ZZP – vrijheid en onafhankelijkheid?

Er doen veel rooskleurige verhalen de ronde over zelfstandigen zonder personeel (ZZP’s).

ZZP’s hebben alles mee 

De vrijheid en de eigen verantwoordelijkheid die we nemen, wordt ook door de overheid gepromoot. Ten minste, meestal dan.

Maar ook als het de overheid even niet zo goed uitkomt? 

Vandaag had ik een gesprek met een gemeentelijke WMO-ambtenaar. Ik heb secundair-progressieve MS en heb daarom hulpmiddelen nodig die me helpen in het dagelijkse leven. Werken kan ik, als trainer en als vertrouwenspersoon, nauwelijks. Ik kan bijvoorbeeld niet meer autorijden. Ik ben niet meer mobiel en mijn korte-termijngeheugen gaat achteruit. De gemeente waarin ik woon, lijkt het redelijk goed met me voor te hebben. Voor de meeste dingen die ik nodig heb, krijg ik veel ruimte. Er is alleen één ding waarin ik als ZZP geen ruimte van de gemeente krijg. Dat ligt ook bij andere onderdelen van de overheid, maar het kwam in mijn gesprek met de WMO-ambtenaar naar voren. ‘Kan ik me laten afkeuren?’ Volgens mij word ik als MS-patiënt niet meer beter, alleen maar slechter. De ambtenaar kon me niets over mijn rechten als ZZP vertellen op dat terrein.

Ik vermoed dat ik op dat terrein géén rooskleurig verhaal zal horen. De vrijheid die ik als ZZP leek te hebben, lijkt ver te zoeken zodra MS roet in mijn eten gooide.

Met andere woorden: de overheid gaat wel érg makkelijk met begrippen als ‘vrijheid’ en ‘onafhankelijkheid’ om.