelen bij ziekte. Ik ben licht depressief, door MS. Ook door wat de ziekte me aandoet. Bijvoorbeeld vallen, niet meer kunnen werken, wandelen, sporten…

Ik blijf maar overeind, voor mezelf, voor mijn omgeving. Corona gaat wel over