F is over de kop gegaan met haar fiets, ‘vet hard gevallen’. Ik heb haar, voor zo ver dat geen pijn deed, geknuffeld, aandacht gegeven. Was dat genoeg? Ik hoop het. Voor wat ik er aan kan doen als moeder. En ik breek mijn nek erover wat mindfulness me nog meer kan bieden. Ja, ik […]
365 dagen-blog – dag 22, wanneer heb ik genoeg?
Dit helpt me, jou ook?
Josephine Rombout (thx, Josephine) schreef over een verhaal over Joseph Heller , auteur van Catch-22: Heller was met een vriend op het feest van een miljonair. Die vroeg hem: ‘Joseph, wat vind je er nu dat onze gastheer gisteren in één dag meer geld heeft dan jij in je hele leven met je boek zult verdienenFaarop antwoordde Joseph: ‘Maar ik heb iets wat hij nooit zal hebben. Het gevoel dat ik genoeg heb.’
Dat ontlokte een glimlach bij me
Verstandig. Want wanneer is het genoeg? Hier in het westen hebben we allemaal veel, en genoeg? Ik verdien (bijna) geen geld, maar we wonen wel te groot. En maak ik me vooral druk over het feit wat ik met dit huis moet doen. En tegelijkertijd ben ik gelukkig met deze plek en dit huis. En met mijn achterban. Misschien gaat het nog eens veranderen. En accepteer ik het: genoeg is genoeg.
365 dagen-blog – dag 21, eigenwijs en onafhankelijk
Vind jij de muziek van Queen en Prince ook gaaf?
Ik vond de film van Bohemian Rhapsody geweldig. En dan vooral ook de muziek.
We kregen van C als kerstcadeau de biografieën van Queen en Prince. De eerste heb ik uit, in de tweede ben ik bezig. Ik vind beide een geweldige band en zanger. Hun muziek is geniaal. En in de biogafieën blijken Mercury en Prince eigenwijs en onafhankelijk.
Dat wil ik ook
Dat bén ik ook, redelijk (hoop ik). Niet zo geniaal als bovengenoemden, maar wel eigenwijs en ook onafhankelijk. De liefde van mijn leven en twee van mijn kinderen zijn dat ook.
Nu is het anders. Ik ben vooral afhankelijk van anderen, door mijn ziekte. En B werkt te hard, om het gezin te onderhouden (met fysieke gevolgen van dien). Dus niet zoals vroeger liftend op vakantie, een kind adopteren, kinderen een klas laten overslaan, vegetarisch vooral voor de smaak worden en zijn …
We hebben wel allebei ervaring met mindfulness, ik zelfs als trainer. Maar heel veel elementen die ons toen verteld werden en die ik nu aan cursusdeelnemers vertel, waren voor ons al normaal.De reden waarom ik ooit mindfulness ben gaan doen, was omdat ik depressief was (achteraf een symptoom van MS). Mindfulness heeft me ook laten zien hoe ik eigenwijs kan zijn.
Toch vind ik eigenwijsheid en onafhankelijkheid nog steeds waard om naar te streven
Ondanks mijn ziekte ga ik het zo goed mogelijk doen. Ik accepteer hulp, graag zelfs, maar ik stel wél voorwaarden. Mensen helpen graag. Maar meestal voordat ze weten wat ik nodig heb, hebben zij alles al ongevraagd gedaan. Opruimen, bijvoorbeeld of spullen weggooien of me onder de arm nemen. Fijn dat ik die hulp kan krijgen, maar ik wil nog wel onafhankelijk blijven. Onafhankelijk genoeg.
Dus niet boos worden, maar ik wil blijven geloven in mijn eigen kwaliteiten, hoe beperkt ze ook zijn.
365 dagen-blog – dag 20, wil ik wel of niet door?
Vandaag hadden we een gesprek
Bij de koffie, over een persoon die dichtbij staat en die heel ziek is. Hij heeft kanker. En elke keer als hij denkt dat het de goede kant op gaat, krijgt hij slecht nieuws. Moet hij weer een operatie ondergaan. Hij heeft weinig energie en heeft familie, een partner en kinderen.
Het zette mij aan het denken
Wanneer is het genoeg? Voor mij, maar ook voor anderen. We lijden, veel, klagen, veel en er is één ding belangrijk: blijven leven en oud worden. Daar lijkt het op.
Ik heb heel dapper tegen mezelf gezegd dat ik lijd zolang het draaglijk is en ik van momenten dagelijks (!) kan genieten. Dat doe ik en mindfulness biedt me manieren om daar aandacht aan te besteden. Mijn achterban zal er zwaar onder lijden als ik er niet meer ben. En ik denk dat mijn kinderen op hun manier verder gaan. B en mijn ouders zullen het zwaarder hebben.
Maar: wil ik toch liever ouder worden en dan maar doorgaan met lijdenschap?
365 dagen-blog – dag 19, en hoe nu verder?
Zaterdag, samen fietsen
Vandaag hebben we leuke dingen samen gehad en extra aandacht voor elkaar. We zijn gaan fietsen op de HasePino (tandem) en we hebben B’s (en mijn) ideeën besproken. Hij werkt (te) hard, ook omdat ík veel dingen niet meer kan. Hij moet op zijn hart passen. Bovendien heeft hij een vacature gezien die hij graag wil. Alleen, het is in het buitenland.
Dat soort dingen, dus
Voor hoe hij met dingen bezig is, zou dat het beste zijn. We zullen zien. Ik pas me aan en doe mee.
365 dagen-blog – dag 18, lotgenotenkoffie
Vandaag dronk ik koffie met lotgenoten
We hebben alle drie MS, één RR, twee secundair progressief. Ook al zijn de klachten van elke MS-patient anders, onze problemen lijken op elkaar en we vinden elkaar daarin. Je weet dat ik je verteld heb over vergeetachtigheid van afspraken.
We vergeten allemaal regelmatig afspraken
En, wat S zei: ze wil bijvoorbeeld ook de voorbereidingen- cq. reistijd van dingen inplannen, zodat ze nergens te laat aan begint.
Beiden hebben ook een nieuwe keuken aangeschaft. Ze kozen ervoor om niet te hoog te moeten reiken of te laag bukken. Om veel / genoeg bewegingsruimte te hebben.
Ik ben jaloers
Gelukkig heb ik niet meer zoveel geld, maar wel veel ruimte. Binnen én buiten.
Ook al kijk ik er, mede door de sneeuw, niet naar om.;-)
- « Vorige pagina
- 1
- …
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 107
- Volgende pagina »