Kan #communicatie leiden tot de waarheid?

Gisteren vroeg ik je of je je nog herinnert hoe je voor het eerst hoorde of zag van de aanslagen op 9/11/2001. Weet je nog? Iemand reageerde met de opmerking dat er na onderzoek bleek dat verschillende mensen verschillende versies hadden van wat er was gebeurd.

Dat is begrijpelijk. Als zoiets dramatisch gebeurt waarbij je zelf van ver of dichtbij betrokken bent, dan gebeuren er in en om je heen veel dingen. Die sla je op en je verwerkt ze in jouw eigen waarheid.

Wie of wat moet je dan geloven?

Goede vraag. Want wat is de waarheid in zo’n geval? In NRC Next van maandag jl. stond op Opiniepagina van Rutger Bregman, een jonge historicus die de 9/11-herdenking van dichtbij heeft meegemaakt. Volgens hem heeft oud-President Bush, in 2001 aan het hoofd, maar liefst dertien  ‘grapjes’ gemaakt over het geluk dat 9/11 hem in functie heeft opgebracht. Dat is zijn waarheid. Net zo goed als die waarin hij, en met hem veel anderen, verkondigt dat extremistische terroristen de slechteriken zijn. Getuige de manier waarop gevangenen in Abu Ghraib tegen elke regel in de Geneefse Conventie in worden behandeld. Bush werd op dat moment en wordt nog steeds door mensen voor 100% serieus genomen en geloofd. Heeft hij ongelijk? Ik weet het niet. Als ik roep dat er onder de ‘terroristen’ puberjongens rondliepen die op zoek waren naar hun roeping en bevestiging van hun peers, ouders, wie ook, heb ik ongelijk? Ik weet het niet.

Voor of tegen

Wanneer je toevallig een conservatieve voorkeur hebt, dan geloof je iemand die hard iets roept wat bij jou past. Wanneer je iets anders denkt dan zoek je een andere verkondiging die bij jou past op. En dan ben je heel erg ‘tegen’ die conservatieve gedachtengang. Dat is ook te zien in onze nationale politieke actualiteit. Veel mensen zijn heel erg tegen iets en heel erg voor iets.

Waarom zoveel aandacht voor communicatie als gedachten vooraf al vastliggen?

Er beweegt wel iets. Kijk maar naar de negatieve peilingen voor CDA of voor PvdA, terwijl die partijen vroeger niet weg te denken leken. Een belangrijk wapen lijkt imago en image-building, bewust of onbewust. Daarover praat ik morgen met je verder. Tot dan!

Lees ook:

Hoe kwam jij voor het eerst aan het nieuws over de aanslagen in New York? – over communicatie en een goed gesprek