‘Multi-tasken kan niemand’ 

Toen ik nog geen diagnose had, stelde dat inzicht me gerust. Inmiddels weet ik wel beter. Niemand kan multi-tasken, maar het kan altijd nóg erger.

‘Aandachtsdoof’

Zo dacht ik een tijd, en mijn achterban ook, dat ik doof begon te worden. Maar een gehoortest (meer dan één) wees uit dat ik best redelijk kon horen. Het lijkt erop dat ik vooral ‘aandachtsdoof’ ben. Ik hoor iets niet als mijn aandacht bij  andere dingen is.

Ik kan overigens wél redelijk goed tegen hard geluid. Ik hou van muziekfestivals (veel te duur weliswaar). Vroeger, vóór de diagnose MS ging ik ergens op het terrein staan waar ik geen last had van andere bezoekers. Nu, als ik ga, zit ik met mijn rolstoel pole position op hoogte voor het geluid.

Opgeruimd!

Ik kan ook niet goed tegen rommel. Niet dat ik zo precies ben, maar ik wil snel iets vinden. Het boek ‘opgeruimd!’ heeft me geholpen om mijn kleerkast precies op te ruimen. In de keuken liggen deksels, pannen, koppen, glazen, … op een vaste plek. ‘Mooie’ dingetjes op de vensterbank of zo vind je bij mij niet snel. Dat leidt mijn concentratie af.

Ik ben dol op muziek, maar niet op de achtergrond. Als ik met iemand praat of als ik moet luisteren.

Laatst hadden we binnen een grote bijeenkomst. Dan ben ik blij dat ik me (thuis beschikken we over twee huiskamers) even kon terugtrekken van de praters. Laatst gaf iemand in de groep zijn adres door, mondeling. Als ik  met andere dingen bezig ben, dan krijg ik zoiets niet door.

Hoe dan?

 

In de gezinssituatie heb ik via Hersenz  geleerd dat ik even tot drie moet tellen (bij mindfulness based cognitieve therapy is dat de drieminuten adem ruimteg) en nadenken over een vervolgstap. Of de ander ruimte laten.

En weet je wat?

Ik heb mezelf aangeleerd om te genieten van de rust die dat meebrengt. Want: ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel.’