Ik kan de pc weer gebruikten. Ik typte op mijn I Pad, want het toetsenbord van de PC viel steeds uit. Werken met de I Pad weg onhandig. Alles doet het, maar mijn houding was verknipt. Ik kan ook nog eens niet blind typen. Ik heb de diagnose ms al te lang. Maar, gewoon, met […]
Een goed gesprek met – Mindfulness, voor alle leeftijden, voor alles wat je wilt
Een familielid van me is heel ziek. En, wat haar betreft, oud. Ik heb haar aangeboden om haar in te leiden in mindfulness. Maar zij vindt dat ze daar te oud voor is.
Is dat zo?
Dat weet ik niet. Maar als het waar is, dat de leeftijd van mensen stijgt naar 100 plus, dan leeft iemand van omstreeks 70 nog heel lang. En zou ik het niet handig vinden om al die tijd te lijden onder ‘ziek zijn’. Sowieso streven mensen vaak naar een zo hoog mogelijke leeftijd. Ik vraag me altijd af: ‘onder welke omstandigheden’?
Ik ben gelukkig
Zo lang die voorwaarde er is, en de omstandigheden relatief acceptabel, dan wil ik nog wel even. Ik denk dat mindfulness iedereen kan helpen, jong en oud. En een mens haalt er uit wat hem of haar vast. En laat andere dingen liggen. B deed mindfulness, maar mediteert niet meer zoveel. Het past hem niet. Hij is wel aanspreekbaar op elementen die we van mindfulness hebben geleerd. Ieder zijn ding, dus.
Maar te oud is niemand ervoor
Zeker als de gemiddelde mens nog zó lang moet dooremmeren.
Een goed gesprek met – mezelf
Eerder heb ik al een foto laten zien van een mooie driewielfiets, een Hase Kettwiesel. Díe wil ik graag hebben.
Dan kan ik bewegen en hoef ik niet stil te zitten, zoals op de scootmobiel. Maar een fiets die bij me past is duur. En ik ben afhankelijk van anderen. Ik bedenk al of ik mezelf kan bezighouden en verkopen als anderen.
Ik zag pas een youtube-filmpje van een mevrouw met secundair-progressieve ms, net als ik. Zij zei: Ik ben niet MS, maar ik heb MS. Dat beperkt mijn bewegingen, maar ik ben wel gelukkig.” Dat zette me weer aan het denken. Tijd voor een goed gesprek met mezelf. En weet wel: ik ben gelukkig.
Doen wat ik kan en leuk vind
Vrijdag was ik erg sikkeneurig. Niets ging en ik wilde niets. En ik was alleen. Want B en de oudste twee hadden zich in het feestgedruis gestort en de jongste was gaan logeren. Ik was dus ‘zielig’. Maar: Het heeft me wel de gelegenheid gegeven om over dingen grondig na te denken.
Wat dan?
Dingen gaan niet meer zo makkelijk. En alles kost energie. Daar kan ik me vrolijk over beklagen (sorry, dat doe ik nu al), maar ik nam de gelegenheid om na te denken wat ik in de beperkte mogelijkheden die mijn leven me nu biedt, wíl doen. Zodat ik me niet hoef aan te sluiten bij de grote garde die de ene klacht na de andere preekt. En misschien word ik geen 100, maar misschien blijf ik wél gelukkig en word ik de helft.
Te beginnen met carnaval
Iets later heen vroeger terug dan de rest en met de autovervoer, maar tóch. Dat zal mijn tip van deze dag zijn, voor jou ook: doe waarvan je geniet en ben blij met het leven.
Geniet vast van deze prachtige voorbereidingsfoto.
Mindfulness helpt me
Dat ik dingen los kan laten die blijkbaar ‘zo zouden moeten’, komt wat mijn betreft voor een belangrijk deel door wat ik van mindfulness heb geleerd. Ja, ik baal ervan ziek te zijn (ik accepteer het ook) en ja, ik geniet van het leven.
Doe jij dat ook!
Mindfulness, ik kan je trainen!
Wat geeft mindfulness mij en jou?
Mindfulness helpt je helder te blijven. Het is wetenschappelijk bewezen dat het ons helpt om de aandacht te te focussen op ‘hier en nu’. Als iedereen zich vooral hierop zou focussen en niet op ervaringen van vroeger of zorgen voor straks (herken je dat?), dan zou de wereld heel anders functioneren. Kijken of dat nog eens gebeurt.
Kiezen of klagen – mindfulness helpt
In Nederland wordt wat afgeklaagd
De overheid en vreemdelingen doen alles verkeerd. En dan te bedenken dat de Nederlandse bevolking tot één de gelukkigste samenlevingen te wereld, volgens de statistieken dan. En dat klagen houdt me bezig. Want de verkiezingen worden vaak overgeslagen.
De mensen die niet stemmen, klagen die nooit?
Een goed gesprek met – kiezen voor vrijheid
Mijn fysiotherapeut zette me gisteren aan het denken
Hij is jong en enthousiast. Hij is bezig met een nieuwe toekomst (een nieuw huis, een bloeiende relatie) en heeft twee banen. Ik vertelde hem over mijn blog en vroeg hem of hij zich vrij voelt. Hij voelt zich niet vrij. Ik vroeg hem waarom hij het dan wel doet, twee banen en weinig tijd. ‘Dat is mijn keuze’, zegt hij. Dat geloof ik hem. Het is geen dwang, maar goed, vrij is hij er niet door. Kiezen kan hij wel.
Hij kan kiezen. We wonen in een welvarend land waar niemand omkomt van de honger of op straat moet leven (ervan uit gaande dat je gezond van lijf en leden bent). Vrijheid is voor mijn fysiotherapeut wat minder, Maar kiezen kan hij wél, net zoals ik, door mijn ziekte.
Wat levert dat mijn ‘piekeringen’ op?
Dat vrijheid niet de belangrijkste zaak is, maar wel de keuzemogelijkheid die je leven je biedt. En het besef dat je geluk bij jezelf ligt en bij waar je aandacht naar uitgaat. Dat is voor kiezen en geluksgevoel wel handig. Mindfulness vraagt om aandacht, voor het hier en nu.