Vorige week maakte ik een afspraak voor osteopathie. Het was al de derde afspraak bij de fysiotherapie. De andere twee afspraken die ik heb zijn wekelijks terugkerend en met dezelfde persoon, maar osteopathie is nieuw en op mijn verzoek. Ik genees niet, maar het kan wellicht mijn pijn verminderen. Ik had dus een eenmalige afspraak, […]
15 december – tip van deze dag: luister naar degene die je hoort
Een vriendin maakte een opmerking over een gesprek met een docent. Die docent luisterde volgens haar wel. Maar ze hoorde haar gesprekspartners wel, maar ze hoorde vooral wanneer zijn kon inspringen.
En dat merk ik vaak. Mensen horen iets waar zijn iets over willen zeggen. Luisteren gaat volgens mij over de geest die de gesprekspartner inbrengt. En over de aandacht die hij/zij wil geven. Dat vindt de gesprekspartner fijn. Pas dan is het een goed gesprek.
Ken je mij? – 2
Vorige week blogde ik over mij en mijn welzijn. Over wat we denken te weten en over dat een goed gesprek wonderen doet. Net las ik in de Correspondent over ‘Alledaagse helden.’ Dat bracht me wederom onder de indruk en het laat zien dat een goed gesprek geen kwaad kan om te weten wat er in de wereld speelt. Ik geef je nog een voorbeeld:
Zwemles
Iemand dit ik regelmatig zie was ervan overtuigd dat een kind dat in het zwembad net gered was door een zwembadopzichter ‘toch zeker wel Syrisch’ was. Waarop een andere persoon dit bij het gesprek zat, ‘ gewoon’ een Nederlandse moeder van vijf kinderen, aangaf dat zij haar kinderen ook geen zwemles had laten doen vanwege gebrek aan geld.
AMA
En nu mijn verhaal over iemand die ik ken en jij misschien niet:
Hij kwam op zijn 14e als alleenstaande minderjarige asielzoeker (AMA) door een weldoener vanuit Congo in Nederland. Daar woonde hij in een gezinsvervangend huis met 3 andere AMA’s en een jongerenwerker die hen in de gaten hield. Hij leerde Nederlands, ging naar het VMBO en het ROC. Inmiddels is hij verpleegkundige en teamleider in een borginstelling voor dementerende ouderen.
Wil je in een goed gesprek meer over hem weten?
Dat kan. Hij is toevallig mijn pleegzoon. Wat ik hier in dit verhaal heb gezet, is lang niet alles, vanwege het detail en vanwege de openbaarheid. Maar sommige (of veel) vluchtelingen zorgen goed voor ons in onze samenleving. Vraag maar.
Een goed gesprek met – zenden én ontvangen
Vandaag was ik met mijn dochter in een wachtkamer van het AZM. Er kwam een hard pratende vrouw met een kinderwagen bij zich. Ze had begeleiders bij zich. Aanvankelijk dacht ik dat ze verstandelijk gehandicapt was, maar toen kreeg ik het door: ze was doof.
Iedereen keek, maar
Ze praatten niet terug. Ik ook niet. Ze praatte zelf wel hard, maar ze was onverstaanbaar. Ze kon, denk ik, zelf ook niet horen hoeveel lawaai ze maakte. Doordat ze onverstaanbaar praatte, voerde niemand een gesprek met haar. Behalve haar begeleiders, in gebarentaal. Eigenlijk laat dat mij zien hoe het tussen ‘normale’ mensen ook gaat.
Mensen praten makke;ijk, maar luisteren weinig
Ik ken mensen die continu aan het woord zijn. Die soms ook informatie aan me geven waarvan ik me afvraag hoe zij daaraan komen. Van wie ze dat gehoord / ontvangen hebben. En ik ken mensen die héél goed kunnen ontvangen. Dat vind ik bijzonder. Ken je dat? We (ja, ik ook en anderen ook) luisteren heel slecht. En het is zo fijn als iemand naar je luistert. Daar zend je toch voor?
