Een goed gesprek met – één van ons

Ken je dat begrip?

Wie Limburgs ‘plat’ praat of kent die heeft er wel van gehoord of gebruikt het: ‘Eine van oos’ In Limburg wordt het heel belangrijk gevonden als je één van ons bent. Dan weet je veel van de gemeenschap en je weet hoe ‘het hoort’. Hoe je je ‘hoort’ te gedragen. Ik ben er overigens van overtuigd dat dit begrip niet typisch Limburgs is. Het is ook het begrip van samenleving. We weten hoe het ‘hoort’ en kunnen op die manier samenleven. Niet dat ik alles doe hoe het ‘hoort’, bespaar me. Hier, in het katholieke zuiden, denkt de samenleving dat het niet ‘hoort’ om op zondag de auto te wassen of de ramen te lappen. Net zoals het in gereformeerde gemeenschappen niet hoort voor vrouwen om ‘gewaagde’ broeken of te korte rokjes te dragen.

Niet meedoen, maar…?

Een bekende van ons heeft de droom om romantisch te trouwen in de kerk. Niet dat ze zo’n kerkganger is, maar het is ‘zo romantisch!’ Buiten het feit dat ik zoiets niet meteen romantisch vind, zou ik dat niet snel doen (overigens, ik ben getrouwd, uit praktische overwegingen en de relatie met mijn echtgenoot is, geloof ik, wel romantisch)

Zoals ik al aangaf, ik wil niet met alles meedoen. Voor mij bestaat ‘het hoort’ niet. Wat wél voor mij bestaat, is respect. Dat betekent dat ik uit respect, omdat anderen in mijn buurt vinden dat iets ‘niet hoort’ op zondag maar even geen opzichtige werkzaamheden ga verrichten. Dat ik niet in de kerk zou trouwen of mijn kind de communie zou laten doen voor de romantiek of voor de cadeautjes. Ik denk dat zoiets bedoeld is vanuit het geloof en wil dat ook graag zo houden.

Ach ja, hoe iets ‘hoort’, helpt mensen om samen te leven. Uiteindelijk is de mesn toch wel een massa-dier.