Een goed gesprek met – mezelf en MS 1/

Ik wilde het bijhouden

Het proces dat ik heb doorgemaakt en nog steeds doe (ik maak mezelf geen illusies, dat blijft zo tot ik er niet meer ben) houd ik een tijdje bij en ik deel het met je.

Op vakantie 

In 1999 was ik de gelukkige moeder van de oudste, werkzaam voor vier dagen in de week en de gelukkige geliefde van B., nog steeds mijn man. Ik werkte in loondienst als communicatiebeleidsmedewerker in een goed gevulde baan. C. is in juli geboren. Toen hij ongeveer 10 maanden was, gingen we voor het eerst weer eens op vakantie, een maand lang kamperen in Spanje.

Daar begon het

Ik dacht toen dat de reden voor het feit dat ik dubbel zag, kwam doordat ik te hard gewerkt had. Even rust nemen, dus. Maar, ik kon niet lezen en ik durfde geen auto te rijden.  En rust nemen hielp niet zo goed. Ik viel op de camping een gat in mijn broek en besloot toch maar even naar de dokter te gaan. Daar  waren ze blijkbaar toch wel onder de indruk van mijn onzekere voorkomen. Ze stuurden me per direct naar het ziekenhuis in Madrid (we kampeerden in El Escorial, een aantal kilometers van de hoofdstad van Spanje verwijderd). Daar moest ik over een lijn lopen, hetgeen ik niet kon. Uit het Spaans dat ik gebrekkig beheerste, begreep ik dat de arts daar dacht dat ik een herseninfarct had gehad. Maar hij kon er niets van ontdekken en hij adviseerde me het in Delft (waar ik toen woonde) nog een keer te laten nakijken.

In de file op de vluchtstrook

Ik was nog vergeten wat daaraan vooraf ging: we werden door de taxi naar het ziekenhuis vervoerd met z’n drieën. De taxi-chauffeur dacht dat niet ik, maar die kleine, schattige dreumes hals-over-kop moest worden vervoerd. Hij besloot om de file van het verkeer dat een weekendje weg was geweest uit Madrid, te negeren, en nam de hele weg de vluchtstrook.

Terug in Delft

Na de vakantie van een maand, was het ergste over. Ik zag niet meer zo dubbel. Ik durfde nog niet goed te rijden, carpoolde met mijn collega en ging naar het Reinier de Graafziekenhuis voor een controle. Ook daar vonden ze niets bijzonders en ik nam de oude gang van zaken weer op.

Ik dacht nog wel terug aan die fase, vertelde er weleens aan anderen over, maar het leek een incident dat weer over ging.