Vorige week schreef ik een blog over moralisme. En dan is het net alsof moralisme ‘fout’ is. Het is toch goed om erover na te denken. Soms gebruiken we moralisme graag. Bij de opvoeding, bijvoorbeeld.
Heb jij ook opgroeiende kinderen?
Die wil je opvoeden, toch? Ik heb lang geleden besloten om veel zelfstandigheid aan mijn drie kinderen te gunnen. B, hun vader ook. En dan nog ontkomen we regelmatig niet aan opvoedingskwesties.
Moralisme hoort daarbij
Bijvoorbeeld wanneer wij vinden dat de kinderen aan tafel moeten blijven zitten totdat dat iedereen van de tafelgenoten klaar is met eten. Of wij vinden dat onze zoon moet vragen of hij mag drummen op een plek waar het voor het hele gezin en de buren hoorbaar is. Dat is moralisme, volgens mij. De tekst van John Williams gaat vooral over het moralisme dat schadelijk kan zijn. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik ook niet meteen zit te wachten op de expliciete mening van anderen, zoals ik die onlangs nog op een familiefeestje voorgeschoteld kreeg.
Maar er is ook moralisme dat ik wel kan waarderen
Mijn zoon keek naar Tegenlicht en verzuchtte: ‘ O, het lijkt me zo boeiend om bezig te zijn met zaken die ertoe doen.’
Ik keek met hem mee en ik genoot dat hij zo dacht over iets wat mijn goedkeuring ook kon wegdragen. Wat mijn zoon hier zei, is volgens zijn eigen moraal. Moralisme wordt pas schadelijk als je het wilt verkopen aan anderen, toch?
