Dit is niet mijn seizoen Wintertijd en dan ook nog corona-tijd. In deze tijd gebeurt er weinig, Ik ben niet geneigd om te bloggen. B werkt online, G heeft online-les en is het liefst boven. Hij woont min of meer op kamers. En C is vandaag nog hier, maar houdt afstand. En ik, verveel me […]
Ken je mij? – 2
Vorige week blogde ik over mij en mijn welzijn. Over wat we denken te weten en over dat een goed gesprek wonderen doet. Net las ik in de Correspondent over ‘Alledaagse helden.’ Dat bracht me wederom onder de indruk en het laat zien dat een goed gesprek geen kwaad kan om te weten wat er in de wereld speelt. Ik geef je nog een voorbeeld:
Zwemles
Iemand dit ik regelmatig zie was ervan overtuigd dat een kind dat in het zwembad net gered was door een zwembadopzichter ‘toch zeker wel Syrisch’ was. Waarop een andere persoon dit bij het gesprek zat, ‘ gewoon’ een Nederlandse moeder van vijf kinderen, aangaf dat zij haar kinderen ook geen zwemles had laten doen vanwege gebrek aan geld.
AMA
En nu mijn verhaal over iemand die ik ken en jij misschien niet:
Hij kwam op zijn 14e als alleenstaande minderjarige asielzoeker (AMA) door een weldoener vanuit Congo in Nederland. Daar woonde hij in een gezinsvervangend huis met 3 andere AMA’s en een jongerenwerker die hen in de gaten hield. Hij leerde Nederlands, ging naar het VMBO en het ROC. Inmiddels is hij verpleegkundige en teamleider in een borginstelling voor dementerende ouderen.
Wil je in een goed gesprek meer over hem weten?
Dat kan. Hij is toevallig mijn pleegzoon. Wat ik hier in dit verhaal heb gezet, is lang niet alles, vanwege het detail en vanwege de openbaarheid. Maar sommige (of veel) vluchtelingen zorgen goed voor ons in onze samenleving. Vraag maar.
Geef een reactie