Gisteren botste ik met de fiets In het donker, met te veel gedachten in mijn hoofd en tegen een geparkeerde auto. B is weg, ik dacht ‘snel’ bij een vergadering te moeten zijn, had van tevoren geklookt en ik knalde tegen de auto aan. Ik maak schrijffouten in mijn blogs (sorry daarvoor), maar ik ga […]
Mijn blog – wat gun jij jezelf?
Dat was de opmerking van een kennis
Zij is weduwe en gaf aan dat ze regelmatig een bos bloemen koopt en dat ze voor zichzelf een kerstboom koopt (haar dochter is zelfstandig en te ver om naar huis te reizen). Goed idee om dat aan jezelf te geven. Volgens mij stralen positieve mensen positieve energie en plezier naar anderen uit. Voor mij geldt acceptatie als een belangrijk motief. Vroeger hoopte ik tegen beter weten in dat ik ooit weer beter zou worden. Nu accepteer ik mijn ziekte en probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan. Mindfulness heeft me ook geleerd om de schijn niet hoog te willen houden. Ik denk niet voor anderen. Dat doen ze zelf maar.
Ik gaf mijn moeder een cadeau: Kinky Boots
Ik gun haar en mezelf iets hopelijk leuks. Vanavond gaan we naar de voorstelling. Het krijgt goede kritieken. En ik vind het leuk om eens samen met haar ergens naartoe te gaan.
Mijn blog – mindful aan mezelf denken
Eergisteren ben ik gevallen
Flink,tussen verjaardaggasten op mijn ris-gewricht. Dat frustreerde. Dat deprimeerde me. Hoe lang heb ik nog? Tegelijk heeft het me geholpen om mindful te evalueren, en na te denken over mijn toekomst.
Kan ik nog wel fietsen?
Nog wel. En ik voel me daar wel goed bij. Ik heb wel hulp gevraagd bij de MS-verpleegkundige. Ik wil beter met mijn rolstoel kunnen omgaan. En aan B om de reisrollator (een ‘erfenis’ van mijn overleden tante) op mijn fiets te bevestigen. Maar de belangrijkste mindful conclusie:
Ik vraag te veel van mezelf
Door MS heb ik minder energie. Ik kan minder doen dan ik wil. Ik moet voorzichtig zijn met afspraken maken. Iets beter voorbereiden. En ik wil me meer voorbereiden. Aan de MS-voorlichter heb ik gevraagd om te oefenen met de rolstoel.
Ik stop met deze tekst
Het kost me veel moeite om deze tekst te maken. Het toetsenbord is kapot. Ik heb geen geld voor een nieuwe. Spraakherkenning werkt niet zo goed mee. Maar mindful ben ik wel.
Mijn blog – mindfulness voor MS-patiënten
Nadat ik de 7-daagse Mindfulness-Transmission via SeeTrue deed en na het zien van ‘Dokters van Morgen’ over gehoor(problemen) werd me iets duidelijk. MS, maar ook tinnitus, ed. gaan niet over. Hoezeer ik en anderen proberen ‘gewoon’ te doen of het te vergeten. Het blijft.
Ik volgde mindfulness-training (MBCT). Ik had de diagnose MS nog niet, was naïef. Ik had wel allemaal lichamelijke klachten en was depressief. Na mijn diagnose was ik in het begin ‘blij’. Het zat dus niet tussen de oren.
Ik denk dat ik met vlagen nog depressief ben. Ik ben ook ziek (ik heb nu secundair-progressieve ms). Daarnet ben ik uitgegleden en gevallen. Maar mindfulness helpt me om ermee om te gaan.
Ben jij ‘wünschlos zufrieden’?
Met je leven, met je lijf? Dan zijn er veel mensen jaloers op je.
Mindfulness doet mij goed. De ‘Transmission week’ ook.
Daar zou ik graag meer mensen van laten profiteren
Mijn blog – waar ben ik trots op?
Vanochtend zaten B en ik bij de geheugenkliniek in Maastricht. Omdat ik met de neuropsycholoog over mindfulness (mijn trainerschap) en ACT heb gesproken, bood ze me aan om dit te verdiepen in verband met mijn MS. Dat wil ik wel! We hebben gesproken over acceptatie en over de manier waarop ik dat ervaar.
Eėn van de dingen die naar voren kwamen, was Dat ik volgens B (vroeger) iets goed kon. Daar was ik persoonlijk tros op. Maar wat was dat ook weer?Ik ben het kwijt. Wat ik in elk geval wil, is meer leren over ACT en ik vertel je er meer over.
Misschien kan ik dat gebruiken bij het doel om de Mont Ventoux op te klimmen.
Mijn blog – seizoen
Det regent!
Gisteren niet, maar het is wel herfst. Zo voelt het ook. Ik merk dat mijn ziekte de afhankelijkheid van de seizoenen dicteert. Gisteren heb ik getraind op de fiets bij de fysiotherapeut ter voorbereiding van de klim voor MS, een stevige training. En daarna kon ik niet veel meer. Gelukkig is 1 juni 2020 nog ver weg, veel tijd voor de voorbereiding. Ik hoop op een aangename herfst en winter. Het heeft me laten zien, dat, ondanks de extreme hitte op sommige dagen, de lente en de zomer beter voor me werken, misschien door de MS in mijn lijf.
Ik hou er maar rekening mee en verwacht geen grote zaken van mezelf
- 1
- 2
- 3
- …
- 12
- Volgende pagina »