Ik heb drie opgroeiende kinderen. Mindfulness komt wat mij betreft in ons samenzijn vaak voorbij. En let op: geen van de drie wil iets van mindfulness weten. Handig, met zo’n eigenwijze mama. Maar ik denk dat we er meermalen voordeel bij hebben.
Bijvoorbeeld
Eén van de drie (minstens) is hooggevoelig (HSP). Een prachtig kind, en héél verlegen. Ze zegt dat ze geen aandacht wil. Maar als ze een goed cijfer heeft gehaald op school, dan wil ze wel dat iedereen het weet. Terecht. Ik las pas een herkenbaar blog van een een hooggevoelige mevrouw. Zij hield het nooit lang vol in een werkomgeving. Dan werd ze ziek of ze nam ontslag. Totdat ze ontdekte dat mensen haar vroegen om hen te helpen omdat zij goed was in die hulp. Inmiddels is ze succesvol zelfstandig ondernemer. Ze doet wat ze goed kan en ze bepaalt zelf hoe dat gaat. Ik vind het wel een herkenbaar verhaal.
Dat hooggevoelige kind
Ook bij mijn dochter zou het kunnen werken. Wat je ziet, is dat sommige mensen niet zo goed in staat zijn om zaken hetzelfde te doen als anderen. ‘Want dat doen we zo toch altijd?’ Veel zaken hebben te maken met de ‘mind’. Iemand laat zijn of haar ‘mind’ functioneren zoals iets te doen gebruikelijk is. Zoals anderen vinden dat het hoort. Ik heb mijn kind nu een suggestie gegeven. Zo kan zij haar ‘mind’ zelf vorm geven. Ik heb haar twee vragen gesteld: hoe zie jij je zelf en hoe wil je dat anderen jou zien?
Schrijf het eventueel op en pas het eventueel aan. Neem zelf de regie. Zoals mijn dochter moeite heeft met de ideeën van haar moeder, neemt ze de tijd. Maar ik neem aan dat dit de beste manier kan zijn om om te gaan met jezelf. Iemand die hooggevoelig is, kan er vooral ook veel mooie dingen uit halen!
Geef een reactie