“Het nieuwe werken is vooral tijd en plaats onafhankelijk en gebaseerd op eigen verantwoordelijkheid van de werknemer en op basis van wederzijds vertrouwen.” Dat is de reactie van een lezer op mijn vorige blog over Het Nieuwe Werken.
Daar komt het woord dat al bij zovelen vooraan op de tong ligt: verantwoordelijkheid. In het huidige regeerakkoord worden beide termen genoemd: vrijheid en verantwoordelijkheid. Was vroeger vrijheid van ieder individu het hoogste goed, verantwoordelijkheid dragen en nemen verdringt de eerste plaats. En laat het Nieuwe Werken nu net gaan om de beste combinatie van beide! Natuurlijk mag een werknemer tijd en plaats onafhankelijk en in alle vrijheid indelen. Onder die voorwaarde dat hij of zij ook verantwoordelijkheid neemt voor het resultaat.
En laat dat nu dat Nieuwe Werken in oude zakken behelzen. Want niet iedere werkgever heeft 100% vertrouwen in zijn of haar werknemers. Of andersom. Want: Wat als ze niet aan het werk zijn? Wie zegt dat ze de vooraf gestelde output wel halen? En hoe zit dat met hun bereikbaarheid? Het Nieuwe Werken is toch voor een beperkte groep werkenden haalbaar? En is dat dan wel eerlijk? Kost een verandering niet heel veel terwijl het resultaat tegenvalt?
Een individu wil zo min mogelijk veranderen in het leven. Het ging toch goed zo? Misschien blijft het Nieuwe Werken voor sommigen altijd nieuw.
