mindfulness

Ik wil leven – 2

8 november 2018 door iljas Reageer

Hoe dan?

In ieder geval met genoeg energie, of genoeg voor / meer dan wat MS me biedt. Weet je wat MS daarover zegt? Laat gedachten / zorgen / alle gevoelens toe zonder schuld te geven aan anderen, de wereld of…

Mark Twain zei ooit:

‘Mijn leven was gevuld met problemen, de meeste hebben zich nooit voorgedaan.’

En wat dan met mijn MS?

Ik heb het en het beperkt me. Maar ik wil de ziekte en mijn hoedanigheid de juiste plek geven. Ik zoek, continu. Ik wil leven, voor mezelf en voor de mensen die dicht bij me staan. Ik wil hen energie geven, zij mij en ik hen. Ik heb laatst aangegeven aan MS-patienten dat je je een weegschaal kunt verbeelden. Op de ene kant van de weegschaal leg je de negatieve energie, op de andere de positieve. Zorg dat weegschaal niet doorslaat, vooral niet naar de negatieve kant. Dit kan ook voor ‘gewone’ mensen werken of voor andere patiënten. Wat ook helpt: als jij positieve energie bij iets voelt, dan draag je dat ook over op mensen dicht bij je in de buurt.

Ik wil leven!!!

6 november 2018 door iljas Reageer

Pas overleed een vriendin van F plotseling. De details laat ik achterwege. Ik kende de persoon niet, maar wat er gebeurde, heeft me wel aan het denken gezet. Over mijn leven, over wat het me zegt, over wat mijn leven anderen zegt.

Te beginnen bij het begin: Ik wil leven

Ondanks het feit dat mijn ziekte ( secundair-progressieve MS) K is en dat ik continu tegen problemen aanloop, is er veel in mijn leven dat de moeite waard is.

Het plotselinge overlijden van de vriendin van F riep bij mij vragen op. Wat heeft zij ervan gemerkt? Wat merkt ze nog? Wat hebben mensen die dichtbij haar zitten /zaten gemerkt? Wat merken ze nog/ Wat heeft F gemerkt? Hoe leef ik met mijn beperkingen? Waar klaag ik over?

Ik klaag niet meer. Werkende (leuker nog dan werken) met andere MS-patienten als mindfulness-trainer weet ik dat het goed mogelijk is om te klagen. Mindfulness levert veel op (wetenschappelijk bewezen) en het levert de mogelijkheid op om een klacht te uiten. Alleen: niet té veel en niet constant. Ik heb voor mezelf bedacht dat tegenover een klacht (iets negatiefs) iets positiefs moet staan. Het gaat over energie. Dat voel ik. En om die balans vast te houden, zeg ik vaker nee te geven verzoeken. Ik denk om mijn eigen balans. Die gaat voor. Ik weet uit ervaring dat, wanneer mijn belang goed voelt, dat het geluksgevoel van mensen om me heen ook groeit.

En weet je wat? Dat geeft me energie, heel belangrijk bij het verloop van mijn ziekte! Mindfulness helpt mij en veel anderen.

Hoe?

11 oktober 2018 door iljas Reageer

Een andere vraag, zonder ‘w’. De vraag die ik nu stel, is aan mezelf gericht. Een antwoord heb ik al. Maar…zou het lukken?

Mijn antwoord:

Op dit moment geef ik een cursus Mindfulness Based Cognitive Theory (MBCT) aan lotgenoten (MS). Het is een cursus van 8 afleveringen. Hier vind je er meer over. Dat gaat me goed af. We (we zijn met vier, normaal bied ik MBCT 1 op 1 aan) hebben vergelijkbare problemen en vraagstukken en we kunnen elkaar vragen stellen en beantwoorden.

Ik vertelde dat aan P, mijn fysiotherapeute, die met vergelijkbare mensen (CVA, parkinson en let op, er zijn geen namen genoemd) werkt. P. gaf me toen de tip om MBCT aan te bieden aan lotgenoten, op een plek die nu klaar wordt gemaakt

Ik vind het leuk om dat wat ik geleerd heb en wat het mij heeft gebracht over te dragen op andere lotgenoten. We zijn er nog niet, maar het biedt mooie kansen!

Hoe verder?

MBCT heeft volgens mij veel potentie voor langdurige ziekte. Bij ziekenhuizen wordt het voor cardiologie vaak aangeboden. En ik ben ervaringsdeskundige. En, ik heb ook baat bij MBCT geven. Alleen, ik kan voor de zorgverzekering niet werken (niet geprobeerd, trouwens) omdat mijn ziekte me in de weg zit. Heb jij een oplossing? Ik hoor het graag!

Waarom?

5 oktober 2018 door iljas Reageer

De volgende vraag. En veel voorkomend. En vaak suggestief.Vaak leidt de ‘waarom’-vraag naar: “ja, maar…”

Herkenbaar?

Misschien doe je dat zelf nooit, maar je kunt wel zo’n reactie krijgen. ‘Waarom’ kan ook gebruikt worden als aandacht of nieuwsgierigheid. Dát vind ik zelf leuk. dan wil ik of jij meer. Ik merk dat het prettig is om over vragen na te denken. En dat het prettig is om het antwoord niet al op de achtergrond te voelen. Dat maakt mijn leven een stuk prettiger.

Mindfulness

Gisteren gaf ik mindfulness-training aan MS-dames. Het biedt ons allemaal antwoorden op dingen waar we met onze ziekte tegenaan lopen. Daarbuiten ook. Ook ‘gewone’ stervelingen hebben ‘waarom’-vragen en lopen tegen zaken aan die hen niet bevallen. Waarom? Mindfulness biedt mij een redelijk antwoord, en nóg ben ik soms ontevreden of ongelukkig. Tijdelijk, gelukkig.

Wat?

11 september 2018 door iljas Reageer

Steeds meer merk ik het belang van vragen. Niet alles weten. Veel intelligente mensen zeggen dat ze vooral heel veel niet weten.

Zo intelligent zijn ze wel! Ik stelde mezelf altijd al vragen, en mindfulness heeft me nóg meer geleerd om dingen in vraag te stellen of ze gewoon los te laten. ‘Laat maar’. Weten levert niet veel op. Wie weet wat? Vaak weten we ‘het’ niet. En acceptatie is het enige wat ertoe doet.

In een krantenbericht (sorry, ik weet niet meer welk) wordt onderscheid gemaakt tussen de aard van twee mensen: zij die overleven en naleven en zij die van hun leven iets willen maken, onderscheid willen maken. Ik geloof dat ik bij die tweede partij hoor. En ik ken mensen die bij elke partij horen.

Brengt me meteen bij mijn ziekte, ms. Ik kan me afvragen: waarom ik? Dat heb ik regelmatig gedaan. Ik heb nog geen antwoord gevonden. Mij leidt het tot de vraag waar ik over sprak met mijn orthomoleculair therapeut. Heb ik een bijzondere eigenschap die me deze ziekte geeft? Een antwoord heb ik (nog) niet. Het maakt niet uit. Als ik doorleef met ms dan wel graag met onderscheid.

Ik wil zo goed mogelijk doorleven en genieten van wat en wie ik heb.