Mijn directe achterban komt vandaag terug van ‘A camping flight to Lowlands’. Het was er fantastisch. Ik gun het ze en ik ben jaloers op ze. Mijn ziekte (MS) laat het niet meer toe om erbij te zijn. Maar: de belangrijkste reden om niet meer mee te gaan (een paar jaar geleden was ik er wel) is energie. En mijn blaas werkt niet meer zo goed.
Energie
De energie leek het niet goed te trekken. Ik ging ervan uit dat ik daar thuis minder last van zou hebben. Slechts deels is dat zo. Mensen die heel dichtbij me staan, deden ongevraagd alles voor me: afwassen, vuilniszak buitenzetten, opruimen, spullen aannemen. Dat was lief. Maar het stond me ook in de weg. Mensen kwamen. Die kregen koffie van me. ‘Moet ik je vuilniszak opruimen?’ Mijn antwoord was ‘nee’. Zo vol was hij toch nog niet? Wel, dus. Dat was voor mij de kans om hem ze;f op te ruimen. dicht te knopen en buiten te zetten. Dat kan ik! Hij stond zaterdag nog achterom, ik zou hem z0ndagavond voor aan straat zetten. Maar dat was al gedaan toen ik even weg was! In plaats van dat ik geholpen ben, kost het me veel energie. En ook goed opgeruimde spullen moet ik nu zoeken omdat ik ze ergens anders bewaar. Ook dat kost energie.
Wat kan ik nog?
Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen. Wat ik nog kan, doe ik en wat niet meer lukt, daar vraag ik hulp voor. Die krijg ik en die waardeer ik. Maar als ik er iets van zeg, van ongevraagde hulp, heb ik mensen beledigd. Daar gaat mijn energie weer. Mindfulness zegt daarover: ‘Er is wat er is’. Dan neem ik dat maar voor lief. Dat accepteer ik dan maar.
Ik bereid me met goed genoegen en met belangstelling voor op de terugkomst en de mooie verhalen van B en de kids en, er is wat er is.
Laat wat van je horen