Zaterdag ontmoette ik oude klasgenoten
Sommige mensen had ik zo’n 25 jaar niet of nauwelijks gezien. Maar hoe snel was die band en herkenning er weer! Aandacht heb ik voldoende gekregen en gegeven. Ik bedacht later dat ik van de meesten niet weet waar ze wonen en werken , wat hun gezinssituatie is. We spraken elkaar vooral over herinneringen die we van elkaar hadden. Grappig dat je 25 jaar zó makkelijk kunt overbruggen. Waarschijnlijk ligt dat ook aan het moment en de leeftijd waarop we samen op school zaten. 
In de puberjaren
Ons leven is nu anders, maar we kunnen voor het moment meteen weer terugschakelen. En ik had het eerder over waarden. Een ontmoeting als deze komt daar weer even op terug. Op de waarden die we toen hadden en op wat daarvan is overgebleven. Dat is toch best veel. We zochten zaterdag de mensen op met wie we toen, 25 jaar geleden, bevriend waren. We spraken veel mensen even en sommigen, vaak die mensen die we toen ook uitkozen, langer. En, ik sprak met iemand, die weliswaar bij me in de klas zat, maar waar ik toen wat verder vanaf stond, Anita. Nu houden we ons met vergelijkbare zaken bezig, met bloggen, met waarden, met intuïtie.
Goed om elkaar weer eens te zien en te spreken. Alle goede herinneringen van toen kwamen weer even terug. Het waren meermalen goede gesprekken – met aandacht en waarden.
