Gisteren had ik een gesprek met de liefde van mijn leven over onze relatie. Die blijft, gelukkig, maar hij merkte op dat we wat verder uit elkaar lijken te drijven. En mijn orthomoleculair therapeut maakte de opmerking dat ik alle lichamelijke wissewasjes meteen aan ms hang.
Ze hebben allebei gelijk.
OMS
Dat heeft me aan het denken gezet. Vroeger, toen ik de diagnose net had, at ik voorzichtig, mediteerde ik regelmatig (ik gaf toen vaker mindfulness-cursussen) en zag ik er beter uit. Inmiddels heb ik mijn eetgedrag een beetje losgelaten. Want een cappuccino kan toch geen kwaad en peperkoek tot chook niet? En B is officieel niet meer gluten- en lactose-intolerant dus gewone pasta en zuivel kwamen er allemaal weer in. Misschien is daaraan achteruitgang te koppelen. En ook het feit dat mijn ziekte altijd centraal staat. Dus maar weer op naar OMS en volhouden! Dat is voor iedereen beter.
Geef een reactie