‘Hoe gaat het met je?’
Dat willen mensen van me weten, omdat ze weten dat ik MS heb.
‘Naar omstandigheden oké’ , antwoord ik dan maar. En dan krijg ik complimenten over mijn positiviteit en dan praten we weer over iets anders. Maar Mindfulness heeft me anders geleerd; eerlijk zijn – er is wat er is. Dat doe ik niet zo vaak, daar heb ik moeite mee.
Ik wil wel écht zeggen hoe het met me gaat, hoe ik me voel.
Ik voel me slecht
Ik kan wel (moeilijk) lopen, maar ik heb vaak pijn, kan moeilijk slapen, heb opstipatie, kan me moeilijk concentreren, kan niet meer werken, …
‘Gaat het straks weer wat beter?’ of ‘Is dit waar het blijft?’ Dat vragen omstanders aan me.
Er is (nog) geen geneesmiddel voor MS, het gaat steeds een beetje achteruit (ik heb secundair-progressieve MS) en het einde van mijn leven is wat mij betreft (ik word minstens 80) nog niet in zicht. MS is, mede door interferon en betaferon niet dodelijk.
Ik voel wel pluspunten
Daar helpt mindfulness ook mee. Ik ben mentaal heel gelukkig met de mensen om me heen (de liefde van mijn leven, mijn kinderen en kleinkinderen), de plek waar ik woon, wat bewegen, muziek en cultuur met me doen. Dus: eerlijk is eerlijk, dat doet het langst
