En nu aandacht, graag – dat hebben we toch allemaal, altijd?

Everyone knows

“Everyone knows what attention is. It is the taking possession by the mind in clear and vivid form, of one out of what seem several simultaneously possible objects or trains of thought… It implies withdrawal from some things in order to deal effectively with others.”
William James, Principles of Psychology, 1890

Dat is het dus, aandacht. Ik heb drie kinderen en ik weet precies wanneer ik dat wel graag van ze wil, maar wanneer ik niet op hun aandacht kan rekenen. Wees gerust, op mijn aandacht kan ook niet altijd iedereen rekenen. En volgens mij hebben we daar allemaal weleens last van.

Jij ook (niet)?

In het citaat van William Jones lees ik ook dat de ‘mind’ door aandacht te hebben voor het één zich afsluit van iets anders. Dat is, denk ik, belangrijk. Echte aandacht geef je aan iets als je  er met je hele hart en mind bij kunt zijn. En dan ben je bij andere dingen niet, ook al zijn er genoeg mensen die denken dat hun aandacht kan multi tasken. Kijk maar eens hoe het werkt als bijvoorbeeld je kind een pijnlijke smak maakt. Hij of zij zet het op een krijsen. Waar is je aandacht – van het ene op het andere moment? Waar was je aandacht daarvóór? Hoe kom je daarbij weer terug? Kom je daar nog terug? Wil je dat nog?

Waar aandacht blijft?

We hebben we allemaal met grote regelmaat gesprekken die misschien wel aardig waren, maar waarvan gesprekspartners aan het einde niet meer weten waar het gesprek over ging. Het komt misschien omdat het gesprek niet zo interessant was, om welke reden ook, of omdat er op dat moment ook nog andere zaken speelden. Zoals, ben ik wel voldoende voorbereid op het volgende gesprek dat ik ga voeren? Of, mijn zoon is ziek, is hij wel in goede handen? En trouwens, wat zal ik vanavond eens koken?

Voor een goed gesprek dat zowel door jou als door je gesprekspartner als zodanig wordt ervaren, is de aandacht voor elkaar een voorwaarde. Ja, en dan ben jij aandachtig aan het luisteren en spreken en is je ‘gesprekspartner’ met hele andere dingen bezig, in ieder geval niet met jou of met het gesprek.

TIP – Probeer het eens. Ga jij dan in ieder geval maar aandachtig dat gesprek voeren. Je zult  merken dat jouw aandachtige houding ook een goede, aandachtige invloed op je gesprekspartner heeft. Je kent, net als ik, wel die momenten waarop je in gesprek raakt met een bekende, waarvan je weet dat hij of zij aandacht voor je heeft. Vaak is die wetenschap voor de ander ook genoeg om zelf aandacht te hebben voor die gesprekspartner.