Daar is de lente

“Er blies een gure wind tussen de kale bomen door, en de meeste dieren hoestten of niesten of rilden luidkeels van de kou. ‘Dit is nou barre koude,’ zei de kikker die trots was dat hij dat wist. ‘Ja,’ zei de vlieg die naast hem stond te klappertanden. ‘Laten we ons allemaal verstoppen,’ zei de krekel. ‘Maar wie moet ons dan zoeken?’ vroeg de mus. ‘Niemand,’ zei de krekel. ‘Maar we kunnen de wind vragen om naar ons te fluiten als het lente wordt. Misschien kan hij de eerste bladeren wel laten zeggen: “kom maar te voorschijn” en dan komen we allemaal te voorschijn.’

Toon Tellegen, uit langzaam zo snel zij konden