Ken je mij?

Misschien wel. Doordat je mijn blogs hebt gelezen of doordat we op de één of andere manier verbonden zijn (vriendschap, familie).

Weet je hoe het met mij gaat?

Waarschijnlijk weet je dat ik MS heb. Secundair-progressieve MS. En waarschijnlijk weet je ook dat ik nogal dol ben op mindfulness (ik ben opgeleid als trainer). Het gaat meetal relatief goed met me. En nu, in de herfst niet. Daarom heb ik ook niet zoveel geblowd de laatste tijd. Maar waarom ik hier vooral mee bezig ben, is door een opmerking van mijn vader. Een bekende van ons vroeg hem hoe het met meegaat. ‘O, redelijk goed,’ antwoordde hij.

Klopt dat?

Het was al een opmerking van de zomer, langer geleden. Misschien was dat zo. Maar hij heeft het aan mij toen niet gevraagd. Misschien hoopte hij dat ik me zo voelde. Of misschien wilde hij de goede kant (van wie/wat?) laten zien. Hij heeft me toen in ieder geval niet gevraagd hoe het met me ging. Dus:

Een goed gesprek is handig

Vraag aan een ander zelf hoe het gaat. Het lijkt wel aardig, maar hecht aan wat ‘een ander’ zegt niet veel waarde. Ga liever een goed gesprek aan.