Dit weekend hebben we de foto gemaakt: dit is team Tandem. Op 1 juni beklimmen we de Mont Ventoux. Om geld in te zamelen en omdat we het leuk vinden om te doen, kun je meedoen met evenementen die we organiseren. We organiseren een pub quiz op 14 maart. Voor je bijdrage kun je meedoen […]
365 dagen-blog – dag 35, de zon schijnt regelmatig!
Gisteren voelde ik me slecht gehumeurd. Vandaag gaat het beter. Het is droog, waait niet meer zo. En ik begreep dat ik de laatste dag met carnaval kan mee doen! Dan te bedenken dat jij of iemand anders niets van carnaval wil weten.
Dat kan
Maar weet dat sommige mensen heel blij kunnen zijn van drie dagen los van verplichtingen en van ‘normaal’. Ik weet dat er veel drank wordt gebruikt in de carnavalstijd. En ik weet dat het heel goed zonder kan en tóch leuk is. Ik drink geen alcohol meer buitenshuis. Alleen maar plat water. En ik stap in een rolstoel voor lange afstanden. Mindfulness heeft me geleerd dat anderen hun eigen beeld van me hebben. En hun eigen aandacht aan me geven, zodat het hen past. En ik voel me comfortabel als ik een beetje mee kan vieren met de pret die anderen hebben.
En weet je wat?
Carnaval vieren en anderen dat zien doen, geeft mij energie!
365 dagen-blog – dag 22, wanneer heb ik genoeg?
Dit helpt me, jou ook?
Josephine Rombout (thx, Josephine) schreef over een verhaal over Joseph Heller , auteur van Catch-22: Heller was met een vriend op het feest van een miljonair. Die vroeg hem: ‘Joseph, wat vind je er nu dat onze gastheer gisteren in één dag meer geld heeft dan jij in je hele leven met je boek zult verdienenFaarop antwoordde Joseph: ‘Maar ik heb iets wat hij nooit zal hebben. Het gevoel dat ik genoeg heb.’
Dat ontlokte een glimlach bij me
Verstandig. Want wanneer is het genoeg? Hier in het westen hebben we allemaal veel, en genoeg? Ik verdien (bijna) geen geld, maar we wonen wel te groot. En maak ik me vooral druk over het feit wat ik met dit huis moet doen. En tegelijkertijd ben ik gelukkig met deze plek en dit huis. En met mijn achterban. Misschien gaat het nog eens veranderen. En accepteer ik het: genoeg is genoeg.
Stress? Heb ik niet (meer) – over MS en gelukkig met mezelf zijn
Stress?
Mijn moeder vroeg me of ik stress had, van het afstudeerfeest van F. Dat heb ik al lang niet meer. Ik denk dat mindfulness me daarvan af heeft geholpen. Ik kan veel niet meer en dat accepteer ik maar. En, ik heb gemerkt dat ik ook weer een aantal dingen wil oppakken. Vroeger mediteerde ik regelmatig. Dat heb ik zo’n beetje losgelaten. Ik ‘bewoog’ ook regelmatig. Maar door de valpartijen doe ik dat minder. Tijd voor meer doen wat mogelijk is, dus.
Ik heb een aantal personen met MS uit de buurt gemaild over een regelmatige tijd voor samen een kop koffie. Dat gaat vanaf deze week gebeuren. E, een van de deelnemers, vertelt dat ze ‘Overcoming MS doet en er veel baat bij heeft. Ik heb er ook even naar gekeken. En, dat deed ik al! Ik pak het weer wat serieuzer op, mediteren, bewegen en gezond eten.
Gelukkig met jezelf
Er stond ook een interessante column op de site die mij erg aansprak. Lees, doe mee en geniet van je zelf!
Ik voel me K – eerlijk gezegd
‘Hoe gaat het met je?’
Dat willen mensen van me weten, omdat ze weten dat ik MS heb.
‘Naar omstandigheden oké’ , antwoord ik dan maar. En dan krijg ik complimenten over mijn positiviteit en dan praten we weer over iets anders. Maar Mindfulness heeft me anders geleerd; eerlijk zijn – er is wat er is. Dat doe ik niet zo vaak, daar heb ik moeite mee.
Ik wil wel écht zeggen hoe het met me gaat, hoe ik me voel.
Ik voel me slecht
Ik kan wel (moeilijk) lopen, maar ik heb vaak pijn, kan moeilijk slapen, heb opstipatie, kan me moeilijk concentreren, kan niet meer werken, …
‘Gaat het straks weer wat beter?’ of ‘Is dit waar het blijft?’ Dat vragen omstanders aan me.
Er is (nog) geen geneesmiddel voor MS, het gaat steeds een beetje achteruit (ik heb secundair-progressieve MS) en het einde van mijn leven is wat mij betreft (ik word minstens 80) nog niet in zicht. MS is, mede door interferon en betaferon niet dodelijk.
Ik voel wel pluspunten
Daar helpt mindfulness ook mee. Ik ben mentaal heel gelukkig met de mensen om me heen (de liefde van mijn leven, mijn kinderen en kleinkinderen), de plek waar ik woon, wat bewegen, muziek en cultuur met me doen. Dus: eerlijk is eerlijk, dat doet het langst
Een goed gesprek met – Mindfulness, voor alle leeftijden, voor alles wat je wilt
Een familielid van me is heel ziek. En, wat haar betreft, oud. Ik heb haar aangeboden om haar in te leiden in mindfulness. Maar zij vindt dat ze daar te oud voor is.
Is dat zo?
Dat weet ik niet. Maar als het waar is, dat de leeftijd van mensen stijgt naar 100 plus, dan leeft iemand van omstreeks 70 nog heel lang. En zou ik het niet handig vinden om al die tijd te lijden onder ‘ziek zijn’. Sowieso streven mensen vaak naar een zo hoog mogelijke leeftijd. Ik vraag me altijd af: ‘onder welke omstandigheden’?
Ik ben gelukkig
Zo lang die voorwaarde er is, en de omstandigheden relatief acceptabel, dan wil ik nog wel even. Ik denk dat mindfulness iedereen kan helpen, jong en oud. En een mens haalt er uit wat hem of haar vast. En laat andere dingen liggen. B deed mindfulness, maar mediteert niet meer zoveel. Het past hem niet. Hij is wel aanspreekbaar op elementen die we van mindfulness hebben geleerd. Ieder zijn ding, dus.
Maar te oud is niemand ervoor
Zeker als de gemiddelde mens nog zó lang moet dooremmeren.