Wild – leren en accepteren

Wild

Gisteren zag ik de film ‘Wild’ op SBS9. Ik zag hem voor de tweede keer. Het is een bijzondere film en het is een bijzonder gegeven. Het gaat over een vrouw, gespeeld door Reece Witherspoon, die veel meegemaakt heeft en een hele lange wandeltocht (drie maanden) over de Pacific Crest  Trail (PCT) maakt.

Het is als de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. B is met de racefiets naar Santiago gegaan, en heeft het in een maand gedaan. Lopend duurt het veel langer. Cheryll Strayer,  de hoofdrolspeler uit de film heeft drie maanden gelopen, totaal onvoorbereid met veel te veel bagage en ze heeft er heel veel dingen meegemaakt. Het verhaal van Strayer heeft echt plaats gehad. De film laat zien welke ontberingen ze in haar eentje tegenkwam en de film laat zien welke goede dingen zie krijg. Het vertelt mij dat iedereen weleens moeilijke dingen meemaakt. En dat veel mensen er aan werken om een goede oplossing te vinden. Ik genoot van de mooie beelden en goede wandeltocht, maar ik weet dat het voor mij niet weggelegd is. MS laat het niet toe, maar de problemen zijn er wel. Ieder zijn ding. Ik heb B gelegenheid gegeven om de fietstocht naar Santiago te maken en dat kostte me  (mijn huisgenoten ook) wel moeite. Maar ik geniet er wel van dat het voor hem een prettige tijd was waar hij nog steeds aan terug denkt en die hij nog altijd een keer wil overdoen.

Persoonlijk helpt mij dat ook. En ik zoek naar een eigen moment eigen manier om vooruit te kunnen gaan. Accepteren (misschien gaat het wel níet vooruit) helpt daar ook wel bij. Daar heeft de film me weer even aan laten denken.