Low Dosis Naltrexone
Via een groepsapp werd ik attent gemaakt op LDN. Ik heb er wat afwachtend op gereageerd. Maar later (nu) denk ik er toch wel anders over. Mindfulness heeft me geleerd om niet meer bang te zijn. Niet voor de dood, niet voor anderen, niet voor (voor)oordelen.
Ik heb wél wensen. Ik wil me beter voelen. Ik wil meer kunnen. MS hoeft niet weg. Ieder mens heeft weleens mindere tijden, mentaal of fysiek. Ik wil er graag toe doen voor mijn achterban. Zodat zij niet steeds voor mij moeten inspringen. De kinderen zijn voor een deel pubers en ik heb ervoor gekozen omdat ik hun moeder wilde zijn, voor ze wilde zorgen. Niet zoals het nu vaak gaat, zij voor mij.
Iemand wiens berichten ik heb gelezen over zijn ervaringen met LDN had 30 jaar MS. Hij zegt nu genezen te zijn. Zo voelt hij zich. Met 20 jaar MS ben ik er ook wel klaar mee.
Bewijs?
LDN zou ervoor kunnen zorgen dat ik meer van het leven ervaar, voor mezelf en voor anderen. Bewijs kan er nog niet genoeg zijn, maar ik wil niet meer wachten. Als er voldoende bewijs is, leef ik misschien niet meer.
En wat is het bewijs dat het mij dan heeft gegeven?
Ben erg benieuwd naar je ervaringen, Ilja.
Volgende week vrijdag (29/3) spreek ik mijn neuroloog. En ik leen bij de bib het boek ‘Eerlijke geneeskunde’ waarin meer over LDN staat. Kun je tegen Jan vertellen. Hoe gaat het met hem?