Dit is de laatste dag van 2020

Vandaag startte ik met een meditatie van Franca Warmenhoven. Ze eindigde met een verhaal over de muis en de eendagsvlieg:

En tijdens een dialoog met de eendagsvlieg maakt hij deze intens gelukkig:

“Zou je niet iemand anders willen zijn, eendagsvlieg?”

“Wie dan?” vroeg de eendagsvlieg, haastig om zich heen kijkend.

“Nou…” zei de muis, terwijl hij even nadacht, “de duizendjaarsvlieg…”

De eendagsvlieg laat deze gedachte op zich inwerken en wordt erg somber. De muis realiseert zich dat hij dat niet had moeten zeggen, en zegt vervolgens tegen de eendagsvlieg:

“Vanochtend was de eenuursvlieg nog bij me op bezoek”

Daarop durft de eendagsvlieg nog wel een tweede kopje thee te nemen. Hij heeft toch tijd genoeg. Even later fantaseert de muis zelfs de eensecondevlieg.

Bij dit verhaal moest ik meteen ‘depressief’ denken aan de laatste dag. Ik voel me niet goed, heb veel pijn. Het verhaal van Toon Tellegen maakt mij ook / wel gelukkig. Als het klaar is, dan is het voor mij persoonlijk oké. Maar mijn achterban wil me nog niet kwijt. En dan te bedenken dat een eendagsvlieg ‘maar’ één dag heeft, en volgens meneer Tellegen gelukkig is. Volgens mij heeft zij of hij niet het vermogen om gelukkig te zijn. Wel handig om je daar met maar één dag niet bezig te houden. En dan te bedenken dat wij als mensheid nog steeds de illusie hebben dat we voor de eeuwigheid bestaan, ter nagedachte dan.

Over een miljoen jaar, als de wereld dan nog bestaat, is de mensheid niet meer bekend

Heb het goed in 2021