We horen veel, van anderen. We denken veel van anderen te weten. Maar:
Luisteren we ook echt?
In mijn studie communicatiewetenschap en in mijn werk heb ik geleerd om wat anderen zeggen in eigen woorden samen te vatten. Dan heeft die ander het gevoel naar behoren gehoord te zijn. Als mindfulness-trainer doe ik dat anders. Iedere deelnemer mag na een oefening zijn of haar ervaring aan de gesprekspartner (eigenlijk alleen de luisteraar) vertellen, zonder dat de ander verbaal reageert. Voor mij, en voor anderen werkt dat goed. Non-verbaal wordt er geknikt, verbaasd gekeken, gelachen, worden er schouders opgehaald. De luisteraar luistert met aandacht, geeft reacties in het eigen verhaal erna.
Vijf minuten lijken lang. Ik heb al vaker meegemaakt dat mensen ongemakkelijk begonnen te schuiven omdat ze niets meer konden of wilden zeggen. Maar uiteindelijk geeft het rust. Als iemand alleen dát zegt wat hij of zijn wil zeggen.
Yoga is bewegen met aandacht
Ik doe hatha-yoga. Mijn yoga-juf zegt: yoga vraagt om beweging met aandacht. Aandacht voor de beweging die je maakt of kunt maken, aandacht voor jezelf. Ze zegt ook altijd: luister eerst naar je lichaam en dan pas naar mij.
Yoga brengt mij veel. Als MS-patiënt kan ik nog veel, ook door yoga. In de wetenschap is vastgelegd dat yoga, bewegen met aandacht, goed is voor mensen die het doen. Er was een tijd dat iedereen die ziek was, zich niet teveel mocht bewegen volgens de medische wetenschap. Nu wel. Aandacht en luisteren helpen ons misschien?
Geef een reactie