Ga jij weleens in gesprek met jezelf?

Heb je weleens aandacht voor jezelf? Weet jij alles van jezelf? Hoe voel je je op dit moment? Neem je de tijd om daarbij stil te staan? Of heb je geen tijd?

Zo kan ik je nog veel meer vragen stellen. Antwoorden hoef ik niet te horen. Jij misschien wel, van jezelf. In een artikel over sekseverschillen in de slaapkamer van de NRC Next van gisteren, werden sommige sekseverschillen geweten aan het feit dat mannen zich in het algemeen meer op hun eigen behoeften richten. “Vrouwen horen zich om anderen te bekommeren.” (Ellen de Bruijn, NRC Next 31 oktober 2011) [Lees meer…]

Als beloofd ga ik je nog meer vertellen over mindfulness en wat dat voor kinderen kan betekenen. 

De ‘mind’ van een kind is een ‘beginners mind’

 

 
Dat zei Suzuki Roshi in de titel van zijn boek ‘Zen Mind Beginner’s Mind’. Bekend voor ouders en verzorgers van kinderen , niet? Roshi beschrijft een kinderbrein als een beginnerbrein. Dat brein is open en ontvankelijk. Het is niet leeg, maar het is een lens waardoor kinderen het leven direct en openhartig ervaren.

Zou een kinderbrein dan juist erg ontvankelijk zijn voor mindfulness ?

Een beginnerbrein, dat van kinderen, is open en ontvankelijk voor nieuwe ideeën, niet gesloten door rigide aanpassing aan wat hij of zij voor waar aanneemt, alddus Susan Kaiser-Greenland in haar boek The Mindful Child.Dat maakt de toegang van een kind tot totale ervaring van wat er reëel is met hem of haar hier en nu, waar we ons bij mindfulness in trainen, mogelijk. Alleen: een kind geeft vooral toe aan zijn of haar primaire behoeften. Als het niet rustig wil zijn, dan is het dat niet. Zoals mijn dochter dan altijd met een lang gezicht zegt: “Saai”.

Basisvoorwaarden: aantrekkingskracht, uitgerust en een gevulde maag

Als we met kinderen aan de slag willen met mindfulness, dan zijn er dus zeker kansen, maar we moeten anders met hen aan de slag dan we zelf mediteren, onze aandacht richten op hier en nu. Ik haast me altijd om te vertellen dat we een korte aandachtsoefening doen. Ik zet er ook allerlei instrumenten voor in:

• Laat je kind een keer tekenen. Vraag hem of haar waar zijn of haar aandacht is. Is de tekening af? Laat hem of haar vertellen wat hij of zij getekend heeft. Dit geeft een kind de kans om te ‘zien’ dat gedachten of emoties los kunnen staan van hem of haar als persoon. Vaak kan een kind dan ook makkelijker erover praten of uitleggen wat hij of zij heeft getekend en wat hij of zij ziet. Lees ook meer daarover in ‘Draw, draw, draw, blog te lezen bij ‘MindfulKids’
• Laat een kind jouw rol als begeleider overnemen in meditatie. Het geeft een kind de kans om zichzelf te laten zien en zijn of haar aandacht te houden bij de meditatie. En misschien doet hij of zij het op een andere manier dan jij zou willen, maar je kunt er zelf ook veel van leren. Het zegt je hoe de aandacht van jouw publiek naar jouw begeleiding gaat. Dit is overigens ook een rol die je bij volwassenen kunt neerleggen. Zo zie en hoor je weer iets anders van hen dan in de zogenaamde ‘inquiry’, wanneer je deelnemers vraagt naar reacties na een meditatie-oefening.

Andere basisvoorwaarden noemt Susan Kaiser Greenland in The Mindful child: een kind moet een goed gevulde buik hebben. Kinderen kunnen onrustig zijn wanneer ze honger hebben. Daarom neemt zij altijd gezonde hapjes mee naar een bijeenkomst met kinderen: worteltjes, snoeptomaatjes, crackers. Kinderen vallen meteen aan. Deze hapjes kunnen tegelijk dienen als een alternatief voor of een aanvulling op de zogenaamde rozijnoefening: ervaar een voedselproduct met al je zintuigen. Voel, ruik, hoor, proef en slik en voel wat het met het voedselproduct en met jou doet.

Mindfulness gaat meer over zijn dan over doen. Het gaat ook niet over uitrusten. Dan is het maar beter dat je uitgerust bent! Deze basisvoorwaarde geldt voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Uitgerust mindfulness beoefenen kan helpen bij aandacht geven aan het hier en nu. Het helpt zeker ook bij de aandacht voor mindfulness. Ook in dity geval is de spanningsboog, zeker bij de start, van belang. Een deelnemer stapt uit de ‘gewone’, drukke wereld waar heel veel dingen gebeuren en waarbij je gedachten en aandacht alle kanten op kunnen schieten. Als volwassenen doen we ons best om mindful te zijn als ons dat gevraagd wordt. Kinderen zijn veel eerlijker. Zij latyen jou weten wanneer er voor hen een reden is om niet met jou mee te doen. Misschien ben je zelf even niet mindful? Kinderen doen dan gewoon met jou mee. De gevolgen worden je recht in het gezicht geslingerd.

Waarom dan toch mindfulness oefenen met kinderen?

Ik hoop voor je er een keer mindfull om kunt lachen als je in staat bent om te zien wat je terugkrijgt van kinderen. Ik begon met verttelklen over het beginnerbrein van kinderen dat alleen al daarom dichtbij mindfulness staat. Daarom krijgen wij dat misschien op deze manier van hen terug. Geniet, gebruik humor en heb plezier als je met kinderen mindful aan de slag gaat. Neem de tijd en denk erom: Jon Kabat-Zinn heeft wel een keer aangegeven dat een doelstelling niet meteen iets is waar je, als je met mindfulness aan de slag gaat, aan moet denken. Zijn is wat telt!