Ik wil leven!!!

Pas overleed een vriendin van F plotseling. De details laat ik achterwege. Ik kende de persoon niet, maar wat er gebeurde, heeft me wel aan het denken gezet. Over mijn leven, over wat het me zegt, over wat mijn leven anderen zegt.

Te beginnen bij het begin: Ik wil leven

Ondanks het feit dat mijn ziekte ( secundair-progressieve MS) K is en dat ik continu tegen problemen aanloop, is er veel in mijn leven dat de moeite waard is.

Het plotselinge overlijden van de vriendin van F riep bij mij vragen op. Wat heeft zij ervan gemerkt? Wat merkt ze nog? Wat hebben mensen die dichtbij haar zitten /zaten gemerkt? Wat merken ze nog/ Wat heeft F gemerkt? Hoe leef ik met mijn beperkingen? Waar klaag ik over?

Ik klaag niet meer. Werkende (leuker nog dan werken) met andere MS-patienten als mindfulness-trainer weet ik dat het goed mogelijk is om te klagen. Mindfulness levert veel op (wetenschappelijk bewezen) en het levert de mogelijkheid op om een klacht te uiten. Alleen: niet té veel en niet constant. Ik heb voor mezelf bedacht dat tegenover een klacht (iets negatiefs) iets positiefs moet staan. Het gaat over energie. Dat voel ik. En om die balans vast te houden, zeg ik vaker nee te geven verzoeken. Ik denk om mijn eigen balans. Die gaat voor. Ik weet uit ervaring dat, wanneer mijn belang goed voelt, dat het geluksgevoel van mensen om me heen ook groeit.

En weet je wat? Dat geeft me energie, heel belangrijk bij het verloop van mijn ziekte! Mindfulness helpt mij en veel anderen.