Lotgenoten snappen dit punt Gisteren was het prachtig weer en zijn we gaan fietsen, 45 km. Door de heuvels van Limburg, op die plekken waar je niet platgedrukt wordt door andere fietsers en wandelaars. Het was mooi, en ver Op het moment zelf doe ik dat. Maar bij terugkomst wankelde ik continu, praatte ik slecht […]
Mijn blog – na op komt af
Lotgenoten snappen dit punt
Gisteren was het prachtig weer en zijn we gaan fietsen, 45 km. Door de heuvels van Limburg, op die plekken waar je niet platgedrukt wordt door andere fietsers en wandelaars.
Het was mooi, en ver
Op het moment zelf doe ik dat. Maar bij terugkomst wankelde ik continu, praatte ik slecht en was ik mijn concentratie kwijt. Vandaag moet ik me rustig houden. Zelfs de vroege meditatie (online retraite van SeeTrue en IAM) vandaag was al vermoeiend. Maar goed, ik heb er wat aan gehad. Het ging over gewaar zijn. Over aandacht voor gewaarwordingen. Zonder oordeel en zonder gedachten. Als ze er stiekem wel zijn, dan is dat zo. Ik houd dat nog even vast. Dat past ook bij op en af. Acceptatie dus.
Ik tel mijn zegeningen
Mijn blog – innerlijke criticus
Gisteren had ik het heel moeilijk
Boodschappen doen en slecht, onregelmatig zien. Ik baalde. Ik wilde mijn ziekte negeren.
Vandaag begeleidde David Dewulf een meditatie
Het ging onder meer over mijn innerlijke criticus. Over wat kritiek en mijn innerlijke criticus met me doet. Met mijn emotie, met mijn lichaam. Over waar mijn kritiek over gaat. In mijn geval gaat dat over (hoe kan het anders?) mijn ziekte, MS. Hoe goed ik ook probeer het te negeren, het blijft er altijd. En de volgende vraag die Dewulf stelde, was: hoe ga je ermee om?
Ik geef het drie manieren om ermee om te gaan:
acceptatie, ruimte en vrijheid
Acceptatie is het moeilijkst. Stiekem reken ik op een oplossing, zoals de meeste MS-patiënten doen. Maar ik denk dat het langer duurt dan ik wil. Laat ik maar accepteren wat ik heb. Ruimte heb ik en neem ik, bij wat ik kan. En vrijheid wil ik meer zelf hebben en geef ik graag aan iedereen. De welbekende burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, zei ooit “ik ben links liberaal”. Dat vind ik een mooie uitspraak en zo wil ik zijn / ben ik.
Met name acceptatie staat hoog op mijn agenda.
Ik ga er helemaal voor
Mijn blog – hoe nu verder?
Dat vraag ik me vaak af
Terugkijkend op het al dan niet bestaan van intentie, en denkend aan de ongevaarlijke ziekte die ik heb, maakt me dat altijd onzeker.
Dus ik kijk uit naar kleine dingen. Is dat een intentie? Naar de komst van mijn elektrische rolstoel. Naar de poort die B schildert.
Ik las en hoorde vandaag mensen die allemaal graag verandering willen. Werken, gewoon elkaar ontmoeten. Dat snap ik, maar ik merk weinig verschil met mijn situatie. En ik heb geleerd dat mensen liever geen verandering willen. Zeg willen misschien nu, in de Corona-tijd, wél verandering, maar misschien vooral verandering naar hoe het vroeger was. Terugkomend op ‘hoe nu verder’: als iedereen maar zo gezond mogelijk blijft. En als deze toestand ons milieu maar goed doet.
Autorijden en reizen hoeft wat mij betreft niet zo. Die veranderingen heb ik al veel langer geleden gemaakt.
Hoe het verder gaat met mij?
Mijn blog – intentie, bestaat dat?
Waarom?
De laatste tijd komt de vraag door anderen wat mijn intentie is vaak bij me terecht. Dus ik prakkiseer over mijn intentie. En over het bestaan van intentie. Heb ik een intentie? Heeft de wereld een intentie? Een die? Waarom bestaat de wereld, de mensheid, ik als individu?
Als ‘intentie’ niet bestaat of doel (hetgeen ik me goed kan verbeelden), dan kan ik misschien met dingen in mijn leven anders omgaan. Bijvoorbeeld;d mijn ziekte. Ik denk vaak aan de vraag waarom ik MS heb. MS is ongeneeslijk en gaat achteruit. Ik heb altijd goed bewogen en gegeten. Ikzelf kan veel niet en mijn achterban moet me met veel helpen. En het doe me denken aan acceptatie. Zo lang er geen geneesmiddels is, ben ik gedwongen om mijn leven te respecteren.
Geluk
Ik krijg binnenkort een elektrische rolstoel. Dat klinkt erg, maar het biedt mij de mogelijkheid om zelfstandig te bewegen, zonder dat ik afhankelijk ben van iemand die me moet duwen. Acceptatie, dus. Ik heb vanochtend online gemediteerd en onze begeleidster stelde geluk centraal.
Dat ben ik, hier en nu.
Wie helpt ons?
Onze bank verdient vervanging
Dit is onze zitbank. Hij zit helemaal goed. Maar… hij is al heel oud en hij is aan vervanging toe, van uiterlijk. Ondanks grondig schoonmaken blinkt hij nog meer. Alleen heb ik geen inkomsten en B inkomsten voor weliswaar fulltime werk, drie studerende kinderen en een zieke echtgenote. Ik heb al veel (vaak opgepimpte) banken gezien. Alleen, ik heb de mogelijkheid niet en B heeft de tijd niet.Over (de beperkte) inkomsten heb ik het al gehad.
Maar hij zit zo aangenaam. Bijna dagelijks en in ieder geval een paar keer per week zitten we er met vier op de bank, met onze voeten op tafel en kijken televisie. Maar nu moet er een vervanging voor onze zitplek komen.
Ik ben benieuwd of je een idee hebt.
- 1
- 2
- 3
- …
- 73
- Next Page »