Dat doe ik, ondanks Corona. Mensen om ons heen zijn wél op vakantie. Waarom? Omdat ze weg willen. Omdat dat nu eenmaal… Ik denk daar anders over. Ik neem aan dat de regels in andere landen ook stress opleveren. Met mondkapje op het terras of in dekwinkel. Code oranje/ rood/… Hoe anders? We wonen in […]
Mijn blog – mijn lessen
Een digibeet
Dat ben ik. En dat maakt dat ik erg onzeker ben over mijn digitale daden. Zo maakten mensen zich zorgen over mijn gezondheidstoestand. Die is niet goed. Dat is zo. Maar ik weet dat acceptatie me past. In het kader van mindfulness: er is wat er is.
Ik wilde al stoppen met bloggen
Maar M zegt mijn blog graag te lezen. Het doet hem goed. Hij is ook ziek, maar zegt er moeite mee te hebben om dat te uiten. Hij waardeert mijn uitingen. Dank je, M.
En in het geval van instagram ben ik ook aan het experimenteren. Sorry, als je mijn boodschappen niet waardeert. Social; media leveren veel op, maar maken ook veel kapot.
Mijn blog – en nu?
Een beetje depressief
Na veel te veel gelezen te hebben en ‘afwezig’ te zijn, voel ik me schuldig naar mijn omgeving. Ik kan niets, doe niets, beteken niets. Daar pieker ik over. Om welke reden besta ik (nog)? Wees gerust, een einde aan mijn leven durf ik niet te maken. En ik heb een goed gesprek met B gehad. De oplossing heb ik niet meteen, maar ja: er is wat er is.
Herinnering
Vannacht droomde ik van mijn werk bij Codename Future, over de begeleiding van scholieren bij hun ontwerp van actieplannen (Future Action Plan). Dát vond ik leuk en het bewoog me. Voor de rest denk ik voortdurend aan wat bekende mensen en hun nalatenschap me laten zien en wat recent overleden familieleden me laten zien. Het gaat wel weer iets opleveren. Ik zoek een nieuwe bestemming levensbestemming. En ik accepteer de beperking van MS die ik heb.
Mijn – voorpret
Kijk
In Corona-tijd fietsen we weliswaar nog niet, maar het staat nog wel gepland voor volgend jaar: klimmen tegen MS.
De T-shirts zijn er al. Dit weekend (waarin we eigenlijk naar Frankrijk zouden vertrekken) gaat TeamTandem wel, in vol ornaat fietsen.
Maar ik heb inmiddels wel online de minfulness-based cognitieve training (MBCT) getest. Het stemt me tot genoegen om reacties van deelnemers te ontvangen, dat ze het waardevol vonden.
Daar ga ik dus mee door. Corona heeft ervoor gezorgd, dat ik het online aanbood en het geeft mij ook mogelijkheid. Ik verdien er geen geld mee, maar ik krijg er wel goede geluiden door.
Wordt vervolgd
Mijn blog – na op komt af
Lotgenoten snappen dit punt
Gisteren was het prachtig weer en zijn we gaan fietsen, 45 km. Door de heuvels van Limburg, op die plekken waar je niet platgedrukt wordt door andere fietsers en wandelaars.
Het was mooi, en ver
Op het moment zelf doe ik dat. Maar bij terugkomst wankelde ik continu, praatte ik slecht en was ik mijn concentratie kwijt. Vandaag moet ik me rustig houden. Zelfs de vroege meditatie (online retraite van SeeTrue en IAM) vandaag was al vermoeiend. Maar goed, ik heb er wat aan gehad. Het ging over gewaar zijn. Over aandacht voor gewaarwordingen. Zonder oordeel en zonder gedachten. Als ze er stiekem wel zijn, dan is dat zo. Ik houd dat nog even vast. Dat past ook bij op en af. Acceptatie dus.
Ik tel mijn zegeningen
Mijn blog – innerlijke criticus
Gisteren had ik het heel moeilijk
Boodschappen doen en slecht, onregelmatig zien. Ik baalde. Ik wilde mijn ziekte negeren.
Vandaag begeleidde David Dewulf een meditatie
Het ging onder meer over mijn innerlijke criticus. Over wat kritiek en mijn innerlijke criticus met me doet. Met mijn emotie, met mijn lichaam. Over waar mijn kritiek over gaat. In mijn geval gaat dat over (hoe kan het anders?) mijn ziekte, MS. Hoe goed ik ook probeer het te negeren, het blijft er altijd. En de volgende vraag die Dewulf stelde, was: hoe ga je ermee om?
Ik geef het drie manieren om ermee om te gaan:
acceptatie, ruimte en vrijheid
Acceptatie is het moeilijkst. Stiekem reken ik op een oplossing, zoals de meeste MS-patiënten doen. Maar ik denk dat het langer duurt dan ik wil. Laat ik maar accepteren wat ik heb. Ruimte heb ik en neem ik, bij wat ik kan. En vrijheid wil ik meer zelf hebben en geef ik graag aan iedereen. De welbekende burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, zei ooit “ik ben links liberaal”. Dat vind ik een mooie uitspraak en zo wil ik zijn / ben ik.
Met name acceptatie staat hoog op mijn agenda.
Ik ga er helemaal voor
- « Previous Page
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- …
- 76
- Next Page »