Gisteren botste ik met de fiets In het donker, met te veel gedachten in mijn hoofd en tegen een geparkeerde auto. B is weg, ik dacht ‘snel’ bij een vergadering te moeten zijn, had van tevoren geklookt en ik knalde tegen de auto aan. Ik maak schrijffouten in mijn blogs (sorry daarvoor), maar ik ga […]
Mijn blog – Waarom ik hier ben?
Voordat ik de diagnose MS kreeg, was ik wel al duizelig. Ik belde de verzekeringsarts van mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering (want ja, dat is ‘belangrijk’ voor een zelfstandig ondernemer, om heel veel te betalen voor het geval je arbeidsongeschikt raakt) voor controle. Ik kon niet meer zo goed auto rijden. Naar sommige opdrachtgevers moest ik met de auto. Hij (de arts) ontbood me naar Utrecht. Beetje ver, vanuit zuid-Limburg, maar ik ben er per trein naartoe gegaan.
Ik vertelde hem mijn verhaal. Dat ik moeite had om op plekken te komen voor mijn werk zonder auto. Dat begreep hij. Hij zei toe om me tegemoet te komen en hij zou navraag doen bij de huisarts. Een paar dagen later werd ik gebeld. Ik had gelogen (huh?). Terugkijkend had ik lang voor mijn reis naar Utrecht mijn bloed laten prikken. Ik dacht dat ik bloedarmoede had. Het bleek een virus te zijn. Antibiotica hielpen me weer overeind. Maar dat was al zó lang geleden dat ik het weer vergeten was. Maar volgens de AOV had ik ‘gelogen’. Ik werd door de verzekeraar eruit gegooid. Naīef wilde ik geen andere AOV meer. Ik had genoeg betaald en er niets voor terug gekregen.
Toen ik de diagnose MS kreeg, had ik dus geen AOV meer. En kreeg ik geen bijstand meer. Gelukkig ontfermde B zich (nog steeds) over ons.
Nu heb ik secundair-progressieve MS
Omdat ik al die tijd vegetariër was (en alla, soms vis at) ging het vrij goed met me. Ik had niets in de gaten. Ik liep hard, tot ik rondtolde. Nu (na 13 jaar kreeg ik de diagnose) weet ik het wel.
Waar om ben ik hier?
Na 20 jaar MS en zonder inkomsten wil ik nu toch wel weten wat ik het leven te brengen heb.
Mijn natuurgeneeskundige (dank je, I) leende me twee boeken van John Stelecky. Het eerste, ‘The Why café’, heb ik uit. Het heeft me aan het denken gezet. Ik ben nog niet helemaal klaar, maar ik weet wel waarvoor ik raag gekend wil zijn: ik wil je blij maken. Ik wil luisteren (met communicatie-wetenschap was ik vooral bezig met interpersoonlijke communicatie, minder met marketing, en social work heeft mijn belangstelling). In mijn vele banen heb ik me altijd bezig beziggehouden met sociale zaken, verbinding tussen mensen. Van jou blij maken word ik blij.
Ik lees door en raad jou ‘the Why Café’ ook aan
Geef een reactie