Het boek ‘happy in 100 dagen’ van Josje Smeets liet me er weer aan denken, mijn kernwaarden. Gelukkig ben ik wel, allang, maar nadenken over wat mij maakt wie ik ben, doe ik nog steeds. Ziek zijn wist alles weg wat ik graag deed / doe. Kernwaarden helpen weer een beetje. Mijn kernwaarden? Creativiteit, vrijheid […]
Een super-trotse moeder – en dan?
Mijn zoon staat in de regionale krant
Hij heeft een nationale prijs gewonnen. Hij was de beste bij de taal-olympiade, in Leiden. Hij is dol op talen en op hoe die werken. Hij gaat na de zomervakantie letterkunde in Leiden studeren.
Maar wat kun je daarmee worden?
Dat is de vraag die ik, vooral van ouderen, krijg. Ik weet ook niet wat hij ermee kan worden en eerlijk gezegd maakt het me niet zo héél veel uit. Ik ben er zelf achter dat een mens dat krijgt of neemt wat hij verdient. En vaak verandert dat ook nog weleens bij de leeftijd.
Denken andere generaties anders?
Na weer zo’n gesprek ging ik nadenken over hoe het werkt, in mensenbreinen. De mensen uit de generatie die ons vaak vragen over wat ‘hij gaat worden met zo’n studie’ zijn vaak naoorlogs. Of in ieder geval dichter bij de oorlog dan ik. Zij hebben het meegemaakt dat ze hard voor inkomsten, brood moesten werken. Dát was belangrijk. En zij waren jong toen er vooral één-verdienersgezinnen waren. Let op: het zijn mensen uit de generatie die mij heeft groot gebracht. Niets ten nadele daarvan. Ik vermoed alleen dat ze andere gedachten hebben dan mijn generatie.
Als je slim bent, dan kom je er, denk ik, wel. Misschien heb ik, als vertegenwoordiger van mijn generatie wel ongelijk, we zien wel wat er gebeurt. Er is wat er is. Is dat niet des ‘Mindfulness’?
Geef een reactie