De pc werkt niet meer. Dus nu maar het alternatief van de I-Pad. Ieder nadeel… Bij mozaïek sprak ik met mensen over mijn festival-ervaring. Later in rolstoel, op een podiumpje bovenin, pole position. ‘O, dat wil ik ook’, riep V enthousiast. En dat laat me denken aan mijn minder-valide vriendinnen die geen rolstoel, rollator of […]
365 dagen- blog dag 139, voortgang met LDN
Zoals beloofd vertel ik álles
Onderweg naar mozaīek bedacht ik dat LDN me nu niets oplevert. Zelfs geen bijwerkingen. Mijn tabletten zijn nu even op, maar ik heb op 6 juni een afspraak met de orthomoleculair arts. Nu al (E), omdat ik dacht dat LDN me nekklachten bezorgde. Dat is niet zo. Geen bijwerkingen zoals ik al aangaf.
Maar het zette me wel, al fietsend, aan het denken
Ik legde het voor aan B. Die vindt dat ik niet (zoals zo vaak) te snel moet stoppen. Voor de arts ben ik verzekerd en LDN is niet te duur. Ik gebruik als één van de weinige soortgenoten betaferon zonder problemen en moet ermee doorgaan omdat mijn neuroloog dat wil. Het is mij als niet-arts niet duidelijk of de twee medicijnen elkaar in de weg staan.
Maar goed, ik houd LDN aan. Misschien stop ik inderdaad weer te snel
365 dagen- blog dag 137 en 138, het Werkhuis
Gisteren zat ik bij een overleg van het Werkhuis. Dat was leuk!
Hoe ik daar terechtkwam?
1 a 2 maal per week doe ik daar mee met mozaïek. Vorige week vroeg ik aan onze begeleidster (want, let op, het is geen juf en het is geen les) of het Werkhuis ook iets doet met communicatie. Er is niets te vinden over het Werkhuis. De site laat te wensen over en de rest…? G liet me weten dat er een overlegmoment was. Daar ben ik gisteren, vanwege mijn interesse, bij geweest.
Het Werkhuis stapt af van systeemdenken
Dat was boeiend. De gemeente subsidieert het Werkhuis en bestuur en ambtenaren begrijpen niet dat het anders werkt dan het systeem van waaruit de overheid werkt. Ik heb al eens eerder aan G gevraagd waarom het Werkhuis zo heet. Zij wist het ook niet direct. Ik interpreteer het als een groep mensen die werkt volgens eigen inzichten. Lessen worden er niet gegeven (bijna niet) en iedereen helpt elkaar waar nodig. Iedereen gunt elkaar wat. De kosten voor een dagdeel zijn 2,50 euro. Daar kan een goede muziekschool of iets dergelijks niet van leven.
Mensen die gebruik maken van activiteiten bij het Werkhuis zijn legio. Gewoon, mensen die graag tekenen, mozaïeken, naaien, schilderen. Mensen die graag samen met anderen zijn. Mensen met of zonder werk, met of zonder problemen.
Onlangs vertelde iemand bij het Werkhuis dat hij opgegroeid was in verschillende landen, want zijn vader was als militair steeds op andere plekken aan het werk. Dat hij moeite had met contacten leggen heeft hem naar het Werkhuis gebracht. Er was ook iemand die door invaliditeit geen normale baan heeft. Ik kan er ook bij, omdat ik ziek ben (gelukkig ben ik niet bedlegerig).
Mensen zoals iedereen, dus
Net zoals ik. J zei tegen me dat hij graag om-denkt. En dat past goed bij het Werkhuis. Ik ben zoals iedereen, zonder vaste baan, en ik wil graag mijn kennis van communicatie voor het Werkhuis inzetten.
Ik hoop dat dat lukt!
365 dagen- blog dag 136, A of B, of wat anders?
Het o.v.-personeel staakt
De columnist uit de krant die ik lees, citeert Einstein: ‘logica brengt je van A naar B, verbeelding brengt je overal.
Ik kies voor verbeelding. Naast A en B zijn er 24 andere Nederlandse letters en veel meer te kiezen. Ik weet dat het OV-personeel problemen heeft. Denk eens aan geweld, pensioen (ik zeg maar niet dat ik ‘jaloers’ ben op het OV-personeel dat tot 67 ‘moet’ werken, dat kan ik niet). En daarnaast is er nog de ellende van vertragingen en dergelijke. Daar hebben ook gebruikers van het OV last van. Het kost geld en logic moet de gebruikersvan A naar B brengen.
Doe mij maar de verbeelding omdat de logica niet genoeg geeft.
En van A naar B duurt het nog lang, vaak veel te lang.
365 dagen- blog dag 130 en 131, neo-liberale obesitas
Dat las ik
In Trouw. Ik heb het hele verhaal nog niet gelezen, maar ik was door het citaat geīntrigeerd. De opmerking snap ik, en ik ben blij dat ik zó niet ben. Hoewel. bijna niet. Dat betekent dat de geplande keuken ook maar even moet wachten.
Maar wat betekent die term nog meer?
Neo-Liberalisme is me bekend. We willen allemaal veel, zelf en meteen hebben. Volgens de filosoof in de krant zóveel, dat we obees ervan worden en zijn. En tegelijk hebben we behoefte aan verbinding. Uiteindelijk hebben we als mens behoefte aan anderen. Dus we willen ook graag rekening houden met elkaar. Maar het moet wél hier en nu voor mezelf zijn.
Toch nog een link naar mindfulness
365 dagen- blog dag 129, leef- en eetwijze
Gisteren zag ik Radar,
Over leef- en eetwijzen, vooral bij ouderen. De uitzending intrigeerde me. Ik eet (en beweeg) bewust. OMS-ers doen dat ook. Dat heeft dus zin! En Ivo (ik noem je naam maar gewoon want op de site kan iedereen je zien.), ook voor de producten die jij als gezondheidscoach aanbiedt, zijn zinvol.
En dan nog wat anders: helpt LDN toch?
Ik sliep goed vannacht. Maar ik werd wel met pijn wakker, vroeg. En dan bedenk ik toch: zou het wel helpen? E. zei tegen me dat ik mijn eigen intuītie moet gebruiken om te voelen hoe ik LDN kan gebruiken. Dus ben ik gisteren met een pilletje meer aan de slag gegaan. Bijwerkingen heb ik niet echt. Pijn, op sombere dagen als deze heb ik toch al, vooral ’s nachts en in de vroege ochtenduren. Het geeft mij in ieder geval weer wat hoop op beterschap (niet totale genezing, natuurlijk).
Maar, vooral genieten van de goede momenten, hier en nu. Mindfulness blijft tóch waardevol. En ik vind hoop ook wel zinvol. Zoals Ernie tegen Bert zegt: ‘Vooruit denken, Bert’
Een beetje optimisme kan geen kwaad, toch?