Geaccepteerd! Maar…

Twee blogs geleden vertelde ik je trots dat ik het geaccepteerd heb, dat ik MS heb. Dat is ook zo, wees gerust. Maar ik heb nu last van één van de zwaarste symptomen van ms: depressie, seizoensdepressie.

Vorige week scheen vooral de zon. Dat is mijn weer. Van heel vroeger al, toen was regen voor mij een hel (dat heeft iedereen, dat weet ik, maar ik had het meer dan anderen). Nu regent het en is het vochtig en ben ik down. Ik voel het overigens ook in mijn lichaam. Alles kost meer moeite. Dus ik ben maar weer gestopt met geleidelijke afbouwen van antidepressiva (ik slik 10 mg per dag) en ik zit aan de lichttherapie.

 

Hoe dichter bij de evenaar, des te minder MS-patyienten leven er. Vitamine D is een belangrijk ingrediënt voor minder achteruitgang. Tegelijk  kan de gemiddelde MS-patiënt niet goed tegen warmte. Blijkbaar komt dat door het effect daarvan op ontstekingen. Ik ga ook het liefst met de kerstdagen maar bijvoorbeeld Zuid-Spanje. Dan is het wel zonnig maar nog niet extreem warm. Maar het moet wel droog zijn.

Seizoensdepressie – wat is dat?

Seizoensdepressie is anders dan een sombere bui. Ik heb veel sombere gevoelens en geniet niet meer zo van de dingen die ik normaal wel leuk vind. Ik  heb een bijna onstilbare zucht naar koolhydraten: chips, koekjes, chocolade… (dat las ik ergens en dat klopt! Dank je wel voor de informatie). Het hoort erbij, helaas. Dat moet ik maar accepteren. Ik wil er wel eerder bij zijn, zodat dat sombere gevoel misschien niet meer hoeft. Dat is beter voor mij en voor mijn achterban.

En weet je wat ook helt? Mindfulness!

Mij helpt het wel, gedeeltelijk. Als jij wilt, kan ik je daarmee helpen: 1 op 1 of online