Een goed gesprek met – mindfulness en cultuur
Zoals je weet, ben ik trainer mindfulness en geef ik trainingen 1 op 1. De recensies op mijn pagina van deelnemers die ik heb getraind, laten zien dat mindfulness een mens goed doet. Omdat ik training 1 op 1 geef, komt de deelnemer ook 100% aan bod. Hij of zij kan niet wegduiken (ik zorg ervoor dat hij of zij dat niet wil; daar is een goed gesprek voor) en ik bied de deelnemer ook caching die past.
Cultuur in de regio’s
Boven de rivieren lijkt het alsof mindfulness ‘hot’ is. Onder de rivieren lijkt het iets voor mensen te zijn die iets aparts willen. Misschien hoor ik dat te veel van oudere mensen (‘voor mijn hoeft dat niet meer, daar ben ik te oud voor’). Overigens, een mens is nooit te oud om te leren. Bovendien worden mensen steeds ouder. Misschien is het voor de groep ouderen hier goed dat ze met de katholieke kerk zijn opgegroeid. Daarin krijgt aandacht, op een andere manier ook ruimte. Ik ben meer voor mindfulness, als overtuiging. En, klopt het dat mindfulness in andere regio’s van Nederland een andere rol speelt dan hier, in Limburg?
Wie zal het zeggen.
Ik ben in ieder geval overtuigd van de kracht en de werking van mindfulness, voor jong en oud. En ik blijf training geven, vanaf 20 december vanuit Bunde, in een geweldige trainingsruimte. Ik ben tot 1 december bereikbaar op het oude adres. Mijn telefoonnummer blijft hetzelfde.
Een goed gesprek met – Ilja Aussems verhuist
Van: Korte Raarberg 31, 6231 KP Meerssen (tot 1 december 2016)
Naar: Papenweg 80, 6241 BW Bunde (vanaf 19 december 2016)
043-879 55 79 / 06-41018380 / Ilja @play-time.nl
Een goed gesprek met – MS en mindfulness
In de meivakantie las ik, onder de indruk, ‘Dit is mijn hof’ van Chris de Stoop. Dat bracht mij op het idee om de ontwikkelingen die ik doormaak met MS te verslaan. De positieve, wel te verstaan. Want er wordt veel gepubliceerd over MS. En er worden veel negatieve verhalen verteld over MS. Dat wil ik niet doen. En ik wil ook geen wetenschappelijke zaken vertellen. Althans, niet vaak. Maar ik wil wél vertellen wat dingen met mij doen. Het liefst die dingen die mij goed doen. Dát wil een MS-patiënt weten. De lijdensweg is al groot genoeg.
MS en mindfulness – mijn begin
Voordat ik de diagnose MS van de neuroloog kreeg, was ik al wel depressief. Ik kreeg psychotherapie, en ik was zo bij-de-hand om, na een paar goede gesprekken, te zeggen dat het weer beter met me ging. Daarna volgde ik bij een kennis een MBCT-cursus.Dát voelde goed. Daarna, ik had al veel trainings-ervaring, wilde ik zelf trainer worden. De opleiding daarvoor ben ik toen gaan doen. En let wel, ik had nog geen diagnose MS gekregen. Na de voltooiing van de opleiding bleek dat ik MS heb. Het hoge woord was eruit.
Mindfulness – hoe het bij mij gaat
Omdat ik secundair-progressieve MS heb, kan ik niet zoveel reizen en kan ik niet te veel drukte aan. Geluk bij een ongeluk: ik heb in ons huis beschikking over trainingsruimte. en ik geef training 1 op 1. Dat is vaak een voordeel voor mensen. Alle aandacht gaat naar hen. Cursisten voelen zich vaak ziek of onwel. Mij laat het zien dat er boven ieder huisje een kruisje hangt. En, er is wat er is. En ik heb in ieder geval ervaringsdeskundigheid. Daarbij heb ik veel trainingservaring en ik voel me soms als een coach ook.
Mij brengt het trainerschap veel. Als ik mensen lesgeef en begeleid, dan ben ik ook met de materie bezig. Ik denk dat meer MS-patiënten baat hebben bij mindfulness, maar ik ken niet veel verhalen. jij wel? Ik zoek ernaar.