F is over de kop gegaan met haar fiets, ‘vet hard gevallen’. Ik heb haar, voor zo ver dat geen pijn deed, geknuffeld, aandacht gegeven. Was dat genoeg? Ik hoop het. Voor wat ik er aan kan doen als moeder. En ik breek mijn nek erover wat mindfulness me nog meer kan bieden. Ja, ik […]
365 dagen-blog – dag 30, overcoming MS
Vandaag ga ik logeren
Een oude werkgever, waar ik goede herinneringen aan heb, bestaat 40 jaar en houdt een borrel voor oud-werknemers. Maar, als je, zoals ik, ver van de randstad woont, is het een lange reis. Ik ga vanavond logeren bij mijn zusje, die dicht bij Utrecht woont.
Ik doe veel met OMS (overcoming MS). Ik eet veganistisch met vis, train minimaal drie keer per week en mediteer dagelijks een half uur. Vooral het eten levert vaak wat complicaties op. Dus ik heb een green smoothie meegenomen voor het ontbijt. Ik drink nu alleen the buitenshuis en water. Alcohol buitenshuis durf ik niet goed.
Het gaat. Eten thuis smaakt prima en een green smoothie als ontbijt is heel lekker – vind ik
365 dagen-blog – dag 29, a beginner’s mind
Gisteren had ik zen-meditatieles. Mijn doel is om MS, mijn ziekte te accepteren. Het ziet er niet naar uit dat ik ooit beter word, maar ik wil wel 80+ worden. En ik wil, met alle beperkingen van dien, van het leven genieten.
Voorbereiding van de eerste les MBCT: a beginner’s mind
Gisteren ben ik begonnen om voor iemand les 1 van Mindfulness Based Cognitive therapy (MBCT) voor te bereiden. Dat gaat over de automatische piloot. Ik heb er al eerder over geblogd: je leerde ooit lopen, maar je herinnert je niet meer hoe dat ging. En nu, je doet het gewoon. Aan het begin pak je dingen aan met de beginner’s mind. Daarna doe je het op de automatische piloot. Dat heeft zijn voordelen. Maar soms denk je: waarom doe ik dat eigenlijk altijd zo? Zou het ook anders kunnen?
Zoals de zwembadpas van Kees de Jongen uit het boek van Theo Tijssen. Mooi idee, toch?
365 dagen-blog – dag 28, zorgen maken
Mag dat?
Mindfulness geeft aan dat je zorgen maken in veel gevallen niet handig is. Tóch maak ik me wel eens zorgen. Om B., die een onderzoek heeft bij de cardio vanwege hartritme-stoornissen.
Waar ik me zorgen over maak?
Over hem, zij gezondheid. Over wat hij emotioneel voor me betekent. Maar ook over de rol die hij speelt als mantelzorger. In die volgorde. Dat laatste is ook van belang voor onze kinderen.
Even weer terug naar mindfulness
Mindfulness zet er terecht een kanttekening bij, maar wat mij betreft is aandacht voor wat er gebeurt en voor een ander niet verkeerd.
Zo wil ik het benoemen: zorgen en aandacht voor een ander.
365 dagen-blog – dag 27, genieten en accepteren
Carnavalesk gedrag in Amsterdam
Onlangs organiseerden twee Maastrichtenaren die nu in Amsterdam wonen een herenzitting. Dat komt in het zuiden heel vaak voor. Maar in Amsterdam is dat wel heel bijzonder. Grote Maastrichtse carnavalssterren als Beppie Kraft en Erwin hebben daar opgetreden. Dat zegt mij dat de pretsfeer overal van belang is.
Net zoals bij mijn achterban. Drie van de vijf zijn al tijden bezig met voorbereidingen voor carnaval in Maastricht. Met de pret die dat oplevert doe ik graag mee. Ik geniet er ook van. Wat mij betreft is dat de ultieme vorm van acceptatie. Het is heerlijk om mee te genieten van de pret die de opbouw van een ‘tettebar’ (met muziek, kienen, oude overgebleven drank, e.d.) oplevert. Ik ga door afspraken elders even niet mee.
Wel fijn om de voorpret mee te krijgen. En ik gun B, C en F van harte de mooie tijd die met carnaval voor hen staat.
365 dagen-blog – dag 26, regen/sneeuw/regen/sneeuw/
Dit is niet mijn seizoen
In Trouw stond gisteren een redelijk positief weerbericht. Het zou weliswaar koud, mar vooral zonnig zijn. Dus ik hoopte voor het beste. En toen kreeg G van de Bergklimmers door dat het geplande kamp waar hij zich zó op had verheugd, door de verwachte neerslag niet doorgaat.
Ik kan niet overweg met sneeuw en ook regen zorgt ervoor dat ik me niet goed voel.Gelukkig is ons complete gezin bij elkaar en zijn we vandaag met de auto en ik in rolstoel in Maastricht geweest. C kreeg het donkerbruine café waar hij op gehoopt had en B kreeg het plezier van zijn in de stad waar hij nog dichter bij de aankomst naar ‘vastelaovend’ kon staan.
En toch hoop ik op het voorjaar, een beter seizoen en meer vooruitgang. Ik hoop op minder vocht, minder problemen voor mijn lichaam.