Een goed gesprek met – mezelf en ms

Toeval bestaat niet…? 

Voor mij lijkt het er wel op. Toevallig heb ik in het `Wetenschap- katern van NRC Weekend gelezen dat toeval wel degelijk bestaat, of zoals Auguste de Morgan gezegd heeft: ‘Verwacht altijd het onverwachte’.

Waarom ik anders denk?

In 1999 kreeg ik de eerste MS-schup. Althans, dat denk ik achteraf. Ik kreeg de MS-diagnose pas 13 jaar later. Waarom het zo lang heeft6 geduurd, voordat ik echt onderuit ging, heeft misschien met ‘ toevel’ (of niet te malen?

Wat dan?

Ik ben zo’n 20 jaar vegetarisch. Of vistarisch eerder. En aanvankelijk niet vanwege het idee dat ik geen dieren wil eten, maar gewoon voor de lekker. Toen B. en ik begonnen met geen vlees eten, was dat ons experiment. In die tijd waren er zaken als BSE en varkens- en vogelpest. Zó’n vleesliefhebbers waren we ook weer niet. Dus we wilden eens proberen of het ook zonder kon. Dat beviel héél goed. We aten en eten smaakvol (liever geen veggieburgers, e.d.). En toegegeven, een vrachtauto vol met varkens doet me steeds meer pijn. Met MS ging het wat mij achteraf betreft langzaam. Ik werd opeens wel depressief. Dat is een moeilijke ziekte. Veel mensen willen daar niet aan. Achteraf begrijp ik dat depressiviteit een symptoom van MS kan zijn.

 

Dus ging ik mindfulness doen

Op zeker moment liep ik mindfulness tegen het lijf. Dat deed me goed. Omdat ik veel trainingservaring heb, ben ik de mindfulness-trainersopleiding gaan doen. Pas daarna kreeg ik de diagnose MS. Gelukkig kan ik mindfull leven. Het helpt me. Ik mediteer elke dag. Ik train ook anderen, 1 op 1. Het helpt die anderen, en mij ook.

Ik heb al die tijd wel gesport

Ik kom uit een sportief gezin. En ik wist nog niets van mijn ziekte af.  Dus bleef ik maar hardlopen, later hobbelen. Totdat ik, door mijn duizeligheid, een keer omviel. Let op: ik sport nog steeds, alleen doe ik nu dingen waarbij ik niet omval.

Dus… is het verloop van mijn ziekte toeval?

Inmiddels heb ik verschillende MS-goeroes gevonden die pleiten voor vegetarisch, visrijk eten, regelmatig bewegen en dagelijks mediteren. Blijkbaar helpt dat wat ‘op mijn pad komt’ mij bij het hanteren van mijn ziekte. Het zal zomaar toeval zijn, maar het komt me wel goed uit.

Ik kan jou ook helpen!

Met mindfulnes-traimning. Met of zonder nare symptomen heeft iedereen baat bij mindfulness. Daar ben ik van overtuigd. Omdat ik je een training 1 op 1 aanbied, hebben we ook goede, indivioduele gesprekken. Ik kan als het ware je ‘life-style coach’ zijn. Dat is de ervaring die deelnemers hebben. Mindfulness biedt ruimte voor aandacht en voor wat er hier en nu gebeurt. Je merkt snel genoeg dat wat jou overkomt wel vaker door mensen wordt ervaren. Ik help je om van jezelf en van anderen te leren en er je voordeel mee te doen.