De Dag van de Dialoog is alweer anderhalve week geleden. Het was niettemin inspirerend en is dat nog steeds. En het kwam gisteren in het gezelschap warin ik me bevond, weer eens ter sprake.
Wat is dat?
De Dag van de Dialoog is ontstaan na 9/11. Het is door initiatiefnemers opgezet om het gesprek tussen diverse mensen en groeperingen weer meer op gang te krijgen. Inmiddels worden er dialoogtafels in veel gemeenten ingericht, al tijd op eenzelfde datum, of twee dagen achter elkaar.
En dat vind ik jammer
Want waarom is er maar zo weinig aandacht voor dialoog? In het gezelschap dat ik zelf heb georganiseerd werd de droom geopperd om deze dialogen een paar keer per jaar te doen. Jammer dat we er dan niet zo’n mooie marketing-tool bij hebben, maar alla. En waarom ik het nog jammer vind, is dat een dialoog vaak hele mooie momenten oplevert en goede gesprekken. Dat mag, nee dat moet wat mij betref,t vaker dan één keer per jaar. Zo zat ik op een middelbare school. Daar werden bekentenissen opgediept. Er werd een arm om een klasgenoot heen geslagen. Ik was zelf een keer bij een dialoogtafel waar een meervoudig gehandicapte vrouw meedeed. Ik had haar al vaker in een andere omgeving gezien, maar vervolgde dan doorgaans druk mijn weg. Nu hadden we een dialoog.
Een dialoog is een goed gesprek
Daarom kan ik dat wel waarderen. In een dialoog gaat het over luisteren, vragen, vertellen, aandacht voor een ander. Het gaat niet over discussiëren. Volgens mij mag dat wel vaker dan hoe het nu gaat. Je kunt het alleen niet dwingen. De Dag van de Dialoog biedt een mooi instrument. En sommige mensen zijn supergoed in de dialoog, ook buiten die speciale dag. Ze luisteren, vragen vanzelf. Maar veel van ons zijn zenders. En daarom blijft de Dag van de Dialoog nodig voor ons allemaal, helaas.
Geef een reactie