Eergisteren ben ik gevallen
Flink,tussen verjaardaggasten op mijn ris-gewricht. Dat frustreerde. Dat deprimeerde me. Hoe lang heb ik nog? Tegelijk heeft het me geholpen om mindful te evalueren, en na te denken over mijn toekomst.
Kan ik nog wel fietsen?
Nog wel. En ik voel me daar wel goed bij. Ik heb wel hulp gevraagd bij de MS-verpleegkundige. Ik wil beter met mijn rolstoel kunnen omgaan. En aan B om de reisrollator (een ‘erfenis’ van mijn overleden tante) op mijn fiets te bevestigen. Maar de belangrijkste mindful conclusie:
Ik vraag te veel van mezelf
Door MS heb ik minder energie. Ik kan minder doen dan ik wil. Ik moet voorzichtig zijn met afspraken maken. Iets beter voorbereiden. En ik wil me meer voorbereiden. Aan de MS-voorlichter heb ik gevraagd om te oefenen met de rolstoel.
Ik stop met deze tekst
Het kost me veel moeite om deze tekst te maken. Het toetsenbord is kapot. Ik heb geen geld voor een nieuwe. Spraakherkenning werkt niet zo goed mee. Maar mindful ben ik wel.
