‘Hoe gaat het met je?’
Over die vraag van anderen aan mij heb ik vaker geblogd. ‘Naar omstandigheden goed’ of ‘Oké’ Maar op dit moment gaat het heel slecht met me. Het komt misschien door het weer, het seizoen. MS wordt gelinkt aan vitamine D. En door weinig beweging heb ik last van obstipatie. Al die beperkingen (daarnaast depressiviteit – daarom heb ik net het speciale licht daarvoor aangezet, wankelheid, ’s nachts veel pijn) houd ik zo goed mogelijk voor me. Vandaar die beperkte antwoorden. Ook om mezelf op te beuren.
Maar mensen willen andere dingen horen
Of niets. Ze gaan ongevraagd voor me draven. Ze rapen dingen die ik heb laten vallen op. Lief. Maar ik heb de illusie dat ik veel meer (nog) zelf kan. Dan maar, zoals mindfulness dat voorschrijft; ‘er is wat er is’. Door mindfulness word ik nog steeds heel erg geholpen, maar ik moet rekening houden met anderen. Niet iedereen gebruikt het mindfulness-principe.
Dat zou je wel moeten / kunnen doen. Het geeft iedereen voordeel
