Het boek ‘happy in 100 dagen’ van Josje Smeets liet me er weer aan denken, mijn kernwaarden. Gelukkig ben ik wel, allang, maar nadenken over wat mij maakt wie ik ben, doe ik nog steeds. Ziek zijn wist alles weg wat ik graag deed / doe. Kernwaarden helpen weer een beetje. Mijn kernwaarden? Creativiteit, vrijheid […]
Mijn blog – kernwaarden
Het boek ‘happy in 100 dagen’ van Josje Smeets liet me er weer aan denken, mijn kernwaarden. Gelukkig ben ik wel, allang, maar nadenken over wat mij maakt wie ik ben, doe ik nog steeds. Ziek zijn wist alles weg wat ik graag deed / doe. Kernwaarden helpen weer een beetje.
Mijn kernwaarden?
Creativiteit, vrijheid en communicatie / coaching. Dat laatste is terug te zien in de titel van deze site. Het blijft me nog steeds boeien. Ik kan er minder mee dan vroeger, maar het zijn wel waarden waar ik nog steeds achter sta. Met veel moeite hoop ik onze (doe van B en mij) grootmoeders na te gaan: de ene heel mooi, maar continu ziek (zoals ik) en toegankelijk, de ander veel te dik, vrij lui en heel zorgzaam en waardevol voor iedereen. Beide oma’s zijn heel oud geworden. Ondanks alles wil ik dat ook wel.
Mijn blog – lui?
Corona, dat maakt het nóg ingewikkelder
Daardoor en in de winter kan niets meer, zeker met mijn ziekte. Ik kan, door SPMS, niet meer werken. Ik heb weinig energie, veel pijn (vooral ’s nachts), kan me moeilijk bewegen. Maar nadat de Corona-pandemie toesloeg, werd ik nóg meer teruggeworpen op niets doen. Gisteren kon ik niets meer dan slapen en lezen. Het was mijn ‘off-day’.
En het is mijn omstandigheid van verveling en luiheid. Dát doet me ‘pijn’.
Wat nu?
Ik had een bezigheid (werk als communicatiewetenschapper) en nu bijna niet meer. Ik ‘mopperde’ tegen B toen hij zei dat hij zei dat ik makkelijk altijd kon uitslapen en hij full-time, online weliswaar, werkt en geld verdient. Maar ik ben lui geworden, en ik heb geen keus. Daar baal ik van. Ik ken mensen die geen werk of bezigheid hebben. Die hebben daarvoor gekozen en ik wil ze vragen hoe dat voor hen werkt.
Ken je de film:
About a boy
waarin Hugh Grant niets doet en niets hoeft te doen omdat hij van zijn vader een erfenis had met een kerstlied. En het gaat me niet om geld en carrière, maar het gaat meer om bezigheid en inspiratie. Ik heb in de studie communicatiewetenschap gekozen voor het goede gesprek, dát spreekt me aan. Daar ben ik graag mee bezig. Misschien heeft een ander daar ook voordeel van. Corona zorgt ook voor veel eenzame mensen. Ik denk dat een leuke en zinvolle bezigheid me energie geeft, me minder luiheid geeft.
Weet jij iets leuks?
Mijn blog – waarom?
Maandag zag ik de toespraak van Rutte uit het torentje. Hij merkte beschaafd iets op over het lawaai van demonstranten. Zonder daar iets van te vinden, vraag ik me wel serieus af wat mensen daarmee wilden / willen. Die vraag stelde ik ook aan bekenden. ‘Dat zijn complotdenker, zei A.’ ‘Dat zijn mensen die sowieso overal tegen zijn’, zei B. Die antwoorden kreeg ik van mensen die erbuiten vielen. Iedereen heeft dus wel een mening.
Nu weet ik het nog niet. Willen die mensen kwaad spreken? Willen ze protesteren / demonstreren? Ik heb er geen idee van. Niets van de mogelijkheid voor vaccinatie en voor wie, van de overbelasting voor verzorgenden, voor ministers, van de strop voor ondernemers. Ik heb totaal geen geld en woon toch in een ruim huis (niet in Amsterdam, maar alla). Wat betekent dat voor de maatschappij?
Corona is heftig. Mijn zusje was ziek, maar is nu weer beter. Mijn oude oom is ziek en ligt in de ic. Ik ben van mening dat we maar moeten hopen op beterschap. Misschien levert ons een les op.
Mijn blog – luisteren
‘Hoe gaat het met je?’
Over die vraag van anderen aan mij heb ik vaker geblogd. ‘Naar omstandigheden goed’ of ‘Oké’ Maar op dit moment gaat het heel slecht met me. Het komt misschien door het weer, het seizoen. MS wordt gelinkt aan vitamine D. En door weinig beweging heb ik last van obstipatie. Al die beperkingen (daarnaast depressiviteit – daarom heb ik net het speciale licht daarvoor aangezet, wankelheid, ’s nachts veel pijn) houd ik zo goed mogelijk voor me. Vandaar die beperkte antwoorden. Ook om mezelf op te beuren.
Maar mensen willen andere dingen horen
Of niets. Ze gaan ongevraagd voor me draven. Ze rapen dingen die ik heb laten vallen op. Lief. Maar ik heb de illusie dat ik veel meer (nog) zelf kan. Dan maar, zoals mindfulness dat voorschrijft; ‘er is wat er is’. Door mindfulness word ik nog steeds heel erg geholpen, maar ik moet rekening houden met anderen. Niet iedereen gebruikt het mindfulness-principe.
Dat zou je wel moeten / kunnen doen. Het geeft iedereen voordeel
Mijn blog – geduld
Ik heb geen geduld. Dat hoort bij veel dingen. Mijn ziekte, een goed gesprek, luisteren, Corona… We zijn er niet zo goed in, in geduld. Ik ken wėl iemand die veel geduld heeft. Dat waardeer ik zeer. Ik moet overigens wel oppassen dat ik er zelf onlukkig mee omspring. Als zij antwoordt: ‘Daar moet ik eens over nadenken, daar kom ik later op terug’, dan word ík ongeduldig: ‘Wanneer kom je daarop terug?’
Grappig dat iedereen elkaar te weinig geduld toekent. Dat is misschien menselijk, dat hoort niet zo bij ons. Maar een gesprek vaart wél goed bij geduld!
Wil je een sinterklaascadeau mindfulness geven (of krijgen?)
- 1
- 2
- 3
- …
- 6
- Volgende »