Iemand die ik volg via Facebook, geeft aan dat hij de 10-jarige ‘verjaardag’ na zijn diagnose MS viert. Toen hij hoorde dat hij deze ziekte had, was hij er heel verbaasd over. Wat is dat, multiple sclerose? In mijn bargoense lekentaal gaat het om beschadigingen (een soort littekens) aan de myelinen (de bescherming van zenuwen […]
Vragen
Vandaag had ik een gesprek met iemand waarbij ik weer begreep hoe belangrijk het is om iets te vragen aan een ander in plaats van zelf de oplossing te willen geven.
Aandacht
Dat is precies waar de naam van deze site over gaat: ‘een goed gesprek met’. Het gaat er om dat je met iemand kan praten en niet dat je iemand alles voorlegt. Dat je aandacht geeft aan een ander. Dat je verantwoordelijkheid vraagt van een ander. Daar ging het over. Je kunt wel altijd voor een ander willen zorgen, maar je kunt hem of haar ook de aandacht geven die hij of zij nodig heeft. Dat noem ik ‘een goed gesprek met’.
Verantwoordelijkheid
Ik ben zelf in verband met MS ook gebaat bij zorg van een ander. Maar ik merk dat ik wel graag zelf wil bepalen wat ik nodig heb. Een vraag van een ander in plaats van een opmerking of de wetenschap wat ik nodig zou hebben, accepteer ik. Dat kan je ook helpen om duidelijkheid te krijgen over wat jij als persoon wilt hebben of nodig hebt. Daar ging het in mijn gesprek van vandaag over. Als je iemand een vraag voorlegt, is het ook makkelijker om de verantwoordelijkheid te leggen op de plek waar het hoort.
Een goed gesprek met – dicteerfunctie
Het is gelukt. Ik kan weer bloggen. Ik heb het een tijd niet gedaan omdat het niet meer lukte vanwege mijn MS. Mijn fijne motoriek laat na. Met schrijven maak ik veel fouten. Daarom gebruik ik nu de dicteerfunctie op mijn iPad.
Ik vertel je nu ook vooral over MS en over wat het met mij doet. Over wat ík ermee doe.
Dit weekend is het carnaval. Ik ben daar een grote liefhebber van. Maar ik kan het niet meer vieren. Niet zoals ik het zou willen. Er wordt hier hard geklust aan de ‘tèttebar’. Wij vieren carnaval in Maastricht, lekker buiten, maar doordat ik veel moe ben, kan ik niet zo makkelijk meevieren. Een dagje maar, een paar uurtjes. Maar ik gun het andere mensen wel. En ik kijk op televisie mee.
Ik ga met hulp van anderen een paar dagen naar het Sauerland om de carnaval vergeten. Maar het is leuk dat hier alle voorbereidingen gedaan hadden en alleen dat al is goed voor Een hoop voorpret.
De dicteerfunctie kost me nog wat moeite dus ik kan niet heel lang praten zonder fouten. Daarom stop ik voor nu en ik probeer het vaker te doen zodat ik je vertel over hoe mijn leven loopt.
15 december – tip van deze dag: luister naar degene die je hoort
Een vriendin maakte een opmerking over een gesprek met een docent. Die docent luisterde volgens haar wel. Maar ze hoorde haar gesprekspartners wel, maar ze hoorde vooral wanneer zijn kon inspringen.
En dat merk ik vaak. Mensen horen iets waar zijn iets over willen zeggen. Luisteren gaat volgens mij over de geest die de gesprekspartner inbrengt. En over de aandacht die hij/zij wil geven. Dat vindt de gesprekspartner fijn. Pas dan is het een goed gesprek.
Ken je mij? – 2
Vorige week blogde ik over mij en mijn welzijn. Over wat we denken te weten en over dat een goed gesprek wonderen doet. Net las ik in de Correspondent over ‘Alledaagse helden.’ Dat bracht me wederom onder de indruk en het laat zien dat een goed gesprek geen kwaad kan om te weten wat er in de wereld speelt. Ik geef je nog een voorbeeld:
Zwemles
Iemand dit ik regelmatig zie was ervan overtuigd dat een kind dat in het zwembad net gered was door een zwembadopzichter ‘toch zeker wel Syrisch’ was. Waarop een andere persoon dit bij het gesprek zat, ‘ gewoon’ een Nederlandse moeder van vijf kinderen, aangaf dat zij haar kinderen ook geen zwemles had laten doen vanwege gebrek aan geld.
AMA
En nu mijn verhaal over iemand die ik ken en jij misschien niet:
Hij kwam op zijn 14e als alleenstaande minderjarige asielzoeker (AMA) door een weldoener vanuit Congo in Nederland. Daar woonde hij in een gezinsvervangend huis met 3 andere AMA’s en een jongerenwerker die hen in de gaten hield. Hij leerde Nederlands, ging naar het VMBO en het ROC. Inmiddels is hij verpleegkundige en teamleider in een borginstelling voor dementerende ouderen.
Wil je in een goed gesprek meer over hem weten?
Dat kan. Hij is toevallig mijn pleegzoon. Wat ik hier in dit verhaal heb gezet, is lang niet alles, vanwege het detail en vanwege de openbaarheid. Maar sommige (of veel) vluchtelingen zorgen goed voor ons in onze samenleving. Vraag maar.
Een goed gesprek met – zenden én ontvangen
Vandaag was ik met mijn dochter in een wachtkamer van het AZM. Er kwam een hard pratende vrouw met een kinderwagen bij zich. Ze had begeleiders bij zich. Aanvankelijk dacht ik dat ze verstandelijk gehandicapt was, maar toen kreeg ik het door: ze was doof.
Iedereen keek, maar
Ze praatten niet terug. Ik ook niet. Ze praatte zelf wel hard, maar ze was onverstaanbaar. Ze kon, denk ik, zelf ook niet horen hoeveel lawaai ze maakte. Doordat ze onverstaanbaar praatte, voerde niemand een gesprek met haar. Behalve haar begeleiders, in gebarentaal. Eigenlijk laat dat mij zien hoe het tussen ‘normale’ mensen ook gaat.
Mensen praten makke;ijk, maar luisteren weinig
Ik ken mensen die continu aan het woord zijn. Die soms ook informatie aan me geven waarvan ik me afvraag hoe zij daaraan komen. Van wie ze dat gehoord / ontvangen hebben. En ik ken mensen die héél goed kunnen ontvangen. Dat vind ik bijzonder. Ken je dat? We (ja, ik ook en anderen ook) luisteren heel slecht. En het is zo fijn als iemand naar je luistert. Daar zend je toch voor?
