Een goed gesprek met – rust en aandacht

Wat kinderen krijgen met ons doet 

Heb jij kinderen? Weet je nog hoe het was toen er net een baby was, kort of lang geleden? Mijn laatste bevallingservaring is al bijna 13 jaar geleden. De jongste was ook klein en jong toen we hem gehaald hadden. Herken je die herinnering nog? Wat waren we blij met onze nieuwe aanwinst! Alles wat we ervoeren was nieuw, vooral bij de eerste. En de tweede was een meisje, weer anders. En dan het ritme dat we meenemen, automatisch. Baby’s moeten op tijd drinken, slapen, huilen wanneer zij dat willen. En iedereen om ons heen is of doet vertederd en blij. Toevallig was ik pas op kraamvisite. We hadden het over hoe de kleine de moeder en de vader, het hele gezin weer even terug bracht bij de essentie: aandacht voor de kleine aanwinst.

Aandacht geven en krijgen: dat willen we toch allemaal?

Weet je nog hoe dat was met die kleine? En na een aantal maanden gaan de dingen weer wat gewoner zijn gang. Worden andere zaken weer belangrijk. Dan hoor je weer vaker om je heen: ‘druk-druk-druk.’ En dat terwijl we allemaal zo dol zijn op rust en aandacht. Aandacht voor anderen en vooral: voor onszelf. Daarom klagen mensen ook van: ‘druk-druk-druk.’ Om aandacht te krijgen, als dat zo gaat.

Elk nadeel…

Doordat ik ziek ben, ik heb MS, ben ik gedwongen tot rust. Ik kan niet meer gewoon werken. Dat is erg, wat mij betreft. Ik kan niet eens meer kiezen. Wat er wat mij betreft wel gebeurt, is de waarheid als een koe: elk nadeel heeft zijn voordeel. Die gedwongen rust geeft me de gelegenheid om aandacht te geven aan dingen om me heen: hier en nu. Weet je dat ik daarvan kan genieten, ondanks alles?

Ik adviseer je om elke dag een moment vrij te maken voor aandacht aan dingen om je heen: hier en nu. En geniet ervan, net als ik.