Corona, dat maakt het nóg ingewikkelder Daardoor en in de winter kan niets meer, zeker met mijn ziekte. Ik kan, door SPMS, niet meer werken. Ik heb weinig energie, veel pijn (vooral ’s nachts), kan me moeilijk bewegen. Maar nadat de Corona-pandemie toesloeg, werd ik nóg meer teruggeworpen op niets doen. Gisteren kon ik niets […]
Mijn blog – hoop
Met mij gaat het slecht
Als mensen me vragen hoe het met me gaat, antwoord ik meestal: ‘oké’. Maar nu voel ik me minder oké. Ik ben moe, loop slechter dan anders, heb weinig balans. Ik ga altijd uit van neergang bij deze ziekte. Ik moest mezelf moed toespreken om het maar te accepteren.
Maar veranderingen geven hoop
Wat me sowieso wel helpt, is de dagelijkse meditatie van SeeTrue en IAM waaraan ik deelneem. En ik heb het laatste webinar van OMS gezien. Het ging over omgaan met MS in tijden van Corona.
Daarin werd ingegaan op mogelijke kansen op genezing, die echt nog in beeld zijn. Ook voor secundair-progressieve MS. En George Jellinek, initiator van OMS vindt dat we nooit hoop mogen negeren.
Dank u, meneer Jellinek.
Hierbij, dus
Mijn blog – geluk
F doet een opdracht voor haar studie
Die gaat over geluk. Hoe het geluk in landen goot is waar vrouwen leidinggevend zijn. Over hoe dat komt. Ik heb ook wel een (gewetens)vraag over geluk en geluksgevoel.
Wat betekent geluk?
Wanneer mag een mens zich gelukkig voelen? Over dat thema heb ik literatuur van Csikszentmihaly gelezen. Hij beschreef ‘flow’ in een aardig boek. In Nederland is er zelfs een magazine naar vernoemd.
JA
In de meditaties die ik volgde in de online-retraite van SeeTrue en IAM gaat het vaak over geluk. Zoal enkele dagen gelden met illustratie van Toon Tellegen. Over hoe de mier en de eekhoorn in gesprek zijn. Over denken, nadenken, voordenken, indenken, … Uit eindelijk zijn ze het eens over dat wat ze delen, over dat ze vrienden maakt: JA
Zo sprak Hanneke, één van de meditatiebegeleidsters, over geluk. Zo makkelijk kan geluk zijn. En zo mooi ook. Ik ben gelukkig. het is mijn gevoel.
En ik denk dat iedereen zijn eigen subjectieve betekenis voor geluk heeft. Ondanks de mooie woorden van wetenschappers en schrijvers
Allebei een man. Die kunnen óók gelukkig zijn
Mijn blog – na op komt af
Lotgenoten snappen dit punt
Gisteren was het prachtig weer en zijn we gaan fietsen, 45 km. Door de heuvels van Limburg, op die plekken waar je niet platgedrukt wordt door andere fietsers en wandelaars.
Het was mooi, en ver
Op het moment zelf doe ik dat. Maar bij terugkomst wankelde ik continu, praatte ik slecht en was ik mijn concentratie kwijt. Vandaag moet ik me rustig houden. Zelfs de vroege meditatie (online retraite van SeeTrue en IAM) vandaag was al vermoeiend. Maar goed, ik heb er wat aan gehad. Het ging over gewaar zijn. Over aandacht voor gewaarwordingen. Zonder oordeel en zonder gedachten. Als ze er stiekem wel zijn, dan is dat zo. Ik houd dat nog even vast. Dat past ook bij op en af. Acceptatie dus.
Ik tel mijn zegeningen
Mijn blog – innerlijke criticus
Gisteren had ik het heel moeilijk
Boodschappen doen en slecht, onregelmatig zien. Ik baalde. Ik wilde mijn ziekte negeren.
Vandaag begeleidde David Dewulf een meditatie
Het ging onder meer over mijn innerlijke criticus. Over wat kritiek en mijn innerlijke criticus met me doet. Met mijn emotie, met mijn lichaam. Over waar mijn kritiek over gaat. In mijn geval gaat dat over (hoe kan het anders?) mijn ziekte, MS. Hoe goed ik ook probeer het te negeren, het blijft er altijd. En de volgende vraag die Dewulf stelde, was: hoe ga je ermee om?
Ik geef het drie manieren om ermee om te gaan:
acceptatie, ruimte en vrijheid
Acceptatie is het moeilijkst. Stiekem reken ik op een oplossing, zoals de meeste MS-patiënten doen. Maar ik denk dat het langer duurt dan ik wil. Laat ik maar accepteren wat ik heb. Ruimte heb ik en neem ik, bij wat ik kan. En vrijheid wil ik meer zelf hebben en geef ik graag aan iedereen. De welbekende burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, zei ooit “ik ben links liberaal”. Dat vind ik een mooie uitspraak en zo wil ik zijn / ben ik.
Met name acceptatie staat hoog op mijn agenda.
Ik ga er helemaal voor
Mijn blog – intentie, bestaat dat?
Waarom?
De laatste tijd komt de vraag door anderen wat mijn intentie is vaak bij me terecht. Dus ik prakkiseer over mijn intentie. En over het bestaan van intentie. Heb ik een intentie? Heeft de wereld een intentie? Een die? Waarom bestaat de wereld, de mensheid, ik als individu?
Als ‘intentie’ niet bestaat of doel (hetgeen ik me goed kan verbeelden), dan kan ik misschien met dingen in mijn leven anders omgaan. Bijvoorbeeld;d mijn ziekte. Ik denk vaak aan de vraag waarom ik MS heb. MS is ongeneeslijk en gaat achteruit. Ik heb altijd goed bewogen en gegeten. Ikzelf kan veel niet en mijn achterban moet me met veel helpen. En het doe me denken aan acceptatie. Zo lang er geen geneesmiddels is, ben ik gedwongen om mijn leven te respecteren.
Geluk
Ik krijg binnenkort een elektrische rolstoel. Dat klinkt erg, maar het biedt mij de mogelijkheid om zelfstandig te bewegen, zonder dat ik afhankelijk ben van iemand die me moet duwen. Acceptatie, dus. Ik heb vanochtend online gemediteerd en onze begeleidster stelde geluk centraal.
Dat ben ik, hier en nu.